اقتدار تزاری با نقشه سرخ شوروی

حزب «روسیه واحد» به عنوان اصلی‌ترین حامی‌«ولادیمیرپوتین» از ادامه ریاست جمهوری وی حمایت کرده است. روسیه در تابستان میزبان جام جهانی فوتبال 2018 خواهد بود تا غرور دوران شوروی و شکوه تزاری بازسازی شود. این روزها، خیابان منتهی به میدان سرخ چراغانی شده‌اند تا پوتین در سال جدید میلادی نتیجه رویاهایش را برداشت کند.
به گزارش مردم سالاری آنلاین، این افسر سابق کا.گ.ب را باید مقتدرترین مرد روسیه پساشوروی نامید که از سال2000 نبض کرملین را به دست گرفته است. پوتین که سیستم اولیگارشی روسیه را در زمان ریاست جمهوری «بوریس یلسین» و پس از فروپاشی اتحادیه جماهیرشوروی طراحی کرده بود؛ تا امروز خیلی حساب شده قدم برداشته است.پوتین که توانسته انقلاب‌های مخملی در اطراف روسیه را عمق استراتژیک کرملین دفع کند برای آینده رویاهایی فراتر از مرزهای روسیه دارد.
 ورای تبلیغاتی که از توسعه اقتصادی روسیه را برجسته می‌کند؛ رسانه‌های دولتی دائما از تهدیداتی که آنها را محاصره کرده حرف می‌زنند. نمایش اقتدار بمب افکن‌های روسیه در آسمان سوریه یا یگان‌های زرهی و موشکی را در مرزهای شرقی اروپا به پای ثابت شبکه‌های مجازی و رسانه‌های دولتی تبدیل شده است. اخیراً در برنامه «60 دقیقه» که معتبرترین برنامه تحلیل سیاسی در روسیه است، «نیکیتا ایسایف» تحلیلگر سیاسی از «پیروزی بزرگ» روسیه در سوریه و بازگشت کشور به «حالت ابرقدرتی» خبر داد. این رویکرد نشان می‌دهد که پوتین دیگر قائل به اقتدار در مرزهای داخلی روسیه نیست و با ظاهری حماسی که یادآور دوران شوروی است با نگاه به نقشه‌های «پترکبیر» به پیش می‌رود.
پوتین در سال پیش رو اگرچه درعرصه جهانی به دنبال قدرت نمایی است اما فعلا تمام همت خود را معطوف به حل مشکلات اقتصادی روسیه کرده است. وی در همین باب نیز تاکید کرده است که باید معضلات و کاستی‌ها در کمترین زمان حل شود. نکته جالب اینجاست که علی‌رغم گواهیی نظرسنجی‌ها درباره پیروزی قطعی پوتین ، رئیس جمهوری روسیه نمی‌خواهد سرسوزنی ریسک کند.
چهره مصمم پوتین
بنا به گزارش رسانه‌های روسیه، پوتین در میان تشویق پرهیجان اعضای حزب«روسیه واحد» با چهره‌ای مصمم حاضر شد.رئیس جمهوری روسیه گفت: «ما باید پیشرفت مستمر روسیه را در دنیای آینده فراهم کنیم، ما باید به یک کشور واقعی از نظر آزادی اقتصادی تبدیل شویم.»
وی گفت: «نباید به مردم وعده‌های غیر قانونی همانند دهه ۹۰ میلادی داد، من تاکید می‌کنم فساد، بی قانونی و بی تفاوتی و دروغ نسبت به بازار کسب و کار،ثبات و توسعه کشور را تضعیف می‌کند.»
پوتین با اشاره به تاریخ هزار ساله روسیه بر ادامه اصلاحات اقتصادی و کمک به رونق و پایداری اقتصاد این کشور تاکید کرد.
رئیس جمهور روسیه گفت: «هیچ کس نمی‌تواند مردم کشور ما را در راه پیروزی متوقف کند، توسعه ما غیر قابل برگشت است و من در این راه مطمئن هستم زیرا میلیون‌ها نفر از شهروندان روسیه با ما هستند.»
