سودای دوازده ساله محمدباقر قالیباف و نگاهی که به صندلی ریاست جمهوری خیره مانده، دست از سر آقای شهردار بر نمی دارد.

سودای دوازده ساله محمدباقر قالیباف و نگاهی که به صندلی ریاست جمهوری خیره مانده، دست از سر آقای شهردار بر نمی دارد.
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، قالیباف در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، با عصبانیت بیشتر، توپ پر و البته پرونده های پر تر به میدان آمده است! با این حال میان قالیباف و باقی کاندیداهای ریاست جمهوری این دوره یک تفاوت چشمگیر وجود دارد. قالیباف این بار بنا به موارد متعدد مالی و مدیریتی سوء، بیشتر از هر کس دیگری در لبه پرتگاه قرار گرفته و با این حال، سعی می کند با چند سفر انتخاباتی خودش را مهیای پاسخ گویی به محضر ملت کند. هرچند که شهردار و پاسخ گویی میانه خوبی با هم ندارند.
محمدباقر قالیباف که برای سومین بار به انتخابات ریاست جمهوری گام نهاده، این بار بیشتر از همیشه قافیه را باخته است. قالیباف که این بار نه پشت ژست های خلبانی و نه در میدان مدیریت جهادی سنگر و پناهگاهی برای خود نمی یابد، از حالا خودش را آماده کرده تا از تاکتیک «بهترین دفاع حمله است» استفاده کند. او که بازی انتخاباتی اش را با قرار گرفتن در اولویت دست چندم جمنا آغاز کرد، برای حفظ وجهه خود ابتدا اعلام کرد که شخصا درخواستی برای کاندیداتوری نداشته و پس از آن با تکراری ترین موضع ممکن، یعنی درخواست مردم و گروه های مختلف و البته با همراهی شمار زیادی از دوستان و همکارانش به وزارت کشور رفت و برای حضور در میان کاندیداهای ریاست جمهوری ثبت نام کرد. 

قالیبافِ همچنان گازانبری
دو اتفاق شاخص در روز نام نویسی قالیباف، خلاصه و چکیده همه آن چیزی است که او و مردم باید آمادگی اش را داشته باشند. مردم در وزارت کشور با دیدن قالیباف به سر دادن شعار «تخلف،تخلف» پرداختند و یکی از همراهان او نیز به نمایندگی از تفکر حاکم بر شهرداری تهران، به سمت خبرنگاران هجوم برده و دوربین یک نفر را ضبط می کند. البته می شود این رویکرد را طور دیگری نیز بررسی کرد. پس از بحث یکی دو روز اخیر مبنی بر عدم پخش مناظره زنده کاندیداهای ریاست جمهوری که در نهایت به سرانجام نرسید، محمد مهدی تندگویان و احمد حکیمی پور که در یک سال اخیر رفتار درستی از نماینده مردم در شورای شهر بودن را تعریف کرده اند، در توییت هایی جداگانه علیه قالیباف موضع گرفتند. تندگویان در صفحه کاربری خود با توییت «نیازی به مناظره زنده نیست، تشریف بیاورید شورای شهر تهران، پاسخ اعضا را بفرمایید» به استقبال قالیباف رفت و حکیمی پور نیز برای او نوشت: «فردی که به سوالات اعضای شورای شهر پاسخگو نبوده چطور‌ می‌تواند به یک ملت پاسخ دهد؟!» 

