سفر محمود احمدی نژاد و هیات همراه به نیویورک ، هر سال حاشیه هایی داشته که گاهی از اصل سفر خبرسازتر می شود.
به گزارش پایگاه خبری فریادگر سفر امسال هم از این حاشیه ها خالی نبوده که یکی از آنها ، انتشار فیلمی بود که در آن ، رییس جمهور سوال خبرنگار بی.بی.سی فارسی درباره انتقاد نمايندگان مجلس از همراهان پرشمار وي در سفر به نيويورك را بی پاسخ مي‌گذارد و با گفتن کلماتی مبهم دور مي‌شود. با انتشار این فیلم ، این شائبه شکل گرفت که او الفاظ نامناسبی را به کار برده است و این موضوع چنان بازتابی پیدا کرد که صدا و سیما مجبور شد در پربیننده ترین اخبار خود به آن بپردازد و از سوی دیگر روابط عمومی دفتر رییس جمهور خبر منتشر شده در خصوص پاسخ احمدی نژاد به سوالی در مورد تعداد اعضای هیات همراه وی به سازمان ملل را قویاً تکذیب کرده و این گونه اقدامات غیرحرفه ای و ضداخلاقی را ادامه کینه توزی و خبرسازی دروغین رسانه وابسته به استعمار پیر علیه دولت و ملت بزرگ ایران دانست ؛ این توضیحات اگر شائبه بیان الفاظ نامناسب را مرتفع کرد اما از سوی دیگر نشان داد که چنین شائبه ای بسیار قابل باور بوده است که باید چنین تکذیب شود ، در حالی که اگر درباره مقام دیگری یا روسای جمهور سابق چنین ادعایی می شد، هیچکس باور نمی کرد و احتیاجی به کمک گرفتن از صدا و سیما و بیانیه شدید و غلیظ دادن نبود . اما چرا برای آقای احمدی نژاد چنین وضعیتی شکل گرفته است ؟ به نظر می رسد این سوال آنقدر جدی باشد که به آن بپردازیم.
غلامحسین الهام سخنگوی پیشین دولت در دولت نهم و همسر نویسنده کتاب «احمدی نژاد ، معجزه هرازه سوم»، در همان دوران سخنگویی، یکبار گفت که ادبیات احمدی‎نژاد ویژه است و به ان غبطه می‎خورد. حالا اما آنچه باعث چنین وضعیتی شده همان ادبیاتی است که الهام به آن غبطه می خورد! برای نمونه چند اظهار نظر از احمدی نژاد در مقاطع مختلف را بخوانید:مرداد ماه سال ۱۳۸۹ وی در همایش ایرانیان مقیم خارج از کشور علی‎رغم توصیه غلامعلی حدادعادل به اینکه از ضرب‎المثل «آن سبو بشکست و آن پیمانه ریخت» استفاده کند ،از گفتار عامیانه «آن ممه را لولو برد» استفاده کرد. در همان زمان خطاب به اوباما و سردمداران غرب هم گفت: «آب را بریزید همان جایی که می‎سوزد» و این جمله چنان برای اطرافیانش زیبا جلوه کرده بود که علی اکبر جوانفکر یک ماه پیش با تاکید بر اینکه این جمله از آن احمدی نژاد است ، آن را خطاب به باهنر به کار برد!
احمدی نژاد پیش از آن هم جملات با ادبیات منحصر به فرد به کار برده بود: در آذرماه ۸۷ گفته بود: «اگر بدخواهان به حقوق ملت ایران تجاوز کنند، این ملت با چاقوی زنجان دست و پای آنها را قطع می کند.» در همان تاریخ در واکنش به صدور سومین قطعنامه علیه ایران از سوی شورای امنیت سازمان ملل در خوزستان گفت: «آنقدر قطعنامه صادر کنید نا قطعنامه‏دانتان پاره شود». درسال ۸۸ زمانی که کابینه دهم را در رسانه ملی معرفی می‎کرد و از جایگزینی مرضیه دستجردی به جای کامران لنکرانی سخن می‏گفت، در دفاع از عملکرد وزیر پیشین بهداشت گفت: «آقای لنکرانی مثل هلو می‎ماند» و در اسفند سال گذشته وقتی به مجلس رفت تا به سوالات نمایندگان پاسخ دهد ، کل ماجرا را با شوخی هایی برگزار کرد که به هیچ وجه در حد ریاست جمهوری و مجلس نبود .
البته اینها نمونه های معروف هستند والا ادبیات احمدی نژادی را در هر سخنرانی وی می توان یافت و اصلا چرا راه دوری برویم ، مگر پاسخ دادن با عبارت «اُه اُه» نمونه ای از ادبیات منحصر به فردی نیست که در میان مسئولان در این رده سابق و فعلی و احتمالا بعدی ، فقط آن را می توان از احمدی نژاد شنید ؟!
در مقابل این ادبیات تا بحال نمایندگان مجلس بارها موضع گیری کرده اند و حتی یکبار از مرتضی آقاتهرانی که به عنوان معلم اخلاق دولت شهرت دارد ، خواسته اند تا سعی در اصلاح آن داشته باشد اما گویا غبطه خوردن و تعریف و تمجیدها از این ادبیات، بیشتر مورد توجه و مورد قبول احمدی نژاد است . به هر حال نتیجه به کارگیری آن ادبیات منحصر به فرد ، این است که چنین اخباری درباره احمدی نژاد منتشر می شود ، مورد استفاده رسانه های بیگانه قرار می گیرد ، موج ایجاد می کند ، به سرعت منتشر می شود و آن قدر جدی می شود که باید رسانه ملی برای رفع آن با تمام توان وارد میدان شود تا رفع شبهه کند ! حالا با تمام این اوصاف شاید بد نباشد که غلامحسین الهام توضیح دهد که آیا هنوز هم به این ادبیات غبطه می خورد ؟! امید که شاهد اصلاح این نوع ادبیات در دولت باشیم.