روز ۲۶ ربیع الاول سالروز یک واقعه مهمی در تاریخ اسلام است. دقیقا ۱۴۰۵ سال پیش در چندین روزی صلح امام حسن (ع) انجام شد.
این صلح را باید در منطق قرآن که فرمود : «الصلح خیر» (نساء/۱۲۸) معنا کرد و آن در ادامه صلح حدیبیه رسول الله (ص) است که توانست موجودیت اسلام و قرآن را حفظ کند و از خون مسلمین حراست و حفاظت کند.
در همین راستا «ولایتعهدی امام رضا(ع)» است.
اشاعه و تحکیم مکتب شیعه در ایران و پرورش بهترین شخصیت‌های شیعه در ایران و نیز آشناشدنِ مسلمین با علوم رایجِ دنیای آن روز و سپس تکمیل آن مانند فلسفه و طب و هیات و.. از برکات وجود ثامن الحجج (ع) در این آب و خاک است.
«تندروها» هیچ وقت نتوانستند به عقلانیت و فرصت شناسی شناخته شوند!
در مورد صلح حدیبیه به پیامبر رحمت (ص) اعتراض می‌کردند!! در حالیکه قرآن آن را «فتح مبین» معرفی کرد. و در مورد صلح امام حسن (ع) به آن مظهر هدایت میگفتند: مذل المومنین!!
در حالیکه برکات آن صلح برای شیعیان ، طبق فرمایش امام حسن (ع)؛ «همسان برکت خورشید بر زمین است و توانست جان و مال مسلمین را حفاظت کند.»
بعد هم فرمود: «تکلیف انسان بر اساس اوامر الهی هر روز به گونه‌ای است که باید آن را مناسب انجام دهد.» (ر.ک؛ الأخبار الطِّوال ص ۲۲۱)
در مورد ولایتعهدی حضرت رضا (ع) آیا می‌دانید «تندروها» نقشه قتل امام رضا (ع) را کشیدند و وارد عملیات هم شدند ولی شکست خوردند! (ر.ک؛ عیون اخبارالرضا،ج۲ص۱۶۱) وا حسرتا ! اگر «فرصت شناسی» در اسلام و شیعه بیش از اینها مورد توجه بود، وضع مسلمین چنین نبود!