- بخش انرژی کشور نیازمند تحول بنیادین است
- طلب 127 میلیاردی پرسپولیس از وزارت ورزش!
- درباره دستور بازداشت نتانیاهو و گالانت چه می دانیم؟
- قیمت کارخانه ای محصولات ایران خودرو، ویژه آذر 1403
- عراقچی: عملیات «وعده صادق ۳» حتما اجرا می‌شود
- غریب‌آبادی: قطعنامه، هیچ ارتباطی بین برنامه هسته‌ای ایران و شورای امنیت برقرار نمی‌کند
- پاسخ ایران به قطعنامه آژانس؛ راه‌اندازی مجموعه قابل‌توجهی از سانتریفیوژهای جدید و پیشرفته
- تصویب قطعنامه سیاسی شورای حکام علیه برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای ایران
- لاریجانی:آمریکا یا به برجام بازگردد یا با پذیرش شروط ایران دنبال توافق بعدی باشد
- این گوشی‌ها اندروید ۱۶ را زودتر از همه دریافت می‌کنند
چهارشنبه ۲۸ دی ۱۴۰۱ ساعت ۱۸:۴۵
کیف اسرارآمیز رییس جمهور آمریکا و دکمه قطع اینترنت جهان واقعیت دارد؟
در یکی از عجیب‌ترین اظهارنظر‌ها در توجیه اجرای بی‌سروصدای قانون صیانت از فضای مجازی، مهمان برنامه شبکه افق مدعی شده اتفاقات روزمره مردم نباید لنگ اینترنت جهانی باشد چرا که همراه رئیس جمهور آمریکا همیشه دو کیف حمل می‌شود که یکی مخصوص حمله نظامی است و دیگری کیفی است که دستور قطع اینترنتی جهانی با آن داده می‌شود.
ظاهرا منظور کارشناس صداوسیما این بوده که قدرت قطع اینترنت تنها باید در دست حاکمیت ایران باشد. اما مثال این کارشناس جالب توجه بوده است. او از طرحی در ایالات متحده آمریکا به نام «کیل اینترنت» یعنی کشتن اینترنت حرف زده و گفته «سه سرور از شش سرور اینترنت جهانی در ایالات متحده آمریکا قرار گرفته است و رئیس جمهور آمریکا هر زمان احساس کند اینترنت علیه اوست ورود می‌کند.»
کیف‌های اسرارآمیز روسای جمهوری آمریکا
اشاره کارشناس برنامه افق به کیف‌های اسرارآمیز رئیس جمهور آمریکا که یکی ازآن‌ها قدرت قطع اینترنت را دارد احتمالا نتیجه قاطی کردن چند داستان متفاوت با یکدیگر است. کیف اول موسوم به «فوتبال هسته‌ای» که به دستور آغاز جنگ هسته‌ای مربوط می‌شود، یک ماجرای واقعی است. به اذعان رسانه‌های آمریکا، رئیس جمهور ایالات متحده هر کجا برود یک دستیار نظامی را همراه می‌برد که برایش یک کیف سیاه سنگین را حمل می‌کند. این کیف همیشه نزدیک رئیس جمهور است تا در صورتی که نیاز باشد بتواند قدرت ویرانگر و مخرب زرادخانه‌های هسته‌ای ایالات متحده را آزاد کند.
همه روسای جمهور آمریکا از زمان «هری ترومن» اجازه دارند از نیروی هسته‌ای علیه دشمن استفاده کنند، و در این بین «فوتبال هسته‌ای» بخش مهمی از این قدرت روسای جمهور آمریکا در چند دهه گذشته بوده است. این کیف به طور رسمی به عنوان کیف اضطراری رئیس جمهور شناخته می‌شود، اما بیشتر به آن «فوتبال هسته‌ای» یا به اختصار «فوتبال» می‌گویند. این کیف از لحظه ادای سوگند ریاست جمهوری همراه رئیس جمهور است.
کارشناسان دو دلیل را برای حمل این کیف در کنار رئیس جمهور آمریکا عنوان می‌کنند. نخست اینکه ان کیف نماد فیزیکی اجازه دستور استفاده از تسلیحات هسته‌ای توسط رئیس جمهور است و دومین دلیل هم این است که آمریکا می‌ترسد مورد یک حمله غافلگیرکننده هسته‌ای قرار بگیرد و از این رو باید مانع از چنین غافلگیری خواهد شد. استدلال آنها این است که در صورتی که رئیس جمهور آمریکا قادر به انجام یک حمله تلافی‌جویانه فوری نباشد، اتحاد جماهیر شوروی ممکن است حمله غافلگیرانه‌ای را انجام دهد که می‌تواند توانایی‌های هسته‌ای حیاتی ایالات متحده را فلج کند. در نتیجه «فوتبال هسته‌ای» از زمان دولت آیزنهاور وجود داشته است.
