درگذشت عسل بدیعی در ابتدای سال ۱۳۹۲ خورشیدی ، خبر نامیمونی بود که همه را متاثر کرد . او در طول دوران حرفه ای خود نشان داده بود که از استمرار و پشتکار لازم برای این حرفه برخوردار است و می تواند به جایگاهی درخور دست یابد. با این وجود ، خبر درگذشت او ، این معادله را در ذهن همه به هم ریخت و به دنبال آن یک فقدان و یک حس ازدست رفتگی ایجاد کرد.
سوگ یا فقدان ، یکی از واقعیات انکار ناپذیر این دنیا است . ما به دنبال هر فقداني سوگواري مي كنيم اما اين مسئله بعد از دست دادن يك عزيز بسيار مهم تر است. اين نه تنها يك احساس خاص بلكه شامل يك سري احساسات پياپي است كه عبور از آن زمان مي برد و نمي توان به سرعت از آن گذشت.
ما براي كسي كه مدت ها مي شناخته ايم سوگواري مي كنيم. به این ترتیب شهرت می تواند عاملی برای سوگواری عمومی باشد. هرچه فردی که از دست رفته است ، از شهرت بیشتری در جامعه برخوردار باشد و به اصطلاح شناخته شده تر باشد ، دامنه سوگواری برای او بزرگتر می شود و افراد بیشتری مدت بیشتری را به سوگواری برای او می پردازند.