ایرانیان خود را برای نوروز آماده می‌کنند و از آخر هفته آینده سفرهای نوروزی خانواده‌های ایرانی آغازخواهد شد. از حیث اجتماعی از زمانی که وسایط نقلیه موتوری وارد جاده‌ها و راه‌های ایران شده است، مرگ ناخواسته و زودرس نیز رو به تزاید گذاشته و خانواده‌های بسیاری را داغدار کرده است. طی 20 سال گذشته بالغ بر 402 هزار نفر در سوانح رانندگی جان خود را از دست داده‌اند و در مقایسه با استانداردهای جهانی این آمار، یک فاجعه تمام‌عیار است.

ایرانیان خود را برای نوروز آماده می‌کنند و از آخر هفته آینده سفرهای نوروزی خانواده‌های ایرانی آغازخواهد شد. از حیث اجتماعی از زمانی که وسایط نقلیه موتوری وارد جاده‌ها و راه‌های ایران شده است، مرگ ناخواسته و زودرس نیز رو به تزاید گذاشته و خانواده‌های بسیاری را داغدار کرده است. طی 20 سال گذشته بالغ بر 402 هزار نفر در سوانح رانندگی جان خود را از دست داده‌اند و در مقایسه با استانداردهای جهانی این آمار، یک فاجعه تمام‌عیار است.
به گزارش مردم سالاری آنلاین، نوروز سالیان گذشته علی‌رغم طراوت و زیبایی بی‌نظیر و خاطرات ماندرگاش، متأسفانه برای تعدادی از خانواده‌های ایرانی به مراسم عزا تبدیل شد و سوانح رانندگی علت اصلی این امر بود. به عنوان یک نمونه، در روز 26 اسفند سال 95، تنها 29 نفر از هم‌وطنانمان در تصادفات رانندگی جان خود را از دست دادند: این افراد همگی با شور و شوق تعطیلات نوروز را آغاز کرده بودند اما سفرشان هنوز آغاز نشده، درکسری از ثانیه غفلت جان خود را از دست دادند.
سیاوش صحت، دبیر علمی جامعه جراحان ایران، درباره آمار بالای مرگ و میر بر اثر سوانح رانندگی در کشور می‌گوید: بر اساس آمار کارشناسان، طی 20 سال گذشته بالغ بر 402 هزار نفر در حوادث رانندگی جان خود را از دست داده و بیش از چهار میلیون و 591 هزار نفر نیز مصدوم و معلول شده‌اند. به گفته وی مرگ زودهنگام در اثر سوانح رانندگی باعث از دست رفتن 4 میلیون سال عمر در ایران می‌شود!
این میزان از مرگ و میر، مصدومیت و معلولیت در اثر تصادفات رانندگی یک آسیب اجتماعی ماندگار از خود برجای گذاشته است. خانواده‌های داغدار از فقدان عزیزان‌شان آسیب‌های روحی و مادی بسیاری دیده‌اند و آثار این فقدان‌ها، تا سال‌ها گریبان بازماندگان را رها نخواهد کرد. فراموش نکنیم که 40 درصد افرادی که در تصادفات رانندگی جان خود را از دست داده‌اند، سرپرست خانوار بوده‌اند. کسانی که در اثر تصادفات معلول شده‌اند، تا سال‌های سال نیاز به خدماتی خواهند داشت که پیش از این از آن بی‌نیاز بوده‌اند و پس از معلولیت عملاً وارد دنیایی جدید می‌شوند که تطبیق با آن به این سادگی‌ها نخواهد بود. علاوه بر این آسیب‌های اجتماعی، خسارت‌های اقتصادی سوانح رانندگی نیز عدد بسیار بزرگی است. به گفته سیاوش صحت عضو فرهنگستان علوم پزشکی ایران، ضرر و زیان ناشی از تصادفات سالانه بیش از 1.3 درصد از تولید ناخالص ملی را هدر می‌دهد و حدود 30 درصد تخت‌های بیمارستانی کشور به مصدومان سوانح رانندگی اختصاص دارد.
آمار تلفات ناشی از حوادث رانندگی را که با تعداد شهدای جنگ تحمیلی 8 ساله مقایسه کنیم، تازه ابعاد فاجعه مشخص می‌شود. در 8 سال جنگ تحمیلی 188 هزار نفر از هموطنانمان شهید شدند اما تعداد تلفات سوانح رانندگی در 20 سال گذشته 402 هزار نفر بوده است. در واقع، سوانح رانندگی دشمن پنهان و مخفی ایرانی‌ها بوده و عده زیادی را به کام مرگ فرستاده است.
سازمان بهداشت جهانی در سال 2015 گزارشی را منتشر کرد که عمق فاجعه را به خوبی نشان می‌دهد. در کشورهای دنیا به طور متوسط به ازای هر 100 هزار نفر جمعیت ساکن در یک کشور، سالانه 17.4 نفر جان خود را در تصادفات رانندگی از دست می‌دهند. در ایران اما میزان تلفات بسیار بیش از میانگین جهانی و 32.1 نفر به ازای هر 100 هزار نفر جمعیت است. تنها سه کشور آفریقایی لیبی، تانزانیا و کشور کمترشناخته‌شده‌ای همچون مالاوی وضعیتی بدتر از ایران دارند و در خارج از آفریقا نیز تنها وضعیت تایلند بدتر از ایران است. در تایلند به ازای هر 100 هزار نفر جمعت، 36.2 نفر سالانه در تصادفات رانندگی جان خود را از دست می‌دهند.
از حیث تلفات تصادفات رانندگی، وضعیت ایران از پاکستان (14.2 نفر تلفات به ازای هر 100 هزار نفر جمعیت)، مصر (12.8 نفر تلفات به ازای هر 100 هزار نفر جمعیت) و کنیا (29.1 نفر تلفات به ازای هر 100 هزار نفر) هم بدتر است. اروپایی‌ها در این حوزه عملکرد بسیار خوبی دارند و به عنوان مثال در دانمارک به ازای هر 100 هزار نفر جمعیت، سالانه 3.5 نفر در اثر تصادفات رانندگی جان خود را از دست می‌دهند.
نوروز آن‌قدر شادی‌آور است که تعدادی از ایرانیان چشم خود را به این واقعیات می‌بندند، از هر حیث خود را برای سفر و تعطیلات آماده می‌کنند و به همه چیز فکر می‌کنند جز امنیت خود و خانواده‌شان. اما آمار تلفات سوانح رانندگی سالیان گذشته را که مرور می‌کنیم، متوجه می‌شویم که باید با احتیاط بیشتری به استقبال نوروز امسال برویم. دیر رسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است: این یک شعار نیست بلکه واقعیتی است که لحاظ نکردن آن، بهای سنگینی خواهد داشت.