در همین حال، رفیق گرمابه و گلستان پوتین یعنی«دیمیتری مدودف» گفت: «حزب روسیه واحد خوشحال است که ولادیمیر پوتین را به عنوان کاندیدای خود برای بالاترین مقام دولتی معرفی کند.»
نخست وزیر روسیه گفت: «انتخابات ریاست جمهوری روسیه در سال ۲۰۱۸ میلادی باید کاملا شفاف و مشروع باشد.این موضوع برای سیستم سیاسی و توسعه متمدن کشورما مهم است و من مطمئن هستم که همه ساکنان دولت بزرگ روسیه این را می‌خواهند و ما باید این کار را انجام دهیم.»
وی تاکید کرد: «به عنوان یک نیروی سیاسی مسئول، ما می‌دانیم که در شرایط فعلی، ولادیمیر پوتین تکیه مردمی‌بر وسیعترین لایه از شهروندان دارد و نمایندگی حزب را شامل نمی‌شود، ما از تصمیم پوتین برای نامزدی مستقل پشتیبانی می‌کنیم، اما ما توانمندی خود را برای حمایت از شما نشان می‌دهیم.»
پوتین در فاصله ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۸ رئیس جمهور بود. با توجه به ممنوعیت ریاست جمهوری بیش از دو دوره، در سال ۲۰۰۸ متحد ولادیمیر پوتین، دیمیتری مدودف، رئیس جمهور شد و آقای پوتین در جایگاه نخست وزیر، نفوذ سیاسی خود را حفظ کرد. ولادیمیر پوتین در سال ۲۰۱۲، یک بار دیگر در انتخابات شرکت کرد و رئیس جمهور شد.
با توجه به افزایش دوره ریاست جمهوری در روسیه از ۴ به ۶ سال، که از ۲۰۱۲ اجرایی شده، آقای پوتین در صورت برنده شدن در انتخابات ۲۰۱۸، تا سال ۲۰۲۴ در این پست خواهد بود.
همان گونه که بیان شد، رفاه اقتصادی مردم روسیه در قیاس با مردم اروپا به شدت مورد توجه کرملین قرار دارد. روسیه در پی اقدامات تحریمی‌کشورهای غربی از یک سو و کاهش چشمگیر بهای نفت و گاز از سوی دیگر با بحران اقتصادی روبرو شده؛ بحرانی که روسیه آن را به گفته پوتین پشت سر گذاشته است. نگاه مردم روسیه اما شاید متفاوت باشد. طبق آخرین نظرسنجی‌ای که موسسه معتبر «لوادا» انجام داده، میزان محبوبیت پوتین در ماه دسامبر به میزان ۷۸ درصد (۵ درصد کمتر از میزان ماه اوت سال جاری) بوده است.
پوتین در انتظار  ابرقدرتی روسیه
اتفاق جالب اینجاست که انتخابات ریاست جمهوری روسیه روز ۱۸ ماه مارس ۲۰۱۸ برگزار می‌شود. چهار سال پیش در این روز روسیه اشغال جزیره کریمه را قطعی ساخت. پوتین در آن زمان این رویداد را به عنوان بازگشت موفق روسیه به صحنه سیاست بین‌المللی جشن گرفت. این همزمانی قطعا اتفاقی نبوده و نتیجه آن در دور چهارم ریاست جمهوری پوتین ملموس خواهد بود.
به نوشته دویچه وله، خاورمیانه و به ویژه سوریه نمایان‌ترین صحنه‌هایی هستند که روسیه می‌کوشد در عرصه سیاست بین‌المللی جایگاهی تازه و محکم برای خود بیابد. اگر چه خطر قدرتگیری دوباره داعش هنوز برطرف نشده، اما به باور ایوان تیموفیف بعید به نظر می‌رسد که روسیه فعالیت‌های خود در منطقه و در شمال آفریقا (برای نمونه در لیبی) را گسترش دهد، چرا که منابع و امکانات روسیه نیز محدود است.
این کارشناس در عین حال تصریح می‌کند: «البته مسکو در سوریه این تجربه را کسب کرده که مأموریتی نظامی‌در فراسوی مرزهای روسیه می‌تواند مزایای محسوسی در عرصه سیاست خارجی به همراه بیاورد و هزینه‌ی زیادی هم برای انجام آن لازم نباشد.» به اعتقاد تیموفیف روسیه ممکن است حضور نظامی‌خود در برخی از کشورها را برای نمونه با احداث پایگاه‌های جدید تقویت کند، اما به احتمال قوی در درگیری‌های تازه شرکت نخواهد کرد.
