عظیم قیچیساز در خصوص فتح قله شیشاپنگما بیان کرد: من صبح روز شنبه به ایران برگشتم و خوشبختانه توانستم این قله را هم فتح کنم. روز ۱۴ فروردین بود که برای فتح این قله عازم کشور تبت شدم و نزدیک ۴۰ روز طول کشید تا بتوانم این کار را انجام دهم. شیشاپنگما ۸۰۲۷ متر ارتفاع دارد و چهاردهمین قله مرتفع جهان به حساب میآید که سیزدهمین قله بالای هشت هزار متر بود که من آن را فتح کردم.
وی در خصوص برنامهریزی خود برای فتح این قله توضیح داد: از مدتها قبل برای این کار برنامهریزی کرده بودم. اطلاعات زیادی را کسب کردم تا بهترین زمان را برای فتح آن انتخاب کنم که دقیقا روز اول می که فکر کنم ۱۰ اردیبهشت بود توانستم به این افتخار دست پیدا کنم.
از قیچیساز در خصوص تیمی که با آن به سمت قله شیشاپانگما حرکت کرده بود پرسیدیم که خاطرنشان کرد: ما یک تیم چهار نفره بودیم. از ایران تنها من رفتم. یک کوهنورد آمریکایی بود و دو کوهنورد هم از کشور آذرباییجان. ما در قالب یک تیم بینالمللی برای این کار برنامهریزی کردیم و به سمت قله راه افتادیم اما در آخر کار تنها من به سمت قله رفتم و آن را فتح کردم.
قیچیساز ادامه داد: متاسفانه در قسمت آخر صعود که مهمترین بخش آن بود و دشواریهای زیادی داشت هیچ کدام از اعضای تیم نتوانستند راه را ادامه بدهند و من به سمت قله حرکت کردم. شرایط طوری بود که باید در آن زمان کار را ادامه میدادم تا در وضعیت بد جوی گرفتار نمیشدم. حدود ۹ ساعت طول کشید تا من آن مسیر را طی کنم و به قله برسم و کار را به پایان برسانم.
اما چرا هم تیمیهای کوهنورد ایرانی وی را تنها گذاشتند؟ این پرسشی است که قیچیساز در پاسخ آن تصریح کرد: ما از هواشناسی لحظه به لحظه استعلام میگرفتیم. قبل از آن هواشناسی اعلام کرد که فشار زیاد خواهد شد و دو روز بد خواهیم داشت که همین اتفاق هم رخ داد.
این کوهنورد سرشناس کشورمان همچنین گفت: در ارتفاع ۷۴۰۰ متری بودیم که بارش برف زیاد شد و هوا شرایط بدی پیدا کرد. فشار هوا هم آزاردهنده شده بود. یکی از کوهنوردان آذرباییجانی با بیماری ارتفاع مواجه شد که نتوانست بالا بیاید و به همراه هوطنشن در کمپ دو باقی ماند. کوهنورد آمریکایی هم وقتی ارتفاع برف را یک متر دید قید ادامه کار را زد. او تجربه نداشت و بالا نیامد ولی من مجبور بودم برف را بکوبم و بالا بروم که خیلی دشوار بود.
وی در خصوص اینکه صعود در آن شرایط جوی ریسک بزرگی بوده بیان کرد: من باید آن برنامه را به پایان میرساندم. البته باید مراقب بود و از تجربه استفاده کرد. در آن شرایط واقعا ریسک بالا بود ولی خدا خواست و به من کمک کرد تا بتوانم کار را تمام کنم.
قیچیساز این قله را هم بدون اکسیژن فتح کرد و این بر ارزشهای کار وی میافزاید. او در این باره به ما گفت: کار بدون اکسیژن در آن شرایط و ارتفاع واقعا سخت است ولی باید بگویم که خطر قسمتی از کار ما است و در هر صعود همیشه خطر در کمین شماست. باید هر لحظه با تدبیر عمل کرد تا خطر را به حداقل رساند در غیر اینصورت کوچکترین اشتباهی باعث مرگ کوهنورد میشود.
کوهنورد تبریزی کشورمان با اشاره به نجات جان هم تیمی آذرباییجانی خود یادآور شد: از این که جان آن کوهنورد را نجات دادیم خیلی خوشحالم. او دچار بیماری ارتفاع شده بود که خیلی خطرناک است و اگر مواظب نباشیم خیلی زود جانش را از دست میدهد. ما با کارهایی که انجام دادیم جان او را نجات دادیم و این باعث شد با خوشحالی به کشور برگردم.
قله لوتسه آخرین قلهای است که قیچیساز باید آن را فتح کند و عضو باشگاه هشت هزاریها شود. او در این باره گفت: قرار بود که بلافاصله به کشور نپال بروم و قله لوتسه را هم فتح کنم که اگر این کار انجام میگرفت هر ۱۴ قله بالای هشت هزار متر دنیا را فتح کرده بودم اما بهمن سنگینی که آمد و جان ۱۶ شرپا را گرفت باعث شد تا همه برنامههای کوهنوردی در اطراف اورست تا سال آینده لغو شود.
وی در این باره گفت: فصل صعود به قله لوتسه بهار است و دیگر کاری نمیشود کرد برای همین من به ایران برگشتم. برنامهام این بود که این قله را همین امسال فتح کنم تا افتخار بزرگی برای کشورم ثبت شود ولی حادثه تلخی که پیش آمد این برنامه را تغییر داد و قسمت نبود که این اتفاق رخ بدهد.
قیچیساز درباره برنامههای خود تا سال آینده عنوان کرد: فعلا تازه به ایران برگشتم و باید به درس و زندگی شخصی خود بپردازم. تنها چیزی که مهم است این بوده که باید در این یک سال خیلی از خودم مراقبت کنم تا این افتخار را برای ایران به ثبت برسانم. هیچ کس دوست ندارد بمیرد و من هم باید زنده بمانم و کار را تمام کنم. فقط یک قله بالای هشت هزار متر در دنیا باقی مانده که آن را فتح کنم. باید بهترین برنامهریزی را داشته باشم تا کار را کامل کنم.
از قیچیساز پرسیدیم که آیا همچنان از قلههای دماوند و سبلان به عنوان قلههای تمرینی استفاده خواهد کرد که پاسخ داد: تمریناتم را از سه مانده به برنامه صعود شروع میکنم. در این مدت هم تمرینات معمول را با دیگر دوستانم در داخل کشور انجام میدهم. شاید به مناطق مختلف کشور برای صعود بروم تا بدنم را آماده نگه دارم ولی مهمترین برنامه من استقامتی خواهد بود که آن را به اجرا در خواهم آورد.
وی در خصوص هزینههای صعود خود به قله شیشاپانگما توضیح داد: وزرارت ورزش قولهایی را داده بود. من تازه امروز به ایران برگشتم و باید ببینیم چه اتفاقی رخ خواهد داد. نیمی از هزینههای من را شورای شهر و شهرداری پرداخت کرده و وزارت ورزش قول داد ما بقی آن را پرداخت خواهد کرد.