روزنامه لس‌آنجلس‌تایمز در گزارشی درباره تجرد زنان ایرانی، براساس مصاحبه‌هایی با زنان نوشته تنها علتی که بیشتر دختران ایرانی ازدواج نمی‌کنند این است که مردهای ایرانی برای ازدواج به اندازه کافی خوب نیستند! نکته جالب توجه در این گزارش، رسانه ای است که به سراغ پدیده تجرد زنان رفته است.

روزنامه لس‌آنجلس‌تایمز در گزارشی درباره تجرد زنان ایرانی، براساس مصاحبه‌هایی با زنان نوشته تنها علتی که بیشتر دختران ایرانی ازدواج نمی‌کنند این است که مردهای ایرانی برای ازدواج به اندازه کافی خوب نیستند! نکته جالب توجه در این گزارش، رسانه ای است که به سراغ پدیده تجرد زنان رفته است. روزنامه لس آنجلس تایمز؛ از موضوعی در رسانه خود صحبت می کند که در ایران چندان مورد توجه قرار نگرفته و اگر از این پس به آن توجه شود؛ مانند بسیاری از موارد و معضلات اجتماعی، واکنشی است به نوع نگاه به پدیده ای که غربیان به آن نظر دارند اما کنشگران اجتماعی و مسئولان در پی پاسخگویی آن برمی آیند و همواره ما مصرف کننده و واکنشگر این نوع مسائل هستیم تا اینکه خود بی واسطه و از سر دلسوزی و آسیب شناسی پیشقدم در حل معضلات اجتماعی خود باشیم.
در کنار این تاخیر و انفعال، به تازگی برنامه ای تلویزیونی در یکی از شبکه های ترکیه ای زبان پخش می شود که نقش سایتهای همسریابی را ایفا می کند. جالب اینجاست که چهره های آشنایی در این برنامه دیده می شود. زنان جوانی که از قضا ایرانی هستند و برای یافتن فرصتی برای ازدواج در این برنامه شرکت می کنند. مانند بسیاری از موارد اینچنینی، احتمالا مورد نقد و مخالفت بسیاری از ایرانیان قرار خواهد گرفت و نقش آسیب شناسی در این میان همواره مهجور خواهد ماند.
دراین میان اشاره به چند مورد شاید در تبیین این نوع از سبک زندگی راهگشا باشد. بیش از سه میلیون نفر از زنان تحصیل‌کرده بالای ٣٠ سال در ایران مجرد هستند، زنانی که تقریبا با زنان دهه های پیش ایران متفاوت زندگی، کار و تحصیل کرده اند. اکثرا دارای تحصیلات هستند و به قصد ورود به بازار کار، مدرک گرفتند و خواهان زندگی ای شدند که شاید در آن نان آوری جز خود نمی بینند، اما این زنجیره در همین جا تمام نمی شود؛ این زنان در محیط کار شاید نتوانند برنامه ریزی از پیش تعیین شده خود را پیش ببرند و کار مناسبی در شان و جایگاه و شرایط خود پیدا نکنند؛ در این میان گروهی دچار افسردگی می شوند، گروهی قید استقلال مالی را زده و با سرافکندگی خود را بر خانواده های عمدتا طبقه پایین تحمیل می کنند و گروهی نیز به مشاغل کاذب و غیرقانونی روی می آورند. مدلینگ، کارگردانی فیلمهای عروسی، بدلکاری و بدنسازی، دستفروشی و... در این میان گروهی نیز پس از ناامیدی در انتخاب همسر مناسب، به سایتهای همسریابی و جدیدا به اینگونه از برنامه ها مراجعه می کنند.

از سایت همسریابی تا کانال های زیر زمینی ازدواج
این روزها زنگ خطر افزایش سن ازدواج در کشوربه صدا درآمده است طوری که این زنگ خطر تبدیل به هشداری برای کاهش جمعیت شده است تا مسئولین اندکی بیشتر از قبل در کنار سیاست و اقتصاد، سرمایه نیروی انسانی پیش به سوی پیری را دریابند!
سایت های همسریابی قانونی تا کانال های زیرزمینی ازدواج به صورت قارچ گونه شروع به رشد کردند؛ و در میان چاره جویی شبانه روزی مسئولین برای حل معضل ازدواج، دست به اقدام زدند.
در کنار سایت های قانونی همسریابی که از بحث کارکرد مناسب یا نامناسب آن بگذریم! به رشد کانال ها و سایت های زیر زمینی همسریابی اشاره می کنیم که دلیلی برای سیر صعودی طلاق در کشور شده است؛ آشنایی های که به سرعت شکل گرفته و به یک چشم به هم زدن به طلاق ختم می شود.
پایه و اساس برای یک ازدواج مناسب بر مبنای علاقه، شناخت، شباهت و نزدیکی فرهنگ ها و دیدگاه ها برنامه ریزی می شود. آمار صعودی طلاق در چند سال اخیر نشانی از سوختن و ساختن مرد و زن ایرانی نمی دهد! آنچه در این میان سوالی بی جواب می ماند دو فرهنگ متفاوت چقدر می تواند تضمین کنند زندگی دختر ایرانی با مرد غیر ایرانی باشد؟

جایگاه قانون
ازدواج زنان ایرانی با مردان خارجی بدون توجه به ماده 1060 قانون مدنی و اخذ پروانه زناشویی ممنوع بوده و ثبت ازدواج برای زوجین و فرزندان آنان آثار حقوقی، مالی و اجتماعی به همراه دارد؛ بر همین اساس قانون ثبت ازدواج تاکید کرده و ثبت نشدن آن هم مجازاتی مشخص کرده است.
در صورت ثبت نشدن ازدواج و بروز اختلاف زنان به لحاظ نفقه، مهریه، ارث و نسب فرزندان با مشکلات زیادی مواجه می شوند چنانچه زنان ایرانی بدون رعایت قوانین، مقررات مربوطه و مشاوره های حقوقی اقدام به ازدواج با اتباع بیگانه کنند، برخی مشکلات حقوقی از جمله نبود ضمانت اجرای قانونی و رسمی تعهدات برای پایبندی زوج به ادامه زندگی و نیز بلاتکلیفی وضع هویتی فرزندان آنان به وجود خواهد آمد، چراکه در قوانین فعلی یکی از شروط اصلی دریافت شناسنامه برای فرزندان متولد از مادران ایرانی و پدران خارجی، ثبت ازدواج والدین آنهاست.
در پایان باید گفت، مسائل زنان که نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می دهند، در میان دیگر مسائل اجتماعی با اینکه در حرف و اخبار و وعده شنیده می شود، عملا چندان مورد توجه قرار نگرفته است. زنانی که بدون برنامه ریزی آموزشی و آینده نگری وارد جامعه شدند، تحصیل کردند، جویای کار و زندگی بهتر هستند اما همچنان سقف شیشه ای میان آنها و مردان همچنان به قوت خود باقی است و از نشانه کشورهای توسعه نیافته و جهان سومی البته همچنان جنس دوم بودن زنان است. زنانی که نه خود بر حقوقشان واقف هستند و نه مردان چنین فضایی را برای رعایت حقوق زنان قائل نیستند.
گزارش : محبوبه اشرفی پیمان