سوءمدیریت و شائبه فساد مالی، اهرم فشار بر قالیباف
رویکرد تند و تیز این دو نماینده شورای شهر تهران اما، بی دلیل نیست. قالیباف در کمتر از یک سال گذشته با سه بحران مدیریتی و مالی بزرگ و عدم پاسخ گویی در قبالشان مرگ تدریجی حیات سیاسی خود را سرعت بخشید. پرونده عجیب و منحصر به فرد واگذاری املاک نجومی، تخلفات گسترده در استخدامات متروی تهران که این مورد نیز با پسوند نجومی در اذهان عمومی ماندگار شد و در نهایت بروز فاجعه پلاسکو که شهردار ابدا و مطلقا سر سوزنی از تقصیر را به گردن نگرفت و هرگز حاضر به عذرخواهی از مردم نشد، هیچ به مذاق مردم و نمایندگانشان خوش نیامده است. از طرفی قالیباف و نهاد عریض و طویل زیردستش که همواره با شائبه تخلفات مالی گسترده رو به روست، در مقابل طرح تحقیق و تفحص مجلس از شهرداری، به جای استفاده از این فرصت و پاک نشان دادن حساب خود، با روی آوردن به لابی گری و اعمال فشارهای پشت پرده، مانع از به سرانجام رسیدن این مهم شده و نشان داد که ظاهرا تحقیق در امور مالی شهرداری به نفع قالیباف نخواهد بود. رحمت الله حافظی، دیگر عضو شورای شهر تهران، در روزهای گذشته در خصوص بدهی مالی وحشتناک شهرداری صحبت کرد و باز هم از یکی دیگر از دروغ های شهرداری در قبال شورا پرده برداشت. حافظی با بیان این نکته که در نهایت شهرداری مجبور شده تا گزارشی از این سرفصل مهم را به شورا ارائه دهد تصریح کرد:«در گزارش مذکور،‌ بدهکاری شهرداری ۲۵ هزار میلیارد تومان اعلام شد، اما بعد از یک هفته معاون شهردار در شورا به صورت غیررسمی این عدد را تکذیب کرد.» حافظی بدهی انباشته شده شهرداری را ۴۰ هزار میلیارد تومان اعلام کرد و افزود: «قیمت تمام شده خدمات در شهرداری غیرواقعی است و بررسی دقیق میزان بدهی نیاز به یک تیم کارشناسی دارد. با این حال بر اساس برآوردهایی که اعضای شورا کردند، این رقم تقریبا دو برابر بودجه یک سال شهرداری است.» وی همچنین در بیان علل تجمیع این حجم از بدهی برای سازمانی که برای تدارکات روزانه اش نیز ردیف بودجه اختصاصی می گیرد، سه حالت را در نظر گرفت؛ اقدامات خارج از چهارچوب بدون مجوز، عدم تصویه حساب با پیمانکار و اتلاف آن پول در جای دیگر و یا در نهایت رویارویی با کسری بودجه ای که هرگز گزارشی از آن به شورا تحویل داده نشده است. مواردی که می تواند در مناظره های مستقیم با حسن روحانی تلنگری برای پرت شدن قالیبافِ حالا در لبه پرتگاه، به انتهای دره سیاست باشد. از همه مهم تر این که این رویکرد قالیباف را باید در کنار وعده های انتخاباتی «دو برابر شدن درآمد کشور پس از 4 سال» و «ایجاد 5 میلیون شغل» بررسی کرد و تخمین زد که اگر شهردار تهران با رویکرد مدیریتی خود بخواهد برای کشور چنین دستاوردهایی به ارمغان بیاورد، چه میزان بدهی و تورم بر نظام تحمیل خواهد شد. 

سفرهای بی مجوز، تخلفات انتخاباتی
در روزهای اخیر نیز سفرهای انتخاباتی قالیباف بسیار بحث برانگیز شده است. قالیباف که از هفته گذشته و با سفر به کرمانشاه تبلیغات انتخاباتی زودتر از موعد و البته خلاف قانون خود را کلید زد، باید برای این سفرها از شورای شهر مرخصی گرفته و قائم مقامش را به جای خود معرفی کند. با این حال هیچ کدام از این دو اتفاق نیفتاده است. مرخصی هایی که ظاهرا هیچ کس جز مهدی چمران، رئیس شورا از آن اطلاع ندارد و در هیچ جلسه ای از سوی شورا مورد موافقت قرار نگرفته است. در نهایت پس از افزایش فشار ها، چمران بار دیگر از قالیباف حمایت کرد و اعلام کرد که شهردار مرخصی گرفته است. گویا بالاخره قالیباف موفق شده است تا از 4 اردیبهشت تا دو روز پیش از رأی گیری انتخابات برای خود مرخصی دست و پا کند. از طرف دیگر شورای شهر منتظر است تا به جز معرفی جانشین موقت شهردار، تمام مدیران و کارمندان شهرداری که در ستاد قالیباف همکاری می کنند از سمت خود استعفا دهند. در واقع محمدباقر قالیباف با تسلط پیش از یک دهه ای خود بر تمام رسانه های سازمان شهرداری و اعمال قدرت همه جانبه به کارمندان و پیمانکاران طرف قرارداد با این سازمان، در مظان اتهام خرج کردن از منابع مالی شهرداری یا مبتلا شدن به تخلفات انتخاباتی قرار دارد. با این اوصاف، به نظر نمی رسد که حتی تهاجمی ترین سیاست های قالیباف در مناظرات با حسن روحانی و از آن مهم تر در پیشگاه قضاوت مردم، راه به جایی ببرد. قالیباف مادامی که در قبال پرونده های سوءمدیریت و مالی خود پاسخ گو نیست، هرگز در نزد مردم نیز پاسخگو و درستکار نخواهد بود.

گزارش : محمدمَهدی حسین نیا