مردم سالاری آنلاين - ۸ نکته درباره دربی ۸۵ پایتخت

دربی هشتاد و پنجم پایتخت در شرایطی با یک گل به سود پرسپولیس به پایان رسید که نسبت به چند بازی اخیر این دوتیم، پرحاشیه تر بود و قابلیتهای فنی کمتری داشت.

دربی هشتاد و پنجم پایتخت در شرایطی با یک گل به سود پرسپولیس به پایان رسید که نسبت به چند بازی اخیر این دوتیم، پرحاشیه تر بود و قابلیتهای فنی کمتری داشت.
خبرنگار ورزشی مردم سالاری انلاین ده نکته را درباره دربی ۸۵ مرور کرده است :
۱-داور در این مسابقه اگر چه به خوبی قضاوت کرد و اشکال تاثیرگذاری در بازی نداشت، اما به دلیل درگیری های زیاد بازیکنان دو تیم، دچار چالش های فراوانی داشت و در کنترل لحظات پرحاشیه بازی چندان موفق نبود. با این وجود داور این مسابقه، نمره قبولی می گیرد.
۲-بی نظمی در فروش بلیت اینترنتی مسابقه به گونه ای بود که تعدادی از افراد که بلیت مسابقه را در دست داشتند موفق به حضور در ورزشگاه نشدند و مشخص نیست اگر تعداد بلیتهای صادرشده در این مسابقه به اندازه بوده، چگونه است که عده ای بلیت در دست پشت درهای ورزشگاه باقی ماندند؟ مگر آنکه عده ای بدون بلیت یا با بلیتهای جعلی وارد استادیوم شده باشند.
۳-برانکو ایوانکوویچ سرمربی کروات پرسپولیس نسبت به شفر آلمانی، سرمربی استقلال، در دقایق مختلف بازی بسیار خونسردتر بود و حاصل این خونسردی خود را هم دید. شفر با هر سوت داور اعتراض می کرد که در اغلب این اعتراضها، حق با او نبود. این اعتراضها، به بازیکنان استقلال هم تسری پیدا کرد که حاصلش ۷ کارت زرد با آبی پوشان بود. درحالیکه برانکو در اغلب دقایق بازی، با خونسردی نظاره گر دیدار بود و ارامش او تا حد زیادی به بازیکنان پرسپولیس هم منتقل شد تا تنها ۳ بازیکن پرسپولیس کارت زرد بگیرند و در مجموع دقایق بازی موفقتر از حریف باشند.
۴-مهره های دو تیم از لحاظ کیفی، اگرچه درون زمین با هم برابری می کرد اما نیمکت استقلال قوی تر از پرسپولیس بود و همین امر دشت شفر را برای تعویض های مناسبتر باز گذاشته بود. اما شفر از حق تعویض های خود به خوبی بهره نبرد. جابر انصاری را دیر به زمین فرستاد و جباروف که در اوایل فصل یکی از بهترین های استقلال بود و از زمان آمدن شفر فرصت چندانی برای بازی پیدا نکرده است در دقایق انتهایی بازی به زمین آمد تا فرصتی برای عرض اندام نداشته باشد. استقلال با عدم حضور بازیکنانی همچون جباروف و جباری، میانه زمین را به پرسپولیس بویژه هافبکهای دفاعی این تیم باخت و شفر نتوانست از نیمکت خوب خود به خوبی استفاده کند.
۵-نکته مهم در این مسابقه، بازگشت روحیه علیرضا بیرانوند بود که در بازیهای اخیر پرسپولیس بسیار متزلزل ضاهر شده و حتی در شکست پرگل در مقابل الهلال، در اغلب گلهای خورده پروسپولیس مقصر بود و این تزلزل، نه تنها هواداران پرسپولیس، بلکه تمامی علاقه مندان به فوتبال را به دلیل آنکه او دروازه بان شماره تیم ملی است دچار تردید و نگرانی کرده بود. اما بیرانوند در بازی مقابل استقلال همچون روزهای اوج خود بود و بویژه در نیمه دوم، فرصتهای فراوانی را از استقلال گرفت و در شرایطی که در بازیهای اخیر، در خروج از دروازه بسیار ضعیف عمل کرده بود، خروجهای بسیار موفقی داشت. بیرانوند هم هواداران پرسپولیس و هم طرفداران تیم ملی را بار دیگر امیدوار کرد.
۶-محسن مسلمان که بخشیده شده بود تا بتواند در داربی حضور پیدا کند به صلاحدید برانکو روی نیمکت نشست. اما همانگونه که پیشبینی می شد در نیمه دوم به زمین رفت. با این حال عملکرد بسیار ضعیف مسلمان نشان داد که برانکو در نیمکت نشین کردن مسلمان در این بازی اشتباه نکرده است. مسلمان به هیچ وجه چهره بهترین پاسور لیگ را نداشت.
۷-علاوه بر دو دروازه بان دو تیم که عملکرد خوب و موفقی در این مسابقه داشتند، جابر انصاری از استقلال و دو مهاجم پرسپولیس، چهره های برتر زمین بودند. طرفداران استقلال و شاید خود شفر حسرت بخورند که چرا انصاری از ابتدا در ترکیب ثابت تیم استقلال قرار نگرفت. علیپور و منشا هم در خط حمله پرسپولیس بهترین عملکرد را از خود به نمایش گذاشتند تا خلا طارمی کمتر به چشم بیاید. بویژه منشا که در تمام دقایق بازی دوید و مدافعان استقلال را تحت فشار قرار داد. اما به جرات می توان بشار رسن، بازیکن عراقی پرسپولیس را بهترین چهره این تیم نامید. بازیکنی که اگر بدشانس نبود، حتما یک گل هم می زد. اما با این حال عملکرد درخشان او در این بازی در یاد هواداران پرسپولیس خواهد ماند.
۸-مثل همیشه اخلاق، حلقه مفقوده بود. پرتاب اشیا به سمت بازیکنان حریف که از طرفداران استقلال شروع شد و توسط طرفداران پرسپولیس پاسخ داده شد، نشان داد که چقدر بی اخلاقی در ورزشگاههای ما عادی شده است. پرتاب اشیا به سمت زمین که حتی باعث مصدومیت یکی از عکاسان هم شد واقعا چه توجیهی دارد؟ گویی برای حاکم شدن اخلاق در ورزشگاهها باید باز هم تلاش کرد تا دوباره روزهایی تکرار شود که مثل یکی از دربی های پایتخت در دهه ۱۳۶۰، اگر طرفداران دو تیم روی پیست اطراف زمین هم بنشینند هیچ اتفاق نگران کننده ای رخ ندهد.