چرا چین قرنطینه کرد و ما نکردیم؟

مجیدرضا حریری در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: دولت چین، یک دولت متمرکز است که در سال‌های گذشته توانسته پیشرفت‌های اقتصادی قابل توجهی را به دست آورده و بر بسیاری از نیازهای جامعه مسلط باشد. در کنار آن مردم چین و به طور کلی شرق آسیا از نظر فرهنگی و اجتماعی، فرمان پذیری بالاتری دارند.
وی ادامه داد: از این رو وقتی این ویروس در چین رویت شد، دولت با همان تمرکز بالا و با تکیه بر توانایی‌های اقتصادی خود، دستور قرنطینه را صادر کرد تا در کشوری با جمعیت بسیار بالا همچون چین، ویروس امکان گسترش و نفوذ به تمامی شهرها و بخش‌ها را پیدا نکند.
رییس اتاق بازرگانی ایران و چین در پاسخ به این سوال که چرا رویکردی مشابه از سوی ایران در زمان برخورد با کرونا، در دستور کار قرار نگرفت، بیان کرد: ما باید قبول کنیم که شرایط اقتصادی ایران با چین قابل مقایسه نیست، از سوی دیگر مردم ما نیز از نظر فرهنگی، فرمان پذیری پایین‌تری دارند و ترکیب این عوامل رسیدن به این جمع‌بندی که ایران نیز کاملا همچون چین عمل کند را دشوار می‌کند.
حریری ادامه داد: برای مثال یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌ها در دوران قرنطینه، تامین مایحتاج زندگی مردم در خانه‌های آن هاست. در اقتصاد ایران اقشاری که کسب و کار خرد دارند و براساس درآمد روزانه‌شان زندگی می‌کنند؛ بسیار زیاد هستند و اگر بنا باشد این اقشار در خانه قرنطینه اجباری شوند، باید هر روز مایحتاج آنها در خانه‌هایشان تحویل شود که با توجه به شرایط اقتصادی کشور دشواری فراوانی دارد.
وی با بیان اینکه در شرایط فعلی باید دو موضوع را به شکل جدی پیگیری کرد، توضیح داد: موضوع نخست لزوم رسیدن به وحدت نظر و تصمیم‌گیری در حاکمیت است. اینکه ما هر روز ببینیم نهادهای مختلف در کشور، حرف‌ها و آمارهای خود را ارائه می‌کنند و با دیگر دستگاه‌ها همراه نیستند، هم مدیریت این شرایط دشوار را سخت می‌کند و هم برای مردم نگرانی به وجود می آورد.
حریری خاطرنشان کرد: موضوع دوم لزوم تاکید به مردم در زمینه جدی گرفتن بیماری، تلاش برای ماندن در خانه و رعایت نکات بهداشتی است که به قطع شدن زنجیره بیماری کمک می‌کند.