البته «پاول فلگن‌هاوئر» روزنامه‌نگار روزنامه مستقل مسکو «Novaya Gazeta» می‌گوید: «پوتین پول زیادی ندارد تا در اختیار مردم کشور قرار دهد و درآمد خانوار برای چهارمین سال پیاپی کاهش‌یافته است. او در سال 2018 با تکیه بر مسائل امنیت ملی در انتخابات شرکت خواهد کرد و روسیه را کشوری تحت محاصره و حمله بیگانه جلوه می‌دهد.»
شاید رسانه‌های دولتی روسیه درباره خطر ناتو بزرگ نمایی می‌کنند اما واقعیت از این موضوع دور نیست. در سال 2013 و حتی قبل از درگیری‌های اوکراین، برنامه استراتژیک سالانه وزارت دفاع روسیه وقوع درگیری‌های جدی در منطقه قبل از سال 2023 را پیش‌بینی کرد که روسیه نیز در آن‌ها دخیل خواهد بود. به باور کارشناسان مقامات ارشد روسیه درباره احتمال جنگ حرف نمی‌زنند، بلکه از زمان وقوع جنگ سخن می‌گویند. آن‌ها مدت‌هاست که در حال برنامه‌ریزی برای آمادگی‌های نظامی‌هستند.
یکی از مقامات امنیتی ارشد بریتانیا گفت: «روسیه مقدار بسیار کمتری از آنچه آمریکا و متحدانش در عراق سرمایه‌گذاری کردند را خرج مداخله در سوریه کرد و نتیجه دیپلماتیک خوبی کسب کرد. اکنون دخالت خود را مؤثر و موفقیت‌آمیز می‌خوانند و یکی از قدرت‌های مطرح در خاورمیانه محسوب می‌شوند. بنابراین مطمئناً می‌خواهند این ترفند را در جای دیگری تکرار کنند... همه یک جنگ کوتاه و پیروزمندانه را دوست دارند.»
 
درخواست پوتین برای آمادگی تمام صنایع برای آغاز تولیدات نظامی‌درواقع بازگشتی به نظریه قدیمی‌شوروی است که اعتقاد داشت که تمام کارخانه‌های کشور باید بلافاصله آمادگی تولید تانک، فشنگ و هواپیما را داشته باشند.اقتصاد شوروی و نظام اجتماعی‌اش به‌گونه‌ای بنا شد که برای جنگ آمادگی داشته باشد. هنوز هم اقتصاد روسیه به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم به هزینه‌های دفاعی دولت بستگی دارد. و حتی بااینکه به دلیل کاهش قیمت نفت و تحریم‌ها درآمد کرملین کاهش‌یافته، پوتین بودجه نظامی‌را تا حد زیادی افزایش داده است. در سال 2017 هزینه‌های نظامی‌روسیه از مرز 65 میلیارد دلار می‌گذرد. البته در مقایسه با 611 میلیارد دلاری که آمریکا صرف می‌کند ناچیز است، اما بازهم 3/3 درصد از تولید ناخالص داخلی روسیه است. این هزینه جدای از مبالغی است که صرف سازمان‌های نیمه نظامی‌مانند «گارد ملی» می‌شود. گارد ملی روسیه سازمانی تازه تاسیس است که 330 هزار نیروی آن تحت فرمان مستقیم پوتین هستند و از بودجه وزارت کشور تأمین می‌شود. آنچه سبب نگرانی بسیاری در آمریکا و اروپا شده، نقشه پوتین برای استفاده از جنگ‌افزارهای جدید روسیه، زیردریایی‌ها، هلیکوپترها و موشک‌های بولاوا است.
در یک جمع‌بندی می‌توان گفت که دور چهار ریاست جمهوری ولادیمیر پوتین دوران اقتدار تزاری با نقشه سرخ شوروی در خاورمیانه خواهد بود که خطر برخورد با آمریکا را پررنگ می‌کند.
گزارش : علی ودایع