به گزارش مردم سالاری آنلاین به نقل از تجارتنیوز، مهارت یادگیری به طرز شگفتانگیزی انسان را به جایگاه امروزی خود در عرصه علم و صنعت رسانده است. انسان از همان ابتدا با ابزارهای یکسان خود دست به مشاهده و تجربه زد. این تجربیات روی هم انباشت شد و اطلاعات، مرحله به مرحله در آینده به کار بشر آمدند. میلیونها سال فرایند یادگیری و آموزش تغییر نکرده است. حتی انسان اولیه نیز با دیدن و آزمایش کردن به اکتشافات اولیه خود دست پیدا میکرده است.
امروز اما نتیجه تمام این تجربیات و یادگیریها ساخت یک دستیار شخصی هوشمند برای انسان است. دستیاری که بتواند بهتر از او به خاطر بسپارد و به یاد بیاورد. هوشی مصنوعی که از توان بازسازی و بازخوانی بالایی برخوردار است. این ابزار پیشرفته امکانات بسیار زیادی به بشر میدهد. به یاد بیاورید که چگونه یک بازوی مکانیکی کشاورزی را ساده کرد. در آیندهای نه چندان دور شاید بتوان انسان را با دو دست مجازی دیگر تصور کرد که در کارهایش به او کمک میکنند. دستهایی که هوش مصنوعی دارند.
پاسخ به این مسئله دشوار است اما به طور کلی نه؛ هوش مصنوعی نمیتواند یادگیری انسان را سادهتر کند. تغییری در پروسه یادگیری انسان آن هم در مغز او به واسطه هوش مصنوعی ایجاد نمیشود. با اینکه هوش مصنوعی از ساختارهای مختلفی برای تسهیل فرایند یادگیری و بهینهسازی اطلاعات استفاده میکند که اینها میتوانند برای انسان مفید باشد. بنابراین هوش مصنوعی یاد گرفتن را ساده نمیکند. اما میتواند سیستم جایگزینی معرفی کند که در آن یاددهنده و یادگیرنده، از ارتباط و تعامل بهتری بهرمند شوند. اما این سیستم جایگزین در مقایسه با مدل سنتی آموزش مقایسه میشود. مزایا و معایب آن چیست؟
در دوران قرنطینه و پاندمی کرونا، مدارس و دانشگاه و دیگر موسسات علمی توان برگزاری کلاسها و دورههای آموزشی به شکل حضوری را نداشتند. این شد که بنابر شرایط مجبور به توسعه این دورهها به شکل مجازی شدند. تحقیقات نشان میدهند که حتی با گذشت این پاندمی، بخش قابل توجهای از جمعیت مستقر در سیستم آموزشی، خواهان باقی ماندن این شیوه بودند.
سیستم آموزش مجازی خیلی خوب میتوانست متناسب با نیاز افراد پایهگذاری شود. عدم الزام به حضور نکتهای بود که تحصیل را برای دایره گستردهای از انسانها در کنار دیگر مشغلههایشان فراهم میکرد. البته که در خیلی از موارد آموزش مجازی برای انتقال تجربه و آموزش کفایت نمیکرد اما در آن مقطع، این تنها شروعی برای تحول در این حوزه بود.
کمبود مربی و متخصص برای آموزش همیشه یکی از مهمترین دغدغهها بوده است. هیچگاه این توازن در جهان برقرار نشده. عدالت آموزشی از جمله اصطلاحاتی است که برای بهبود و نظاممندسازی سیستم آموزشی در جوامع انسانی مطرح شده است. در سیستم سنتی تحقق این اصطلاح شاید دور از دسترس باشد. در حالی که به نظر میرسد که با داشتن ابزار هوش مصنوعی، سیستم مدرن آموزشی امکان تحقیق عدالت آموزشی را داشته باشد.
هرچه حوزه علمی مورد آموزش تخصصیتر شود، یافتن متخصصی که توان آموزش یا حتی دغدغه آن را داشته باشد سختتر میشود. توسعهدهندگان هوش مصنوعی از این ابزار برای بهبود عملکرد انسانی در هر حوزهای استفاده میکنند. عملکرد انسانی در سیستم آموزشی همواره مورد انتقاد و بحث بوده است. بنابراین میتوان با سرمایهگذاری بهجا و دقت بیشتر به این حوزه منتظر تحولی عمیق در سیستم آموزش جهانی باشیم. شاید در آیندهای نزدیک شاهد دانشگاههایی مجازی باشیم که توسط هوش مصنوعی اداره و گردانده میشوند. هنگامی که شکاف یا ضعف مهارتی شناسایی شد هوش مصنوعی میتواند راهگشا باشد.
هوش مصنوعی توان تجزیه و تحلیل بالایی دارد که امکان شخصیسازی محیط آموزشی را به شکل نامحدود به افراد میدهد. میتوان حتی با ساخت محیطهای آموزش انفرادی، آموزش حرفهای را زیر نظر هوش مصنوعی تجربه کرد.