کتاب «سِیری در ایران» نوشته محمد ممیت الرشید (دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه داکا) منتشر شد.
به گزارش ایسنا، این کتاب که زبان اصلی آن بنگالی و عنوان آن به بنگالی "ইরানের পথে-প্রান্তরে" است، توسط انتشارات کَکُلی (Kakoli) بنگلادش در حدود ۲۵۰ صفحه با قیمت پنج دلار منتشر شده است.
چهار فصل کتاب «سِیری در ایران» به این شرح است: «درباره جغرافیا و جاذبههای گردشگری: وسعت ایران، آبوهوای ایران، کوه البرز و زاگرس، دماوند، آرامگاه بایزید بسطامی و ابوالحسن خرقانی، دژ الموت، تخت جمشید، چغازنبیل، توچال، شمال ایران، دریاچه ارومیه، ارگ بم، تخت سلیمان، کوه بیستون، آرامگاه حضرت امام رضا(ع)، شهر دینی و مذهبی و غیره»، «تاریخ و آثار تاریخی و باستانی ایران: حکومتهای ایران قبل از اسلام و سال میلادی، جدول حکومتهای ایران بعد از اسلام، قانون اساسی، تاریخ سینمای ایران و غیره»، «فرهنگ و تمدن: روستاهای عجیب و غریب ایران، زرتشت و اوستا و آتشکدههای تاریخی، دین پادشاهان ایران، بازیها، خوانندهها، جوکها، فیلم و سینماها، پارکها، فال حافظ، پیشرفت زنان ایران، بومیان ایران قبل از آمدن آریاییها»، «آداب و رسوم مردم ایران، غذاهای ایرانی، جشنهای ایرانی؛ شب یلدا، چهارشنبهسوری، نوروز، هفت سین، سیزده بدر و جشن عروسی و همچنین شب قدر، ماه رمضان و محرم».
همچنین در معرفی این کتاب عنوان شده است: هدف از چاپ کتاب «سِیری در ایران»، آشنایی مردم بنگلادش با کشور متمدن و تاریخی ایران است که همواره نقش مهمی در منطقه و جهان دارد و از نظر جاذبههای گردشگری و تاریخی جزء پنج کشور اول دنیاست.
مقدمه این کتاب توسط غلامحسین غلامحسینزاده، رئیس دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس و رئیس انجمن زبان و ادبیات فارسی، نعمتالله ایرانزاده، دانشیار، رئیس دانشکده علوم انسانی دانشگاه علامه طباطبایی و ابراهیم خدایار، رایزن سابق فرهنگی در تاجیکستان و عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس نوشته شده است.
در بخشی از مقدمه کتاب میخوانیم: چیزی که امروز دنیای ما به آن نیاز دارد، دوست داشتن انسان است، فارغ از هرگونه تفاوت؛ ترویج گفتمان محبت است، برای زیباتر کردن زندگی و دوری از جنگ و خشونت. همان گوهری که پدران ما در میراث گذشته مشترک ما، در حوزه تمدنی مشترک از بوسنی تا بنگال برای ما به یادگار گذشتهاند. نقش محمد ممیت الرشید و دیگر کسانی که در کشورهای مختلف دنیا زندگی میکنند، در شناساندن این نکته به هموطنانشان بسیار مهم است. (ابراهیم خدایار).