صنعت نفت به نوعی چشم اسفندیار اقتصاد ایران است؛ آمریکا با خروج از برجام و تصمیم به بازگرداندن تحریم‌های نفتی در آبان 97، این چشم اسفندیار را هدف گرفته است. اما آیا دولت ترامپ می‌تواند ضربه‌ای کاری به صنعت نفت ایران وارد کند.

صنعت نفت به نوعی چشم اسفندیار اقتصاد ایران است؛ آمریکا با خروج از برجام و تصمیم به بازگرداندن تحریم‌های نفتی در آبان 97، این چشم اسفندیار را هدف گرفته است. اما آیا دولت ترامپ می‌تواند ضربه‌ای کاری به صنعت نفت ایران وارد کند.
مردم سالاری آنلاین در بخش نخست این نوشتار، تأثیر خروج آمریکا از برجام را بر صادرات و واردات نفت ایران بررسی کرد و مواضع دو مشتری عمده نفت ایران، یعنی چین و هند، بررسی شد. در بخش حاضر، ادامه بحث را پی‌ می‌گیریم و موضع اروپایی‌ها را قبال صنعت نفت ایران تشریح می‌کنیم. همان‌گونه که خواهید دید بسیار بعید است که آمریکا این بار بتواند وضعیت دردناک سال‌های اوایل دهه 90 را برای صنعت نفت ایران تکرار کند.
 
مشتریانی که گوش به فرمان آمریکا نیستند
اداره اطلاعات انرژی آمریکا، ترکیب مشتریان نفت خام و میعانات گازی ایران را در سال 2017 منتشر کرده است. در سال گذشته میلادی، چین به تنهایی خریدار 24 درصد نفت خام و میعانات گازی ایران و هند با 18 درصد در جایگاه دوم قرار داشته است. از میان این دو کشور انتظار می‌رود که چین حتی واردات نفت خام خود از ایران را افزایش دهد: چرا که پالایشگاه‌های دولتی این کشور مبادله مالی چندانی با آمریکا ندارند و چندین سال است که این پالایشگاه‌ها، پول نفت ایران را از مجاری‌ای که هم‌اکنون نیز تحریم است، پرداخت می‌کنند. بنابراین، تحریم‌های جدید آمریکا نمی‌تواند واردات نفت چین از ایران را کاهش دهد و حتی شاید چین به دلیل تخفیف‌هایی که ایران پس از آغاز تحریم‌های آمریکا برای مشتریان خود قائل خواهد شد، در دوره پیش رو واردات خود از ایران را افزایش هم دهد؛ حتی رسانه‌های خارجی نظیر رویترز در گزارشات خود به این موضوع اشاره کرده‌اند. شکل 1 ترکیب مشتریان ایران را نشان می‌دهد.