نیوزویک در سال ۱۹۹۱ گزارشی منتشر کرده و در آن ریشه «فوتبال هسته‌ای» را بازگو کرده است. به گزارش این رسانه، کیف هسته‌ای موسوم به فوتبال توسط «کاپیتان ادوارد ند بیچ جونیور» افسر زیردریایی که به عنوان دستیار دریایی آیزنهاور در دوران ریاست جمهوری او خدمت می‌کرده، اختراع شده است. پس از آن این کیف از ریاست‌جمهوری به ریاست‌جمهوری دیگر واگذار شده است.
مشخص نیست که نام مستعار «فوتبال» دقیقاً از کجا آمده است، اما یکی از اولین موارد استفاده عمومی از این اصطلاح در مقاله‌ای در نوامبر ۱۹۶۵ توسط «باب هورتون» گزارشگر آسوشیتدپرس در مورد مرگ کندی و انتقال فرماندهی هسته‌ای ریاست جمهوری بود. هورتون در این مقاله نوشته بود که در حالی که کندی پس از اصابت گلوله در بیمارستانی در دالاس تگزاس در حال مرگ بود، «ایرا گیرهارت» افسر ارتش ایالات متحده، «بیرون در لابی نشسته بود و از یک کیف چرمی قهوه‌ای که به آن فوتبال می‌گفتند، محافظت می‌کرد.»
سال ۱۹۸۰ کتابی توسط «بیل وارن» رئیس پیشین اداره ارتش در کاخ سفید نوشته شد و در آن محتوای کیف «فوتبال» افشا شد. به گفته وارن چهار چیز در این کیف هسته‌ای جا داده شده است؛ یک کتاب سیاه حاوی گزینه‌های انتقام‌گیری، یک کتاب حاوی اطلاعاتی درباره برخی مکان‌های طبقه‌بندی شده و محرمانه، یک یک پوشه با هشت یا ده صفحه که به هم منگنه شده‌اند و شرحی از مراحل سیستم پخش اضطراری را ارائه می‌کند، و یک کارت سه در پنج اینچی با کد‌های احراز هویت است.
گفته می‌شود کیف حاوی ابزار‌های ارتباطی هم باشد، زیرا در برخی از عکس‌های «فوتبال» یک آنتن هم در عکس قابل مشاهده است. کتاب سیاه موجود در کیف، برنامه‌های جنگ هسته‌ای ایالات متحده را توضیح می‌دهد که شامل مجموعه‌ای از گزینه‌های حمله پیشگیرانه یا تلافی‌جویانه است که رئیس‌جمهور می‌تواند در مواقع اضطراری انتخاب کند.
به گزارش آسوشیتدپرس، خلاصه ساده‌شده‌ای از برنامه‌های جنگ هسته‌ای و گزینه‌های حمله در دوران دولت کارتر به درخواست رئیس‌جمهور به محتوای کتاب اضافه شده است. هرگاه رئیس‌جمهور تصمیم به استفاده از سلاح هسته‌ای بگیرد، «فوتبال» باز می‌شد و گزینه‌های حمله به رئیس‌جمهور ارائه می‌شود. فرمانده کل قوا ممکن است قبل از اقدام با مشاوران ارشد و رهبران نظامی مشورت کند، اما این یک الزام نیست.
با استفاده از کد‌های احراز هویت، رئیس جمهور خود را به یکی از مقامات نظامی در مرکز فرماندهی نظامی ملی در پنتاگون معرفی می‌کند و به این ترتیب مشخص می‌شود که دستور حمله هسته‌ای از سوی فرمانده کل قوا صادر شده است. پس از آن در عرض چند دقیقه، تسلیحات هسته‌ای روی بمب‌افکن‌های استراتژیک یا حمل شده توسط موشک‌های مستقر در زمین یا زیردریایی در هوا خواهند بود.
دکمه خاموش کردن اینترنت دست کیست؟
بر اساس قانون ارتباطات سال ۱۹۳۴ آمریکا که در دولت فرانکلین روزولت به تصویب رسیده، روسای جمهور آمریکا قدرت کنترل رسانه‌ها در شرایط خاص را دارند. این قانون در واقع مبنای قدرت قانونگذاری قوه مجریه آمریکا در حوزه کنترل ارتباطات الکترونیکی در ایالات متحده آمریکاست. به دلیل انتقاداتی که به این قانون شده، سال ۱۹۹۶ فرمان اجرایی تصمیم ریاست جمهوری شماره ۶۳ به امضا رسید و طبق آن کاخ سفید باید هر گونه تصمیماتش در خصوص ارتباطات الکترونیکی را با هماهنگی سایر وزارتخانه‌ها و نهاد‌ها و با همکاری بخش خصوصی اعمال می‌کرد.
