به هفتم آبان ماه که نزدیک می شویم، بحث بزرگداشت کورش، اولین پادشاه هخامنشی ایران، که زبانزد همه مردم دنیاست، همه گیر می گردد. البته هفتم آبان در هیچ تقویمی به نام کوروش نامگذاری نشده و زادروز کوروش هم نیست.

به هفتم آبان ماه که نزدیک می شویم، بحث بزرگداشت کورش، اولین پادشاه هخامنشی ایران، که زبانزد همه مردم دنیاست، همه گیر می گردد. البته هفتم آبان در هیچ تقویمی به نام کوروش نامگذاری نشده و زادروز کوروش هم نیست. به گزارش مردم سالاری آنلاین، هفتم آبان، سالروز ورود کوروش بزرگ به بابل است. بر اساس رویدادنامه نبونعید، در ۲۹ اکتبر (۷ آبان) سال ۵۳۹ پیش از میلاد کوروش وارد بابل شد. در رویدادنامه نبونعید اینچنین آمده است: در ماه اَرَخسمنو (Arahsamnu = ماه هشتم)، روز سوم (= هفتم آبان ماه) کوروش به بابل اندر آمد. شاخه‌های سبز در برابر (=زیر پای او) گسترده شد.
تخت جمشید و پاسارگاد بقایای بخش بسیار مهمی از تمدن ایرانی اند که نه تنها در ایران بلکه در جهان شناخته شده هستند. این اهمیت نه فقط به دلیل شکوه و جلال این شاهنشاهی بزرگ، بلکه به دلیل اجرای عدل و داد توسط اولین پادشاه این سلسله، یعنی کورش بزرگ بوده که در حکومت وی به فرمان او همه ی اقوام ونژادها و ادیان با حقوقی برابر، بدون وجود هیچ ظلم و ستمی زندگی می کردند.
در قرآن از یک شخصیت صالح به نام ذوالقرنین نام برده شده که به ستمدیدگان کمک می کند وستمگران را به سزای اعمالشان می رساند. علامه طبابایی و چند مفسر دیگر، با توجه و بررسی شواهد، گفته اند ذوالقرنین همان کورش کبیر و عدالت گستر بوده است.
ابوالکلام آزاد با تفسیر آیات ۸۲ تا ۹۵ سوره کهف، دلایلی آورده‌است که ذوالقرنین موصوف، کوروش هخامنشی است. در تفسیر المنیر با قاطعیت، ذوالقرنین، همان کوروش دانسته شده که دو طرف جهان را گشت و احتمالاً به خاطر شجاعتش به ذوالقرنین ملقب شد.
ذوالقرنین در قرآن اینگونه معرفی می شود که خداوند به وی در همه کارها سررشته  و قدرت داده و او نیز این قدرت و دانایی را در راه حق استفاده کرده است. در واقع فردی برگزیده خداوند که حتما به دلیل خصوصیات ویژه و صفات نیک برجسته ، این لیاقت را در نزد خداوند یافته که به وی در همه ی امور تخصص و قدرت عطا کند و او نیز با اعمال شایسته ، آنچنان جایگاهی نزد خداوند می یابد که شایستگی این را داشته باشد نامش در کتاب الهی ثبت گردد.
از نکات برجسته کورش بزرگ این است که اولین پادشاهی است که رسما منشور حقوق شهروندی را مکتوب و اجرا کرده است. وی ضمن احترام به همه ی انسانها از هر نژاد، طبقه و دینی، قوم یهود را که در بردگی بودند، آزاد کرد و حقوق انسانی آنها را به آنان عطا کرد.
در سال ۱۹۷۱ میلادی، سازمان ملل متحد استوانهٔ کوروش را به همهٔ زبان‌های رسمی سازمان منتشر کرد و بدلی از این استوانه در مقر سازمان ملل در فضای بین تالار اصلی شورای امنیت و تالار قیومت در شهر نیویورک قرار داده شد. در این مکان، نمونه‌ای از آثار فرهنگی کشورهای گوناگون وجود دارد.
