پارکِ آبیِ آزادگان سه سال است که تعطیل شده و از آن به عنوانِ انبارِ سازمانِ ورزش استفاده می‌شود.

پارکِ آبیِ آزادگان زمانی که کرباسچی شهردارِ تهران بود راه‌اندازی شد تا نه تنها فاصله‌ی میانِ شمال و جنوبِ شهر کاهش یابد که نخستین پارکِ آبیِ تهرانِ پسِ از انقلاب نیز باشد که سرپوشیده هم نیست. با همه‌ی این، سه سال است که این مجتمعِ تفریحی ـ ورزشی تعطیل شده و از آن به عنوانِ انبارِ سازمانِ ورزش استفاده می‌شود و با آنکه شهرداری چندین بار شرایطِ واگذاریِ آن را به بخشِ خصوصی در رسانه‌ها آگهی کرده، با همه‌ی این، هنوز متقاضیِ جدی برای احیای این پارکِ آبی یافت نشده و چنین، چند ده میلیارد سرمایه‌ی شهروندانِ تهرانی در گوشه‌ای از این شهر بلااستفاده مانده است.
به گزارشِ «مردم‌سالاری آنلاین»، ساختِ پارکِ آبیِ آزادگان در سالِ ۱۳۷۴ برپایه‌ی یک نمونه‌ی کانادایی و به دستِ مهندسانِ ایرانی آغاز شد و ساختِ آن دو سال به درازا کشید تا اینکه در سالِ ۱۳۷۶ به بهره‌برداری رسید. این پارکِ آبیِ مردانه که زنان امکانِ استفاده از آن را ندارند، در منطقه‌ی ۱۵ شهرداریِ تهران، انتهای بزرگراهِ آزادگان نزدیکِ بزرگراهِ بسیج، بخشِ غربیِ محله‌ی مشیریه قرار دارد، دارای دریاچه و ساحلِ مصنوعی، استخرِ رودخانه با ۵۵۰ متر درازا، استخرِ قهرمانی با ژرفای دو تا سه متر، استخرِ بزرگسالان، استخرِ کودکان، استخرِ بازی، استخرِ موج با تواناییِ تولید هشت گونه موج در شش هزار مترِ مربع، سرسره‌های مارپیچِ شتاب، سرعتی، آهسته، مرگ، گردباد و شش لایه، سکوهای پرش، زمینهای فوتبال و والیبال و ... برای شنا، سرسره‌بازی، موج‌سواری، اسکی روی آب و ورزشها و سرگرمیهایی از این دست است که از همان آغاز هواخواهانی پروپاقرص نیز پیدا کرد.
 
سرنوشتِ شومِ پارکِ آبیِ آزادگان
پارکِ آبیِ آزادگان پس از توفانی که چند سالِ پیش تهران را درنوردید، غیرِ فعال شد! در این میان، برخی می‌گویند که این پارکِ آبی تعطیل نشده و تنها در تابستانها و به گونه‌ای موقت باز است، برخی دیگر می‌گویند که خیر این پارک سه سال است که تعطیل شده است. برخی دیگر علتِ این تعطیلی را کوشش برای سرپوشیده کردنِ این مجموعه عنوان کرده‌اند، و از آنجا که تلفنهای این مجتمع نیز پاسخگو نیستند بازارِ شایعات درباره‌ی علتِ بسته بودن این پارک و آینده‌ی نامعلومِ آن حسابی داغ است.
به تازگی، یکی از اعضای شورای شهرِ تهران، حجت نظری، درباره‌ی وضعیتِ کنونیِ پارکِ آبیِ آزادگان گفته است: «این پارکِ آبی در شرایطی خوب قرار ندارد و یک فضای بسیار بزرگ و مناسب در سطحِ شهرِ تهران که می‌توان استفاده‌های مناسبِ ورزشی از آن کرد به انبار تبدیل شده است و وسایل آن دیگر قابل استفاده نیست. در حالِ حاضر، از سوله‌های موجود در این پارکِ آبی صرفاً برای انبارِ سازمانِ ورزش استفاده می‌شود و استفاده دیگری ندارد. با توجه به اینکه سالیان سال هست که از این فضا استفاده نشده است، بنابراین دستگاههای آن مستهلک و غیرِ قابل استفاده هستند و باید هزینه‌هایی مجدد برای این فضا صورت بگیرد. بنابراین با جذبِ سرمایه‌گذار می‌توان نسبت به نوسازی و بازگشاییِ این فضای تفریحی و ورزشی اقدام کرد.»
بر این پایه، آغاز به کارِ دوباره‌ی این پارکِ آبی منوط به یافتنِ سرمایه‌گذاری در بخشِ خصوصی برای سرمایه‌گذاری و راه‌اندازیِ دوباره‌ی این پارکِ آبی است. وحید محمدی، شهردارِ منطقه‌ی ۱۵ که پارکِ آبی در این منطقه قرار دارد، نیز در این باره گفته است: «فرآیندِ واگذاریِ پارکِ آبیِ آزادگان را در جراید و روزنامه‌ها آگهی کردیم. ما پیگیر آن هستیم تا با مشارکتِ بخشِ خصوصی بتوانیم این پارکِ آبی را احیا کنیم. تا کنون مراجعه‌کننده‌ای در این خصوص نداشتیم و مجددا این پارک را برای ورودِ بخشِ خصوصی در روزنامه‌ها مناقصه می‌کنیم. اعلام می‌کنم هر کسی آمادگی داشته باشد، می‌توانیم اقداماتِ لازم را برای واگذاریِ این پارکِ آبی به بخشِ خصوصی داشته باشیم.» روشن نیست به چه علت سرمایه‌گذارانِ بخشِ خصوصی رغبتی برای سرمایه‌گذاری در این زمینه ندارند، ولی هر چه هست از این اظهارِ نظرها برمی‌آید که شورای شهر و شهرداریِ تهران درصدد آن‌اند که این پارکِ آبی را احیا کنند، اما معلوم است که برنامه‌ای عملی برای این کار ندارند و این بازسازی از حدِ حرف فراتر نرفته است.
با همه‌ی اینها، آشکار است که پارکِ آبیِ آزادگان که با پولِ شهروندانِ تهرانی در فضایی ۱۰ هکتاری ساخته شده هم‌اکنون به علتِ بی‌تدبیریِ مسئولان تبدیل به انبار شده‌ است و بیشترِ امکانات و دستگاههایش نیز مستهلک شده‌اند و دیگر قابل استفاده نیستند. کنون باید چشم انتظار ماند و دید مسئولان چه تدبیری برای سرمایه‌ی دهها میلیاردیِ معطل‌مانده‌ی شهروندانِ تهرانی در پارکی که نخستین پارکِ روبازِ آبی کشور پس از انقلاب بود خواهند کرد.