«عباس امیرانتظام » نامی بود که بسیاری از کسانی که ارتباطی با پرونده او داشتند ، سعی می کردند کمتر به خاطرش بیاورند؛ چه دانشجویان پیرو خط امامی که زمینه ساز محاکمه اش شدند و چه کسانی که در دادگاهش حضور داشتند. اما در طول نزدیک 40 سال که اتهام جاسوسی بر دوش امیر انتظام بود ، او به هر طریق ممکن کوشید به دیگران یادآوری کند که این زندانی دیرین، دنبال احقاق حق است.

«عباس امیرانتظام » نامی بود که بسیاری از کسانی که ارتباطی با پرونده او داشتند ، سعی می کردند کمتر به خاطرش بیاورند؛ چه دانشجویان پیرو خط امامی که زمینه ساز محاکمه اش شدند و چه کسانی که در دادگاهش حضور داشتند. اما در طول نزدیک 40 سال که اتهام جاسوسی بر دوش امیر انتظام بود ، او به هر طریق ممکن کوشید به دیگران یادآوری کند که این زندانی دیرین، دنبال احقاق حق است.
به گزارش مردم سالاری آنلاین، از سالهای میانی دهه 70 که بدون سر و صدا آزاد شد ، هر وقت توانست پذیرای خبرنگاران بود و مصاحبه کرد ؛ داستان پرونده خود را نوشت و تحت عنوان «آن سوی اتهام » در دو جلد منتشر کرد و حتی در سال آخر زندگی اش روبروی دوربین نشست و یادگارهای زندان را نشان مردم داد و یادآوری کرد که روزگاری در زندان مجبور به پابرهنه راه رفتن بوده است ! همه اینها یعنی یادآوری اینکه یک نفر هست که بعد از سالها هنوز تظلم خواهی می کند ؛ کسی که در روزگاری که محکوم شد هیچکس جز مرحوم مهندس بازرگان ، پشت او نایستاد . بازرگان بود که در آن جو انقلابی تاکید کرد که امیرانتظام جاسوس نبوده است .
در طول این سالها بعضی از آنهایی که با پرونده او مرتبط بودند تاکید کردند که حکم امیرانتظام ، چندان عادلانه نبوده است ؛ گاهی از بی گناهی او سخن گفته می شد و گاهی از اینکه حداکثر مجازات برای او 5 سال بوده است ؛ اما گوش کسی به این حرفها بدهکار نبود ؛ گفته شده که محمدی گیلانی ، رئیس دادگاهی که امیرانتظام را به حبس ابد محکوم کرد ، عنوان کرده بود که باید خود او درخواست تعدیل حکم را کند ؛ اما امیرانتظام اصلا حکم را قبول نداشت .
وقتی کتاب «آن سوی اتهام » منتشر شد ، تنها کسی که از امیر انتظام عذرخواهی کرد عبدالمجید معادیخواه بود . امیرانتظام در کتابش آورده بود که معادیخواه جمله ای توهین آمیز را در دادگاه بیان کرده بود و معادیخواه اگر چه عنوان کرد که آن جمله را به یاد ندارد اما بعید ندانست که فضای سالهای اول انقلاب چنین چیزی را گفته باشد و بابت آن از امیرانتظام حلالیت خواست ؛ اما دیگران چندان توجهی به آن کتاب نکردند ؛ و دریغ و درد که بسیاری از آنهایی که باید به سخنان امیرانتظام توجه می کردند اصلاح طلب هستند!
عباس امیر انتظام اینک در محکمه ای دیگر حاضر است ؛ محکمه عدل مطلق که در آن امیر انتظام و آن هایی که روبرویش بودند یکسانند . باور داشتن به آن محکمه عدل است که انسانها را در مقابل ناملایمات دنیا امیدوار نگاه می دارد . امیر انتظام از دردهای زمینی رهایی یافته است اما یادش برای بسیاری زنده می ماند ؛ آنهایی که در زندان ، می دیدند که او چقدر به نظافت و ظاهرش اهمیت می دهد و شاید برای همین ، او را از پوشیدن دمپایی محروم کرده بودند ؛ آنهایی که هنوز هم در خبرگزاری هایشان می نویسند که او یهودی زاده بوده و .... امیر انتظام در یاد همه اینها مانده است چون هر قدر هم خود را به تغافل بزنند، می دانند که روزی در محکمه عدل الهی باید پاسخگو همه این رفتارها باشند . 
محمدحسین روانبخش