تا سلبریتی هست، خبرنگار چرا؟!

مدتی است که برخی از بازیگران در کسوت خبرنگار مقابل مسؤولان می‌نشینند و سوال می‌پرسند. فارغ از اینکه چرا باید یک بازیگر به جای خبرنگاران واسطه میان مسؤولان و مردم شود، این موضوع نیز بسیار جالب توجه است که مسؤولانی که به سختی جواب پرسش‌های خبرنگاران حرفه‌ای را می‌دهند، چطور مشتاقانه به راحتی مقابل یک سلبریتی می‌نشینند و از فرط هیجان و ذوق‌زدگی بارها تصاویر و فیلم‌های این مصاحبه را در صفحات شخصی‌شان منتشر می‌کنند.
اظهار نظر درباره موضوعات روز و مسائل مهم سیاسی، اجتماعی، ورزشی و فرهنگی امری طبیعی و حق هر شهروندی است، اما نه تا زمانی که این اظهار نظرها جنبه کارشناسی و حرفه‌ای داشته باشند که قاعدتا افراد مشهور یا همان سلبریتی‌ها نیز از این قاعده مستثنی نیستند. با این وجود در سال‌های اخیر و با پیشرفت روزافزون شبکه‌های اجتماعی برخی از چهره‌های سینمایی، در قالب خبرنگار از مسؤولان سوال می‌پرسند، با آنها گفت‌وگو می‌کنند و تحلیل‌ ارایه می‌دهند.
این درحالی است که بسیاری از کارشناسان رسانه بر این باورند همان‌طور که یک خبرنگار نمی‌تواند بدون دانش کافی و ناگهانی به عرصه بازیگری وارد شود، یک هنرپیشه هم نمی‌تواند در کسوت یک خبرنگار مقابل مسؤولان بنشیند و پرسش‌های مهم سیاسی و اجتماعی مطرح کند؛ البته بازیگران می‌توانند در قالب برنامه‌هایی که بیشتر جنبه سرگرمی‌ دارد با مسؤولان گفت‌وگو کنند، اما نباید به هیچ وجه پرسش‌های تخصصی و جدی عنوان شود.
در همین راستا هوشنگ اعلم، روزنامه‌نگار پیشکسوت در گفت‌وگویی با ایسنا در این باره اظهار کرد، «متأسفانه افرادی که به عنوان سلبریتی در عرصه‌های هنرپیشگی و ورزش شناخته شده‌اند سال‌هاست از هر فرصتی برای بیشتر مطرح شدن استفاده می‌کنند. به طور کلی این باور برای سلبریتی‌ها ایجاد شده است که چون مردم آنها را روی پرده سینما و تئاتر می‌بینند، صلاحیت دارند درباره هر موضوعی اظهار نظر کارشناسی کنند.»
او ادامه داد: تجربه نشان داده که با وقوع هر حادثه‌ای و هر خبر مهم سیاسی برخی از سلبریتی‌ها برای بیشتر دیده شدن اظهارنظرهای کارشناسی می‌کنند و حتی گاهی تلاش می‌کنند که در قالب خبرنگار با مسؤولان ارتباط برقرار کنند. طبیعتا هیچکس حق ندارد بگوید کسی نمی‌تواند درباره موضوعی اظهار نظر کند. حتی منِ روزنامه‌نگار هم می‌توانم در یک فیلم سینمایی حضور داشته باشم و به عنوان یک هنرپیشه ایفای نقش کنم، اما اینکه چقدر توانایی این کار را دارم بحث دیگری است. سلبریتی‌ها هم می‌توانند درباره هر موضوعی اظهار نظر کنند و با مسؤولان به گفت‌وگو بنشینند و کسی هم حق ندارد جلوی آنها را بگیرد، اما خودشان باید به این موضوع توجه کنند که چقدر توانایی دارند درباره موضوعات مختلف نظرات کارشناسی‌شده بدهند. همان طور که بازیگری نیاز به تخصص دارد، نوشتن و روزنامه‌نگاری نیز تخصص می‌خواهد؛ البته باید به این نکته توجه کرد که واکنش نشان دادن به موضوعات روز بحث دیگری است و ارائه نظرات کارشناسی شده که طبیعتا متخصصان خود را دارد بحث دیگری است.
این روزنامه‌نگار باسابقه یادآور شد: کاملا مشخص است که نه تنها این سلبریتی‌هایی که مقابل مسؤولان می‌نشینند و با آنها گفت‌وگو می‌کنند، بلکه آن مسؤول هم هیچ تصوری از حرفه خبرنگاری ندارد. یک خبرنگار ممکن است برای مصاحبه با مسؤولی یک ماه مطالعه کند و پرونده کاری آن مسؤول را به صورت کامل مورد بررسی قرار بدهد تا بتواند از زمانی که در اختیار دارد نهایت استفاده را بکند، اما دانش یک بازیگر با خبرنگاری که سال‌ها در یک حوزه فعالیت کرده است، اصلا قابل مقایسه نیست. اما متاسفانه مسؤولان نه تنها با مطبوعات و خبرگزاری‌ها میانه‌ای ندارند، بلکه هیچ آشنایی هم با این حرفه ندارند. اکثر آنها اصلا وقتی برای خواندن اخبار صرف نمی‌کنند و همین باعث می‌شود که یک مسئؤول نمی‌تواند نام یک موزه معروف را درست تلفظ کند و به جای آنکه مقابل خبرنگار بنشیند و به سوالات او پاسخ دهد، در مقابل یک سلبریتی می‌نشیند و تا مدت‌ها هم خوشحال است که توانسته یک ساعت با فلان هنرپیشه معروف صحبت کند.
او با بیان اینکه «بسیاری از مسؤولان عاشق عکس انداختن با هنرپیشه‌ها هستند»، افزود: یادم است در همین چند سال اخیر وقتی یکی از مسؤولان فرهنگی روی کار آمد، جلسات مختلفی را با اهالی موسیقی و سینما برگزار کرد، اما هیچ جلسه‌ای با روزنامه‌نگاران نداشت و این موضوع فاجعه‌انگیز است. برخی از مسؤولان از حرف زدن با هنرپیشگان ذوق‌زده و از اینکه بتوانند یک ساعت مقابل آن هنرپیشه بنشینند و به سوالات او پاسخ دهند، خوشحال می‌شوند و تا مدت‌ها با انتشار فیلم‌های این مصاحبه در صفحه مجازی خود به قول معروف پُز می‌دهند. طبیعی است که در این جامعه با این سطح از تفکر، مسؤولان برای خبرنگاران ارزشی قائل نمی‌شوند؛ چون ما سلبریتی نیستیم و در زیر پوست جامعه در حال روشنگری هستیم.
اعلم با بیان اینکه «طبیعتا مصاحبه با یک سلبریتی راحت‌تر از مصاحبه با یک خبرنگار است»، گفت: این موضوع هم همانند سایر موضوعات مملکت ما که هیچ کسی سر جای خودش نیست، پیش می‌رود. وقتی شهرداری برای دادن طرح ترافیک به خبرنگاران در امور فرهنگی دخالت می‌کند و برای شناسایی خبرنگاران از آنها مدرک‌های غیرمنطقی می‌خواهند و وقتی صداوسیما در کار سایر نهادها به راحتی دخالت می‌کند، دیگر چه انتظاری از سلبریتی‌ها داریم؟