سومین مناظره تلویزیونی کاندیداهای یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، همانگونه که پیش بینی می شد به دلیل پرداختن به مسایل سیاسی به جذاب ترین مناظره کاندیداها تبدیل شد؛ اما پرسش این است که برندگان و بازندگان مناظره سوم چه کسانی بودند؟
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، در این مناظره، سه چهره بهتر از دیگران عمل کردند و از آنها می توان به عنوان برندگان مناظره یاد کرد؛ هر چند که عملکرد یکی از این سه نفر از این جهت که غیر منتظره بود، بیش از سایرین مورد توجه کاربران شبکه های اجتماعی و مردم قرار گرفت. این سه چهره پیروز، حسن روحانی، محمدرضا عارف و علی اکبر ولایتی بودند و سایر کاندیداها در مقابل آنها حرف تازه ای برای بیان کردن نداشتند؛ هر چند که این مناظره ماهیت برخی از آنها را بیش از پیش روشن ساخت. آنالیز تک تک این کاندیداها به ترتیب حروف الفبا می تواند تصویر شفاف تری از عملکرد آنها در مناظره در اختیار ما قرار دهد.
سعید جلیلی: جلیلی در این مناظره همانند مناظره قبلی تهاجمی عمل کرد و بیش از هر زمان دیگری به محمود احمدی نژاد شباهت پیدا کرد. اکنون دیگر کمتر کسی تردید دارد که جلیلی شبیه ترین فرد به احمدی نژاد است. تهدیدها و خط و نشان کشیدن های جلیلی در این مناظره شبیه به رفتارهایی بود که احمدی نژاد به آن شهرت دارد. جلیلی در این مناظره به حدی مشغول خط و نشان کشیدن برای سایر کاندیداها بود و با سایرین به صورت تهاجمی برخورد می کرد که حتی مدیریت زمان در اختیار خود را از دست داد و برای سخنان اختصاصی خود در پایان تنها یک دقیقه فرصت داشت! او با دستی پر و پرونده هایی فراوان به مناظره آمده بود و میز او شلوغ ترین میز مناظره در بین کاندیداها بود. هر چه به انتخابات نزدیک می شویم ماهیت سعید جلیلی برای مردم بیشتر آشکار می شود. او شبیه ترین فرد به احمدی نژاد است و شاید کاندیدای اصلی دولت در این انتخابات باشد.
غلامعلی حدادعادل : او گفته بود اگر احساس تکلیف کند، حتی اگر یک رای داشته باشد کاندیدا خواهد شد. حداد عادل رای بالایی ندارد و چون احساس تکلیف برایش مهمتر از تعداد آرایی است که به نفع او در صندوق ریخته می شود چندان به دنبال جذب آرای عموم مردم نیست. او تنها برای دفاع از نظام و حتی گاه دفاع از دولت در مقابل انتقاداتی که بویژه از سوی روحانی و عارف و بعضا محسن رضایی مطرح می شود در مناظره ها شرکت می کند و همانگونه که پیش بینی می شد در هر برنامه، نقدی به عملکرد اصلاح طلبان و سید محمد خاتمی در جریان حوادث پس از انتخابات ۸۸ و حتی پیش از آن وارد می کند. حدادعادل چهره قابل پیش بینی این مناظره ها و مدافع اصلی نظام در مقابل نقدهاست.
محسن رضایی : رضایی که زمانی اصولگرا بود و حالا قصد دارد خود را از هر دو جناح اصولگرا و اصلاح طلب مبری بداند و راه حل مشکلات کشور را حضور افرادی میانه رو همچون خودش اعلام می کند، در مناظره سوم زمانی که این موضع خود را در مورد مذاکرات هسته ای در دو دوره حسن روحانی و سعید جلیلی مطرح کرد با واکنش شدید روحانی مواجه شد که به رضایی یادآوری کرد که او هم مایل به ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل بود و حالا به گونه ای دیگر سخن می گوید. رضایی در مناظره های قبلی بهتر عمل کرد اما در این مناظره با نقد روحانی، اندکی به حاشیه رفت تا اثبات شود هر کسی با هر سابقه ای نمی تواند سخن از میانه روی به میان بیاورد. هر چند که نکته مثبت اظهارات رضایی نقدی بود که به اعضای ائتلاف ۱+۲ در مناظره وارد کرد مبنی بر اینکه آنها در یک ائتلاف هستند اما اختلافات جدی مبنایی با یکدیگر دارند که البته کسی از اعضای ائتلاف به آن پاسخ نداد.
