حالا که آب ها از آسیاب فرو افتاده و سرنوشت دو تیم استقلال و پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا مشخص شده، می شود در مورد این دو تیم کمی راحت تر نوشت. تا پیش از آن نوشتن هر چیزی غلط بود چه زمان زمانه نقد نبود. حالا می شود در مورد دو تیم چیزکی نوشت.

حالا که آب ها از آسیاب فرو افتاده و سرنوشت دو تیم استقلال و پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا مشخص شده، می شود در مورد این دو تیم کمی راحت تر نوشت. تا پیش از آن نوشتن هر چیزی غلط بود چه زمان زمانه نقد نبود. حالا می شود در مورد دو تیم چیزکی نوشت.
 
1- پرسپولیس بسیار خوش اقبال بود که داور را در ورزشگاه آزادی با خود مهربان دید.اخراج هافک مشتزن این تیم قطعی بود اما داور – شاید به دلیل جو ورزشگاه آزادی – از دادن کارت قرمز قطعی خودداری کرد و به کارت زردی بسنده نمود. پرسپولیس توانست با حفظ یار، برنامه ها را به پیش ببرد و دست آخر در یک شب رویایی به مرحله بعد صعود کند. صعودی که چند محروم به همراه داشت که شاخص ترینش برانکو بود.مردی که در آخرین دقیقه بازی اخراج شد و هواداران تیمش را نگران کرد.
 
پیرامون اخراج مرد کهنه کار بسیار نوشته اند و به اشتباهات داور اشاره کرده اند که مربی را عصبی نموده. من اما اعتقاد دارم برانکو تعمدا توپ را به زمین کوبید تا دقیقه آخر را نیز بگذراند و صعود تیمش را قطعی شده بداند. اخراج او هم خشم تماشگران را برانگیخت و هم تیم را هوشیار کرد. زهر حملات انتقامی الدوحیل را گرفت و داور را هم تحت فشار روانی قرار داد تا دیگر امتیازی به حریف ندهد و سوت را سر وقت بزند. سالها قبل وینکو بگوویچ سرمربی کروات وقت پرسپولیس در گفتگویی دوستانه، کارهایی از این دست را «نمایش مربیان» لقب داده بود و می گفت انبان هر مربی باید از چنین کلک هایی پر باشد. برانکو یک دقیقه طلایی را داد تا صد و هشتاد دقیقه دیگر در آسیا نفس بکشد.
 
2-استقلال اما در روزی که می توانست حریف ناآماده و شکننده اش را به سادگی درهم بکوبد، مغلوب کلکسیونی از اشتباهات فردی شد که همه و همه با روزبه چشمی به یاد خواهندش آورد اما کسی از نقش وینفرد شفر در این شکست نخواهد نوشت. او که بهترین بازیکنش روح اله باقری را در بازی رفت در زمین نگذاشت و در این بازی نیز او را به راحتی در میانه بازی بیرون کشید تا ضرب تهاجمی تیمش را سبک کند. شفر نشان داده که در تعویض کردن هیچ مهارتی ندارد. بهترین ها را بیرون می کشد و بدترین ها را جایگزین می کند. تعویض طلایی ندارد و بازیکنان جایگزینش تاثیری در نتیجه بازی ندارند. روی سکوهای ورزشگاه آزادی در بازی رفت با السد، شاهد دیوانه شدن و آتش گرفتن سکوها بعد از تعویض های باورنکردنی اش بودم.هر بازیکن که بیرون می رفت میزان آتش گرفتن و عصیان تماشاگران بیشتر می شد تا اینکه حرمت شکستند و به او توهین کردند.
 
شفر ظاهرا نذر دارد هر آن کس که بد بازی می کند را در زمین نگه دارد و هر آنکه بیشتر می دود و بیشتر بوی گل می دهد را بیرون کند! در همین بازی برگشت باقری و طارق را بی دلیل بیرون کشید و خسرو حیدری را در زمین نگه داشت.مهدی قائدی را اصلا نباید بازی می داد و شاید صیادمنش بهترین تعویضش بود که بسیار درخشان بازی کرد اما قاعده حکم می کرد که با این میزان از آمادگی از ابتدا جای قائدی بی اثر در ترکیب قرار بگیرد.
 
حالا وقتش رسیده تا کمی در موفقیت هایی که به پای شفر نوشته بودیم تردید کنیم و نقش بازیکنانی مثل جباروف و تیام را در موفقیت های فصل قبل بیش از مرد آلمانی بدانیم. مردی که این روزها در استقلال بیشتر یک نامربی است تا مربی!
هومن جعفری