نقش‌برجستهٔ انسان بالدار، یکی از ستون‌های بازمانده از کاخ بارعام در پاسارگاد است که روزگاری روبروی دو درگاه تالار مسقف ستون‌دار قرار داشتند. برخی از پژوهشگران این نقش‌برجسته را که شاخ‌های قوچ و بال‌های عقاب دارد تصویر کوروش می‌دانند. دربارهٔ این نقش، تفسیرهای بسیاری انجام شده که یکی از آن‌ها این است که نقش مذکور ذوالقرنین یعنی «صاحب دو شاخ» است.
در پارک المپیک شهر سیدنی استرالیا، مجسمه کورش که از روی نقش برجسته مرد بالدارتخت جمشید الگوبرداری شده، نصب شده است.
ادیبان و تاریخدانان بسیاری با نگاهی ستایشگر، درباره ی وی گفته اند و آثار ادبی زیادی در مورد کوروش خلق شده است.
هفت هزار و دویست و نهمین سیارک به نام "کورش 7209، به انگلیسی: 7209 Cyrus " نامیده شده است. این سیارک در۱۷ اکتبر ۱۹۶۰ کشف شد.این سیارک به نام کوروش بزرگ نام گذاری شده‌است.
بی شک افتخاربزرگی است که کورش از ما و یک ایرانی است. تنها پادشاهی در دنیا که بر مبنای انسانیت با مردم خود و سایر ملل رفتار کرده، تمام تبعیضهای  طبقاتی، نژادی، دینی و قومیتی را از میان برداشته و رسما به عنوان اولین حکمران در تاریخ، منشور حقوق بشر را تدوین و اجرا کرده است کوروش است.
اینکه گفته می شود هیچ شاهد مستندی در تایید اینکه هفتم آبان روز بزرگداشت کورش باشد، وجود ندارد، یک طرف قضیه است و اینکه در هر صورت یک روز باید برای بزرگداشت این انسان والا در نظرگرفته شود، طرف دیگر موضوع است.
در واقع یک روز باید باعنوان این مرد بزرگ، نشانه گذاری شود، حال هفت آبان باشد یا هر روز دیگر. مهم این است بزرگداشتی به نام این حاکمی که تمام دنیا به احترام انسانیت و عدالتش سر تعظیم فرود می آورند، و در مکانهای پربازدید و مهم خود از تندیس وی استفاده کرده و تکریم های باشکوهی به شکل های مختلف را به یاد وی به جا آورده اند، از جانب ما ایرانیان که افتخار این را داریم کورش بزرگ از ماست، برگزار شود.
ایرانیان هم مراسم و مناسک مذهبی را تکریم می کنند وهم سنن و مراسم آبا واجدادی و کهن خود را. بنابراین نباید این اشتباه رفتاری رخ دهد که مردم را در تکریم مراسم مذهبی خود، محق دانسته و در تکریم و بزرگداشت مراسم کهن و ایرانی خود مجرم !
حضرت علی(ع) در نامه به مالک اشتر، همانند یک جامعه شناس، دقیقا روی این موضوع دست گذاشته وصریحا می فرمایند: آیین های پسندیده مردم را برهم نریز، زیرا در نهایت هم  تو ضرر خواهی کرد و پاداش ازآن کسی است که این سنت را گذاشته است.
" و آیین پسندیده ای را برهم نریز که بزرگان این امت بدان رفتار کرده اند، و مردم بدان وسیلت به هم پیوسته اند، و رعیت با یکدیگر سازش کرده اند، و آیینی را منه که چیزی از سنت های نیک گذشته را زیان رساند؛ تا پاداش از آن نهنده ی سنت باشد و گناه شکستن آن بر تو ماند."
در واقع حضرت علی(ع) می گویند باید به رسوم آبا واجدادی و کهن و درست مردم احترام گذاشت، آنها را به رسمیت شناخت. در مورد کورش بزرگ که تمام جهان به احترام وی بزرگداشت های بی نظیری را برگزار می کنند، به طور مسلم حق کلیه ایرانیان است که در روزی مشخص ، در کنارمقبره وی، او را که افتخار ایرانیان و بشریت است ، تجلیل و تکریم کنند.
فرخنده قربانی مقدم