شبهه‌افکنی در رابطه با امام سجاد(ع) و نفرین ایرانیان!

فایل صوتی در این روزها در فضای مجازی راجع به دعای ۲۷ صحیفه سجادیه مطرح شده که موضوعش دعا برای مرزداران است. گوینده، با توجه و عناد، جملات کلی امام سجاد(ع) را در مورد ایران و ایرانی معنا کرده و در نتیجه، ایجاد شبهه و تهمت بزرگی به امام معصوم شیعیان حضرت سجاد(ع) وارد کرده‌اند! البته این سنخ شبهات و تهمت‌ها قدیمی و نخ نماست و مانند تهمت‌های دیگری است که به امام حسین(ع) و امام صادق(ع) در مذمت ایرانیان زده‌اند و به دروغ آدرس روایاتی را میدهند که اصلا وجود خارجی در کُتب حدیث شیعه و سنی ندارد!
اما پاسخ؛
اگر به دعای ۲۷ صحیفه نگاه کنیم خواهیم دید:
۱) این دعا با دعای سپاه اسلام شروع می‌شود سپس به نفرین دشمنان اسلام و مشرکین می‌رسد؛
«اللَّهُمَّ افْلُلْ بِذَلِکَ عَدُوَّهُمْ، وَ اقْلِمْ عَنْهُمْ أَظْفَارَهُمْ، وَ فَرِّقْ بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ أَسْلِحَتِهِمْ، وَ اخْلَعْ وَثَائِقَ أَفْئِدَتِهِمْ، وَ بَاعِدْ بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ أَزْوِدَتِهِمْ، وَ حَیِّرْهُمْ فِی سُبُلِهِمْ… / خداوند، به این نیایش، خصمشان درهم شکن و چنگال دشمن از تن‌شان کوتاه کن و میان دشمنان و سلاح‌هایشان جدایى افکن و بند دلشان بگسل و چنان کن که میان ایشان و زاد و توشه‌هایشان فاصله‏‌اى بزرگ پدید.»
۲) هرگز حضرت سجاد نامی از ایران و ایرانی نمی‌برد، متن دعا را ملاحظه کنید؛
«اللَّهم وَ اعْمُمْ بِذلک أَعدائک فی اقطارِالبِلاد مِنَ الْهِنْدِ وَ الرُّومِ وَ التُّرْکِ وَ الْخَزَرِ وَ الْحَبَشِ وَ النُّوبَهِ وَ الزَّنْجِ وَ السَّقَالِبَهِ وَ الدَّیَالِمَهِ وَ سَائِرِ أُمَمِ الشِّرْکِ، الَّذِینَ تَخْفَى أَسْمَاؤُهُمْ وَ صِفَاتُهُمْ، وَ قَدْ أَحْصَیْتَهُمْ بِمَعْرِفَتِکَ، وَ أَشْرَفْتَ عَلَیْهِمْ بِقُدْرَتِکَ: اى خداوند، چنان کن که این دعا همه دشمنانت را در اقطار بلاد در بر گیرد: از هندوان و رومیان و ترکان و خزران و حبشیان و مردم نوبه و زنگبار و سقلابیان و دیلمیان و دیگر امم مشرک که نام و صفاتشان کس نداند و تو خود به علم خود شمارشان کرده‌‏اى و به قدرت خود بر آنان اشراف دارى، اى خداوند، مشرکان را به مشرکان مشغول دار تا از تطاول بر بلاد اسلامیان باز مانند و از شمار ایشان بکاه تا از شمار مسلمانان نکاهند. میان‌شان جدایى افکن تا بر ضد مسلمانان متحد نشوند».
در این فقرات از دعا نیز نامی از ایران و یا فارس وجود ندارد، تنها کلمه‌ «خزر» است که مربوط به کناره دریای خزر و باتوجه به قرائن جغرافیا اشاره به روسیه فعلی دارد که در آن زمان جزء بلاد کفر محسوب می‌شدند، لذا حضرت برای نابودی سپاه کفر و شرک دعا می‌کند نه ایرانیان.
۳) اضافه بر دو نکته فوق؛ باید توجه داشت که در زمان امام سجاد(ع) تقریبا همه ایران مسلمان شده بودند و جزء ممالک اسلامی بوده یا حداقل جزء ممالک فتح شده مطرح بوده.
۴) دعای امام سجاد(ع) راجع به مرزداران است و اگر گفته شود آنان مرزداران سپاه ظلم [بنی امیه] بودند پاسخ روشن است. حفظ مرزها و تقویت مرزداران و تقویت آنان حتا در جهات روانی یک امر پذیرفته شده و انسانی است. چرا که در واقع این روش، روش دفاع از خود است و نه دفاع از ظالم.
حضرت امام رضا(ع) ذیل روایتی پیرامون مرزبانی در زمان حکومت طاغوت فرموده‌اند: «اگر بر مسلمانان خوف از ناحیه روم بود مى‏توانند با ایشان نبرد و جهاد کنند؛ چرا‌که این جنگ به منظور دفاع از خودشان است نه کمک و نگهدارى سلطان جور».
البته این بحث دارای جهات فقهی است که در کتاب الجهاد فقه مطرح شده.
۵) نباید از خطر کفر و خصوصا خطر شرک غافل شد. چرا که به تعبیر علامه طباطبائی؛ همیشه تاریخ هرگاه مشرکان و کافران بر مسند امور و اریکه قدرت تکیه زدند، دستاورد و نتیجه‌ای جز ظلم نداشته‌اند که کمترین آن؛ فاصله طبقاتی و ناعدالتی بوده! در برابر چنین کفر و شرک عملی که نتیجه در جامعه و سیاست و اقتصاد و معنویت دارد هر انسان آزاده‌ای، احساس وظیفه می‌کند که حداقل آن دعا و دوری جستن از ظَلَمه است.
۶) وجود مبارک امام زین العابدین(ع) فرزند شاهزاده‌ای است که یک زن ایرانی از تبار ساسانیان به نام شهربانو است. چگونه امام سجاد(ع) می‌آید و همه ایرانیان را نفرین کند، در حالیکه قطعا شامل مادر خودش می‌شود؟! در حالیکه دستور صریح قرآن به انسان‌ها، احترام به والدین است هر چند مشرک باشند، می‌باشد. (سوره اسراء/۲۴)
در پایان؛ از همه و خصوصا جوانان عزیز این تقاضا را داریم که در این زمانه که امواج شبهات سهمگین است و عناد با دین بسیار جدی است، مطالبی که می‌شنوند و یا می‌خوانند که بوی تخریب دین و ائمه دین(ع) را می‌دهد به عنوان یک غذای مسموم دیده و با انکار آن، با مراجعه به آثار اندیشمندان دینی پاسخ درست را دریافت نمایند.