به گزارش مردم سالاری آنلاین، «کارگر اگر امنیت شغلی نداشته باشد، نمی‌تواند برای زندگی خود برنامه ریزی کند». این نکته‌ای که رئیس دولت سیزدهم اخیرا مطرح کرده، واقعیتی ملموس و غیرقابل انکار است. مساله، اما چیزی جز این نیست که «قرارداد موقت» امری رایج در شرکت‌های دولتی به عنوان بزرگترین پیمانکاران کشور است تا این ابهام و سوال به وجود بیاید که چرا دولت به عنوان متولی اصلی مدیریت کشور همچنان با کارگران زیر مجموعه‌های خود قراردادی موقتی منعقد می‌کنند.

حسن صادقی، رییس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری در گفتگو با اقتصاد ۲۴ در این رابطه اظهار داشت: آقای رئیسی حرف‌های خوب و لازمی زد. اینکه کارگران باید امنیت شغلی داشته باشند، نکته‌ای بسیار مهم و حساس است. اما اینکه فقط حرف بزنیم و خودمان را دلسوز کارگر بدانیم، کافی است؟ قطعاً نه.

وی افزود: آقای رئیسی نفر اول مدیریت اجرایی کشور است و باید بداند اگر دلسوزی برای کارگران فقط در حرف بماند، هیچ فایده‌ای ندارد. ایشان در زمانی هم که رئیس قوه قضائیه بود، چندین بار نسبت به شرایط سخت کارگران ابراز ناراحتی و نگرانی کرد، اما هیچ کاری برای اشتغال کارگران نکرد و فقط به این بسنده کرد که «کارخانه‌ها نباید با احکام قضایی تعطیل شوند». ایشان در دو سال که رئیس دولت است، بازهم کمافی السابق نگران کارگران است و قدمی برای بهبودی و امنیت شغلی آنان برنداشته است.

رئیسی وعده‌های دهان پری به کارگران داد که هیچ کدام محقق نشد

رییس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری در ادامه گفت: برداشت من چیزی جز این نیست که رئیس دولت سخنان پوپولیستی را در دستور کار قرار داده و در عمل نه در دولت و نه در دستگاه قضایی هیچ گام موثری برای قشر کارگر بر نداشته است. رئیسی در انتخابات هم وعده‌های دهان پری به کارگران داد که البته هیچ کدام محقق نشد و حتی وضعیت روز به روز دشوارتر هم شد، به قدری دشوار که تامین مایحتاج اولیه هم برای کارگران تقریبا محال شده است. این بی توجهی در شرایطی است که تحقق «امنیت شغلی کارگران» کار بسیار ساده‌ای است.

وی افزود: دولت برای اینکه بتواند قرارداد موقت را برچیند، از بنیاد مستضعفان، بنیاد شهید، نهاد ریاست جمهوری، شرکت‌های بزرگی که به صندوق‌های بیمه‌ای وابسته هستند، پالایشگاه، مناطق آزاد و ... شروع کند و همه این‌ها را از عقد قرارداد موقت منع کند. اینکه نمی‌شود فقط با حرف، ادعای مردم مداری و به فکر مردم بودن داشت؛ یعنی دولت اگر نسبت به این موضوع مهم بی توجه باشد، معلوم است بخش خصوصی زیر بارِ قرارداد‌های مدت دار نرود.

صادقی تصریح کرد: قرارداد دائم که هیچ، دولت حتی اجازه نمی‌دهد نماینده کارگر انتخاب شود. اکثر شرکت‌های بزرگی که تحت پوشش صندوق‌های بیمه‌ای هستند، مثل وزارت نفت، وزارت صمت، کارخانجات بزرگ خوردروساز و ...  کار ندارند. در واقع با دولتی پوپولیستی و نظام اجرایی‌ای که فقط حرف می‌زند و عمل نمی‌کند، طرف هستیم. با این وضعیت نمی‌توانیم به آرامش شغلی کارگران امیدی داشته باشیم. در واقع دولت هیچ اراده‌ای برای آسایش کارگران ندارد چون اگر بخواهند از خودشان شروع کنند، با مقاومت‌هایی مواجه می‌شوند؛ یعنی در تغییر نیروی انسانی دست دولت بسته است و این باعث می‌شود، هیچ برنامه‌ای به نتیجه نرسد.

رییس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری افزود: به عنوان مثال قرارداد موقت در شرکت‌های زیر نظر وزارت صمت جاری است. در یکی از شرکت‌های بزرگ معدنی در استان آذربایجان شرقی حدود ۸۰۰ نفر پشت خط مقدم با قرارداد دائمی و حقوق بالا فعالیت می‌کنند، اما ۳۳۰۰ نفر در خط مقدم با قرارداد موقت و حقوق نازل ۱۱ میلیونی مشغول به کار هستند. خب! دولت که حدود ۶۰ درصد اقتصاد کشور را در دست دارد، قرارداد موقت را کنار بگذارد تا بخش خصوصی هم چاره‌ای جز عقد قرارداد دائمی نداشته باشد.

چرا شهرداری تهران با کارگران قرارداد موقت می‌بندد؟

وی تصریح کرد: الان این آقایی که شهردار است و در انتخابات ریاست جمهوری ثبت نام کرده بود تا کشور را گل و بلبل کند، بگوید چرا با کارگران قرارداد موقت می‌بندد؟ مگر ایجاد و نگهداری از فضای سبز و کار‌های عمرانی موقتی هستند که با کارگران، قرارداد موقت می‌بندد؟ شهردار را چه کسی منصوب می‌کند؟ وزیر کشور. وزیر کشور را چه کسی به مجلس معرفی می‌کند؟ رئیس دولت. آقای رئیسی باید پاسخ بدهد، دم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس را؟

دولت خودش باعث ایجاد تورم و گرانی‌های تورم است

صادق افزود: آقای رئیسی گفته است، باید وضع زندگی کارگران خوب شود. آقای رئیسی! پس چرا اول سال با وجود تورم ۴۷ درصدی حقوق را ۲۷ درصد اضافه کردید؟ بازهم می‌گویم، دم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس را؟ جالب است، ایشان بعد از تذکرات رهبری یادش آمده که کارگران ایران به لحاظ معیشتی و امنیت شغلی ناراضی هستند؟ دولت خودش باعث ایجاد تورم و گرانی‌های تورم است و ادعای دلسوزی برای مردم دارد.

رییس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری در پایان گفت: دولت و مجلس فعلی همان‌هایی هستند که ادعا داشتند، یک خیزش انقلابی برای نجات اقتصاد کشور لازم است و البته برای آرامش مردم وارد صحنه شده اند. کدام خیزش؟ زندگی برای همه سطح‌های اجتماعی به این دلیل طاقت فرسا شده است که عده‌ای کارنابلد و بی توجه به منافع عمومی و مصالح مردم متاسفانه دولتمرد و مجلس نشین شده اند. در پایان تاکید می‌کنم، دلسوزی با حرف برای کارگران، مصداق پوپولیست است.