آنچه تحت عنوان دکمه «کشتن اینترنت» در رسانه‌ها عنوان شده، اما طرحی است که سناتور «جو لیبرمن» سال ۲۰۱۰ تحت عنوان قانون صیانت از فضای مجازی به عنوان یک دارایی ملی را به مجلس ارائه کرد. در همان زمان رسانه‌های آمریکا طرح صیانت از فضای مجایی این سناتور دموکرات را به دکمه کشتن اینترنت تعبیر کردند که در صورت تصویب می‌توانست به رئیس جمهور آمریکا توان اعمال قدرت بر اینترنت را در شرایط اضطراری بدهد.
اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا به همراه چندین گروه آزادیخواه دیگر به این قانون اعتراض کردند. دلیل اعتراضات هم عمدتا مساله آزادی رسانه و حق آزادی بیان بود. سناتور لیبرمن همان زمان توضیح داد که این طرح در واقع با هدف کم کردن قدرت وسیع رئیس جمهور آمریکا بر شبکه‌های ارتباطاتی تنظیم شده و قرار نیست دکمه کستن را به رئیس جمهور بود. در نهایت لایحه موسوم به طرح صیانت از فضای مجازی در پایان سال ۲۰۱۰ عمرش به پایان رسید بدون اینکه در صحن علنی به رای گذاشته شود.
آنچه در حال حاضر در صدر قوانین مرتبط با اینترنت در آمریکا توسط کمیسیون ارتباطات فدرال FCC اجرایی می‌شود، قانون دیگری تحت عنوان «بی‌طرفی اینترنت» است. اجرای درست این قانون بخشی از وعده‌های اصلی دموکرات‌ها در انتخابات‌های ریاست جمهوری است. اوباما در زمان ریاست جمهوری خود تلاش کرد اجرای صحیح این قانون را به عنوان بخشی از میراث خود برای آمریکا به جای بگذارد.
مجله تایم در گزارشی از طرح چهار بخشی اوباما برای اینترنت خبر داده بود و گفته بود این طرح در ابتدا به دنبال توقف مسدودسازی دسترسی‌ها با محتوا‌های قانونی توسط شرکت‌های تامین‌کننده اینترنت بوده است. دومین بخش این طرح جلوگیری از دستکاری سرعت ترافیک اینترنت، اجرای دقیق قانون بی‌طرفی اینترنت توسط شرکت‌های ارائه‌کننده خدمات اینترنتی و ممنوعیت اولویت بخشی به ارائه اینترنت پرسرعت در ازای پرداخت بالاتر بود.
آنچه مشاور برنامه افق می‌گوید خلط دو موضوع «کیف هسته‌ای» و ماجرای «دکمه قطع اینترنت» است. موضوع دکمه قطع اینترنت اوایل سال میلادی گذشته توسط مرکز «برنان» برای عدالت در آمریکا طرح شد. این مرکز مدعی شد تحلیل اسناد دوران جنگ علیه ترور نشان می‌دهد در دوران جنگ سرد روسای جمهور آمریکا یک قدرت اضطراری داشتند که با آن می‌توانستند به رئیس ستاد کل نیرو‌های مسلح اجازه بدهند همه ارتباطات الکترونیکی را قطع کند.
این مرکز مدعی شده اسناد مذکور مربوط به دوران ریاست جمهوری جورج دبلیو بوش و محصول تلاش‌های کارکنان ارشد برای تجدید برنامه‌های سری دوره آیزنهاور با هدف تقویت قدرت دولت در جنگ هسته‌ای بوده است. بر اساس گفته‌های این مرکز تحقیقات در آمریکا، طرح موسوم به اقدام اضطرای ریاست جمهوری، روی کاغذ اجازه قطع اینترنت را به رئیس جمهور آمریکا می‌داده است. اما اینکه چقدر این اسناد صحت داشته باشد هم جای سوال است، چون جرج بوش به طور مستمر با انتقاداتی در خصوص بسط قدرت دولت در رصد همه آمریکایی‌ها و بازداشت مظنونان مواجه بوده و دست کم در دوران ریاست جمهوری اش از چنین قدرتی برای قطع اینترنت (که البته در آن تاریخ به اندازه امروز اهمیت نداشت) استفاده نکرده است.
منبع:رویداد۲۴
کد مطلب: 187169
