ترس از وعده آزادی!

قریب سه ماه است که کشور دچار حوادث تلخ و حواشی بسیاری شده است، حوادثی که همه را غمگین و متاثر نموده و قلب را یارای تحمل آنها نیست. در این میان اعتراض را حق و البته اغتشاش را ناحق می‌دانم. معتقدم مطالبه‌گری بر بستر آرامش رنگ واقعیت و سرنوشت معلومی به خود می‌گیرد. متاسفانه این روزها سخن از آرامش زدن و مدافع مسالمت‌آمیز بودن مطالبه‌گری نه خریداری دارد و نه گوشی برای شنیدن پیدا می‌کند. فضا پر از آلودگی و بدجوری مه آلود شده است.
روزها و هفته‌های تلخ و سختی را پشت سر گذراندیم که امیدوارم به ساحل آرامش برسیم.
در میانه این روزهای سخت عده‌ای و گروه‌هایی دم از اعتراض می‌زنند که رنگ و بوی اعتراضی آنها هیچ شباهتی به اعتراض نداشته و سر از بیابان خشونت در آورده و انسان را از آینده می‌ترساند. جالب اینجاست که برخی از افرادی که جامعه را با شعار آزادی به آمدن به خیابان‌ها تشویق می‌کنند، خود مطلقا معتقد به آزادی نیستند.معتقد به تکثرگرایی و آزادی اندیشه نبوده و تحمل شنیدن صدای مخالف خود را ندارند. مدافع خشونت و بدنبال تندی و تیزی در عالم سیاست هستند. خشونت را برای خود حلال و سانسور و خفه کردن صدای مخالفِ خود را عین مبارزه و ضروری می‌دانند. آزادی را برای خود می‌پسندند و برای مخالف خود با هزار توجیه بی‌مقدار، ناپسند می‌شمارند. دم از دفاع از آزادی می‌زنند و موافقین اعتراض مسالمت آمیز و امنیت و آرامش جامعه را خائن و خون آنان را مباح می‌کنند. دم از دمکراسی و آزادی می‌زنند، منتقد روش خود را بایکوت می‌کنند. خشونت را برای خود روا و آن‌را روتوش می‌کنند. از حقوق دیگران دم می‌زنند و با همراه نشدگان با آنها با زبان بمیر و می‌کشیم سخن می‌گویند. خود را مخالف کشتن و اعدام جلوه می‌دهند و به اعدام و کشتن مخالفان خود وعده می‌دهند.
با مغازه‌دار بیچاره سنندجی که فقط یک شکلات به رئیس جمهور تعارف کرد کاری می‌کنند که از همه چیز بیزار بشود و حکایت‌های تلخ دیگر.... زبان خشونت را در جامعه رسمی می‌کنند و از خشونت می‌نالند. دم از آزادی می‌زنند در حالی که نه به آزادی معتقدند و نه از آزادی چیزی می‌فهمند. مطمئنا در حوزه زنان هم آزادی را معنا نکرده و جز استفاده ابزاری حقی برایشان قائل نیستید. مطمئنم که زندگی آزاد را هم جز برای خودتان نمی‌پسندید. اما بدانید آزادی اگر شیرین است برای همه باید شیرین باشد.
آنچه که از روش و منش این قبیل افراد بدست می‌آید چیزی جز سودایی در سر و آتشی در دست و تفکری خشونت طلب نیست. آینده جامعه با نهادینه شدن خشونت، عاقبتی جز تباهی نخواهد داشت. به این افراد باید گفت که از این آزادی که شماها وعده می‌دهید وحشت دارم چرا که بوی خون و طعم کینه و رنگ بی اخلاقی دارد.
هیچ امنیتی بر نا امنی،  هیچ آزادی بر هرج و مرج، هیچ ساختنی بر ویرانی، هیچ تعهدی بر بی‌اخلاقی و هیچ آینده‌ای بر تباهی بنا نشده و نخواهد شد
*فعال مدنی اهل سنت