ابراهیم بهمنی
بندر شیرینو، بزرگ‌ترین روستای جنوب کشور فاقد درمانگاه، دبیرستان پسرانه، آتشنشانی، سالن چند منظوره جهت ورزش آقایان و بانوان، کتابخانه، فضای مناسب جهت تفریح و سرگرمی، پارک بانوان، مجتمع فرهنگی و هنری و …است. مشکلاتی همچون اسکله صیادی، فقر فضای سبز، مبلمان شهری، عدم توجه مسئولین به شهر شدن روستا ۱۵ هزار نفری، نداشتن معلمان توانمند و متخصص مدارس و …در این بخش محسوس است. چرا باید تمام خدمات رفاهی در کلانشهر‌ها باشد؟ چرا باید این مردم از کوچک ترین خدمات رفاهی بی بهره باشند؟
توسعه روستایی یکی از پاردایم‌های اصلی توسعه پایدار کشوری در جهان مدرن است. مهاجرت معکوس به روستا، مدرن سازی روستاها همراه با حفظ اصالت روستایی، همسان سازی امکانات شهری و روستایی از کارویژه‌های مهم این امر است که متاسفانه با مدیریت غلط و متمرکز کردن امکانات در کلان شهرها باعث مهاجرت از روستاها می‌شود.اغلب مردم جهت پیشرفت فرزندشان که سرمایه زندگی آن‌ها است روی به شهرهای همجوار مثل شهرستان جم و کنگان آورده اند؛ صرفا به دلیل اینکه بندر شیرینو از امکانات حداقلی رفاهی بی بهره مانده است.بهره مندی حداقلی از امکانات رفاهی و بهداشتی حق این مردم است چرا که در دل صنعت هستند و صنعت باید از مهربانی مردم ما پاسداری کنند. به دلیل اینکه مردم ما به عنوان میزبانانی خوب در خدمت صنعت بوده و تاکنون هیچ مزاحمتی برای این تاسیسات ایجاد نکرده اند. به همین دلیل این میزبانان شایسته بهترین‌ها هستند اما متاسفانه صنعت همیشه با مردم ما نامهربان بوده است.
مسئولیت اجتماعی صنایع ملی پتروشیمی‌و شرکتهای نفت و گاز صدقه نیست، بلکه یک وظیفه و خدمت بی منت به مردم است که متاسفانه همیشه ما آن را در قالب صدقه آن هم به ندرت دریافت می‌کردیم که متاسفانه سالیان سال است شورای راهبردی شرکتهای پتروشیمی‌منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس، بندر شیرینو را فراموش کرده است.در حوزه مسئولیت اجتماعی شرکتها اصلا نباید به دنبال اقداماتی باشند که تنها موجب رفاه ظاهری و مقطعی می‌شود. مشکل بزرگ برخی از شرکتهای منطقه در درک مسئولیت اجتماعی است چراکه درک درستی از این مسئولیت بزرگ ندارند! مسئولیت اجتماعی، مجموعه وظایف و تعهداتی است که شرکت بایستی در جهت حفظ، مراقبت و کمک به جامعه‌ای که در آن فعالیت می‌کند، انجام دهد. به عنوان نمونه پانزده کشور بزرگ عضو اتحادیه اروپا در حوزه قانون گذاری در زمینه انجام مسئولیت اجتماعی توسط شرکتها بسیار فعال هستند و در سالهای اخیر هم توانسته‌اند این حوزه را قانونمند کنند.البته این قوانین در تمامی‌کشورها یکسان نیست و دلیل تفاوت قانون‌ها تفاوت در وضعیت اقتصادی کشورها است. مسئولیتهای اجتماعی برای شرکتهای کوچک می‌تواند به عنوان فعالیتی اختیاری معرفی شود ولی برای شرکتهای بزرگ و پردرآمد در کشورها یک قانون است . امید که این مووضع در منطقه ما نیز مورد توجه مسئولان مربوطه قرار گیرد.
نایب رئیس شورای اسلامی بخش سیراف و بندر شیرینو