ادامه از صفحه 1
با این حال این ویژگی پس از پیروزی انقلاب مجددا در دفاع از آزادی‌ها در برابر دولت محدود شد. لذا این گروه در کنار گروه‌هایی مانند نهضت آزادی و گروه‌های دیگر بر آزادی‌های فردی و گروهی متمرکز شد. در دهه پیش از انقلاب نیز حزب پان ایرانیست به وجود آمد. این حزب به علت حاتم بخشی رژیم پهلوی نسبت به بحرین به وجود آمد. یعنی رژیم پهلوی وفق دستور استعمار انگلیس با یک نمایش خنده‌دار و البته غم‌انگیز مجلس شورای ملی آن زمان را وادار به قبول جدایی بحرین از ایران نمود. پزشکپور که نماینده مجلس در آن زمان بود کوشید تا با تشکیل «حزب پان ایرانیست» مانع جدایی هرچه بیشتر بخش‌های دیگر کشور از ایران شود. اما گرچه در آن زمان بر پایه شرایط ویژه حکومتی ناچار به پذیرش نظام سیاسی کشور بود ولی پس از پیروزی انقلاب با مواضع پهلوی‌گرایانه عملا با جریانی که به تجزیه کشور وسلطه استعمار کمک می‌کند همسو شد. چنانچه جریاناتی مانند جبهه ملی و نهضت آزادی با روش‌های خویش پس از انقلاب به تقویت آنارشیسم کمک کردند. ملی‌گرایی به روش پان ایرانیستی بر محور پهلوی گرایی و آریایی محوری فقط اسباب قوم گرایی در قوم فارس و به تبع در اقوام پیرامونی را فراهم می‌کند و ملی‌گرایی به شیوه جبهه ملی به آنارشیسم منتهی خواهد شد. زیرا فقط به قدرت و توانایی ملت در برابر دولت و آزادی‌های فردی می‌اندیشد و توجه جدی به عواملی که همبستگی ملی و تمامیت ارضی را حفظ کند، ندارد. ایران از یکسو در برابر سیاست‌های استعماری برای تجزیه کشور نیازمند ناسیونالیسم مقاومتی است و همچنین برای جلوگیری از آنارشیسم در کشور نیازمند به مولفه‌های فرهنگی و ایمانی است تا از تجزیه کشور جلو گیری شود. معنای این سخن اینست که برای اجرای حاکمیت ملی و آزادی‌ها باز هم به ناسیونالیسم مقاومتی نیاز داریم. والسلام.