به گزارش
مردم سالاری آنلاین، رایحه مظفریان در انتقاد از مشخص نبودن سن کودکی در ایران گفت: متاسفانه در ایران تعریف دقیقی از سن کودک نداریم. یک کودک در سن 16 سالگی میتواند رای دهد، 15 سالگی بر اموالش تملک پیدا کند، 18 سالگی گواهینامه بگیرد، درباره مسائلی مانند ازدواج هم که اصلا سن قانونی وجود ندارد بنابراین سوال مهمی که برای فعالان حقوق کودک پیش میآید این است که بالاخره یک فرد تا چه سنی کودک است؟
او با اشاره به اعتراضات اخیر دانش آموزان گفت: حضور کودک و نوجوان در یک فرایند اجتماعی و ایدئولوژیک مطالبه شخص نیست یعنی نمیتوان گفت افراد یا رسانههای خارجی به این دانش آموزان آموزش دادند که چیکار کنند بلکه این حرکات و اعتراضات ناشی از احساس نگرانی آنهاست. حتما یک دانش آموز ناراحتیها و مطالباتی دارد که در این شرایط شروع به بیان آن کرده است حال اینکه چرا باید به کانون اصلاح و تریبت ارجاع شود جای سوال دارد!
این فعال حقوق کودک بیان کرد: اگر مبنای دستگیری و ارجاع دانش آموزان به کانون اصلاح و تربیت بر این است که فرد تعلیم و تریبت ببیند که اینهمه سال فرصت بوده و آموزش و پرورش میتوانسته از پیش دبستانی شروع به تربیت و آموزش نوجوانان کند حال وزیر آموزش و پرورش باید پاسخ دهد در تمام این سالها اینهمه هزینه شده و میلیاردها تومان بودجه خرج شده اما هم دانش آموز ناراضی است هم معلم! پس عملا سیستم آموزش و پرورش ناکارآمد است.
مظفریان با تاکید بر اینکه قرار گرفتن دانش آموزان در کانون اصلاح و تربیت باعث شکسته شدن قبح آن میشود، ادامه داد: فضای کانون اصلاح و تربیت فقط مختص دانش آموزان معترض و مطالبهگر نیست طبیعتا کودکانی که تحت آسیبهای شدید اجتماعی هستند، کودکان قاتل، دزد، قاچاقچی و... هم در این مکان حضور دارند و همین باعث میشود دانش آموز با این افراد تماس داشته باشد که همین مسئله به خودی خود بسیار خطرناک است. از طرفی ارجاع دانش آموز به چنین مکانی باعث میشود ترس آنها از فضای بازداشتگاه و زندان بریزد و از آنجایی که آنها را در کانون اصلاح و تربیت ناز نمیکنند قطعا آنها در آینده از برخوردهای جدی نخواهند ترسید و همین باعث میشود وقتی دانشجو شدند مطالبات خود را با شجاعت بیشتر و متنوعتری فریاد بزنند و آن موقع سیستم باید فکری به حال این موضوع کند.
او تاکید کرد: در تمام این سالها مطالبه همه مردم نه تنها دانش آموزان و دانشجویان نادیده گرفته شده چون برخورد سیستم کاملا یک طرفه بوده لذا عامل همه مشکلات کنونی ناشی از نشنیدن و گوش ندادن به مطالبات مردم است. الان نمیتوان نسخه پیچید و راه حل ارائه داد چرا که سالها پیش اساتید بزرگی این روزها را پیش بینی کرده بودند و راهکار ارائه دادند اما سیستم نشنید.