حسن روحانی : روحانی همانند مناظره های قبلی، با اقتدار سخن گفت و بار دیگر حافظه قوی خود را به رخ سایرین کشاند. روحانی با هیچ کاندیدایی وارد چالش نشد، مگر آنکه کاندیدای دیگری با او قصد چالش داشته باشد و به همین دلیل، قالیباف و رضایی را که قصد تخطئه او را داشتند مغلوب کرد. روحانی بی تردید بهترین چهره مناظره سوم کاندیداها بود که هم توانمندی خود در پاسخگویی و هم توانایی اطلاعاتی خود را اثبات کرد. روحانی در سایر برنامه های تلویزیونی خود نیز چنین چهره ای را از خود به نمایش گذاشته بود.
محمدرضا عارف : عارف بسیار پر فروغ تر از مناظره های قبلی بود و او را هم همانند روحانی می توان به عنوان یکی از برندگان مناظره سوم قلمداد کرد. عارف با تمام توان از دولت اصلاحات و شخص سید محمد خاتمی دفاع کرد و نقدهای صریحی به جریان اصولگرا وارد ساخت. این سخن عارف که والله به خاطر کسب رای نیست که نام خاتمی را به زبان می آورد بسیار تاثیرگذار بود. عارف و روحانی در این مناظره نقش مکمل را ایفا کردند تا اختلافات اصولگرایان بیش از پیش به چشم بیاید.
سید محمد غرضی : هنوز هم آشکار نیست که چگونه در بین رجل سیاسی و مذهبی متعددی که شرایطی به مراتب بهتر از غرضی یا حداقل مشابه او داشتند، فقط او تایید صلاحیت شد تا پس از مدتها غیبت، دوباره وارد گود سیاست شود. اظهارنظرهای او بعضا بی ارتباط با مسایل مناظره یا سوالات مطرح شده بود و به همین دلیل حتی از طرف مجری برنامه کمتر جدی گرفته می شد. حضور غرضی در این مناظره ها به افزایش بار کیفی آن کمکی نکرده و در مناظره سوم، اختلاف او با سایر کاندیداها بیش از پیش آشکار شد.
محمدباقر قالیباف : قالیباف با یک اشتباه استراتژیک در مناظره سوم به طور کامل به حاشیه رفت و یکی از بازندگان مناظره سوم بود. مشاوران قالیباف همواره به او پیشنهاد می دهند او به کسانی حمله کند که به نظر می رسد رای بالاتری دارد و از آنجا که آنها شاهد بهبود وضعیت روحانی در نظرسنجی ها هستند، قالیباف را به انتقاد از روحانی ترغیب کردند. اما قالیباف وارد میدانی شد که از پیش مشخص بود در آن بازنده خواهد بود. او روحانی را متهم کرد که علیرغم اصرار او که در آن زمان فرمانده نیروی انتظامی بود اجازه نمی داد مراسم سالگرد ۱۸ تیر توسط دانشجویان برگزار شود اما روحانی زمانی که تعجب خود از اظهارات قالیباف را اعلام کرد و گفت که اصرار او برای برگزاری این مراسم برای آن بود که به صورت گاز انبری دانشجویان را دستگیر کنند دیگر قالیباف حرفی برای گفتن نداشت و پس از آن عملا به چهره کم فروغ مناظره تبدیل شد. قالیباف در مناظره سوم با دست خود بازنده شد چون با رقیبی می خواست چالش کند که برای مقابله با قالیباف دست پری داشت.
علی اکبر ولایتی : اگر از روحانی و عارف که دو چهره مثبت قابل پیش بینی در مناظره بودند عبور کنیم، قطعا ولایتی را به عنوان پیروز مناظره سوم می توانیم معرفی کنیم. ولایتی با طرح انتقادات صریح علیه دولت احمدی نژاد در حوزه دیپلماسی و همچنین سعید جلیلی در مورد مذاکرات هسته ای، مرزبندی آشکار خود را در عرصه سیاست خارجی با سایر اصولگرایان نشان داد. ولایتی نشان داد که به دلیل سابقه دیپلماتیک طولانی، بهتر از سایر اصولگرایان فضای دیپلماسی بین الملل را می شناسد و از این جهت مواضع او شباهت بسیاری به اصلاح طلبان داشت. ولایتی با چالش با جلیلی، محبوبیت بیشتری بویژه در شبکه های اجتماعی پیدا کرده و به دلیل اعلام مواضع شفاف، می توان او را یکی از برندگان مناظره سوم معرفی کرد.