کنش کلیدی: حرف بی حساب زدن کار سختی نیست. تخریب به هر بهانه ای رویه ثابت عده ای از دلواپسان و تندروهایی است که وقتی می شنوند افراطی خطاب شده اند غضب می کنند. به نقل از کانال فرید مدرسی، خبرنگار با سابقه کشور، سید محمود نبویان، از فعالان سیاسی موسسه مصباح‌یزدی در مسجد امام سجاد(ع) فریدون‌کنار سخنرانی کرده و مدعی شده: آمریکا برای ایجاد روابط بانکی جدید از دولت [روحانی] خواسته حاج قاسم سلیمانی را به ایالات متحده تحویل دهند و تاسف‌برانگیز است که ظریف نیز چنین تعهدی داده است.
با همین ادعای عجیب، بی منطق و بی سابقه که معلوم نیست چطور و چگونه عده ای جرئت به زبان راندنش را دارند و مورد برخورد هم قرار نمی گیرند، مرزهای تخریب و بهتان جا به جا شد.
واکنش کلیدی: جواد ظریف را به تجربه تنها کسانی تخریب می کنند که پس از برجام دیگر نتوانستند مانند گذشته از راه تحریم های ظالمانه علیه مردم کشور ثروت اندوزی کنند. این درحالی است که حتی تحریم کنندگان ایران که قاعدتا باید بیشتر از دلواپسان از دست ظریف ناراحت باشند در مورد او لب به تحسین می گشایند. پس از انتشار مقاله وزیر امور خارجه کشور با عنوان «تجهزات نظامی زیبا خاورمیانه را نجات نخواهد داد» مارک دوبوویتس (یکی از استراتژیست های اصلی آمریکا برای تحریم ایران) در اشاره به این یادداشت و در دفاع از مواضع جمهوری اسلامی ایران نوشت:« برایم مهم نیست دیگران در موردش چه میگویند ولی ظریف حرفه ای ترین مبلغ نسل ماست. نیویورک تایمز یک استاد را تصویر کرده است.»
پرسش کلیدی: به نظر می رسد که اقدام بعدی علیه جواد ظریف این باشد که مثلا بگویند این موضوع نیز از قبل هماهنگ شده و در راستای تسریع در تحویل قاسم سلیمانی عنوان شود. آن چه بیش از همه اعجاب برانگیز است نه بیان چنین سخنانی از اقلیت تندروی سیاسی، که چرایی مقابله با اقدامات این چنینی است. اگر یک روزنامه نگار چنین سخنی را علیه هر یک از مقامات عالی رتبه یا حتی رده پایین مناصب قانونی کشور می نوشت، نه تنها به جرم اقدام علیه امنیت ملی مورد بازخواست قرار می گرفت بلکه احتمالا بیان چنین سخنانی آخرین فعالیت قابل رصد زندگی او به حساب می آمد.