بلیت گران‌تر، تماشاگر کم‌تر

بهای بلیت سینماها و میزان مخاطبان در طول ۴ دهه، معمولاً نسبت معکوس با یکدیگر داشته‌اند.
این روزها از بلیت ۴۵ هزار تومانی به‌عنوان مهم‌ترین عامل قهر مخاطبان از سالن‌های سینما نام برده می‌شود. به همین دلیل کنار اجرای طرح بلیت نیم‌بها، نوبت به اجرای ارائه بلیت با قیمت‌های شناور هم رسیده است تا جلوی ریزش مخاطبان سینما گرفته شود. اما آیا الزاما افزایش بهای بلیت به کاهش تماشاگر منجر می‌شود؟ به روایت آمار چنین اتفاقی رخ داده است. شاید در سال‌هایی با وجود رشد بهای بلیت سینماها از تعداد تماشاگران کاسته نشده باشد ولی قطعا در طول ۴ دهه این اتفاق رخ داده است. تعداد تماشاگران در دهه۶۰ نسبت به دهه ۷۰ بیشتر بوده است. همینطور که مخاطبان سینما در دهه ۷۰ بیشتر از دهه ۸۰ بودند. آمارها می‌گویند تعداد تماشاگران در دهه۸۰ بیشتر از دهه ۹۰ بوده است و با ورود به قرن تازه به‌نظر می‌رسد پس از ایام کرونا، شاهد چنان ریزشی در تعداد تماشاگران هستیم که در تاریخ سینمای ایران سابقه نداشته است؛ آن هم در سالی که شاهد افزایش قابل توجه بهای بلیت هستیم. قاعده هرچه بلیت گران‌تر، تماشاگر کمتر، با اما و اگرهایی تا امروز بر قرار بوده است. هرچند این نمی‌تواند تمام داستان باشد.