همچنان که هالیوود در حال آماده شدن برای مراسم اسکار است، شاهد یک سال خاص از نظر بیان سخنان مخالفت‌آمیز در هالیوود هستیم. به عنوان مثال مریل استریپ در هنگام دریافت جایزه گلدن گلوب خود و نیز ماهرشالا علی، هنرپیشه آمریکایی در هنگام دریافت جایزه خود از انجمن بازیگران آمریکا در مخالفت با سیاست‌های ترامپ سخنرانی کردند.

همچنان که هالیوود در حال آماده شدن برای مراسم اسکار است، شاهد یک سال خاص از نظر بیان سخنان مخالفت‌آمیز در هالیوود هستیم. به عنوان مثال مریل استریپ در هنگام دریافت جایزه گلدن گلوب خود و نیز ماهرشالا علی، هنرپیشه آمریکایی در هنگام دریافت جایزه خود از انجمن بازیگران آمریکا در مخالفت با سیاست‌های ترامپ سخنرانی کردند. آرزو می‌کنم که هر یک از برندگان در هنگام دریافت جایزه خود به کارگردان ایرانی نامزد دریافت جایزه بهترین فیلم خارجی در اسکار، اصغر فرهادی و فیلم فروشنده وی، ادای احترام کند. زیرا فرهادی در اعتراض به قانون ممنوعیت سفر ایرانیان به آمریکا، از شرکت در مراسم اسکار کناره‌گیری کرد و اعطای هرگونه معافیت شخصی برای خود را نپذیرفت. فیلم فروشنده داستان مردمی است که در تهران زندگی می‌کنند و در حال بازی در تئاتر فروشنده نوشته آرتور میلر هستند. مردم می‌گویند که هالیوود 100 درصد ضد ترامپ نیست. اما به نظر من این حرف درست نیست. وزیر خزانه‌داری دولت جدید آمریکا، استیون منوچین، یک سرمایه‌گذار در صنعت هالیوود و تهیه کننده اجرایی فیلم «سالی» تام هنکس است که این فیلم امسال در بخش تدوین صدا نامزد جایزه اسکار شده است. همان‌طور که می‌دانیم، تام هنکس از مخالفان ترامپ است. همچنین باب ایگر، مدیر ارشد اجرایی شرکت دیزنی، عضوی از انجمن سیاست‌گذاری راهبردی ترامپ است. دیزنی دارای سه نامزدی در اسکار امسال است. دو نامزدی برای موانا و یک نامزدی برای زوتوپیا. اگر هر یک از این فیلم‌ها برنده شوند، بسیار جالب خواهد بود که در هنگام دریافت جایزه از سوی آنها سخنانی در مخالفت با ترامپ بشنویم. آرنولد شوایتزنگر نیز پس از حرف‌های ترامپ درباره زنان در هنگام مبارزات انتخاباتی گفت که با وجود اینکه به حزب جمهوری‌خواه وابسته است اما به نامزد جمهوری‌خواهان رأی نخواهد داد. رابرت دنیرو نیز نظر خود درباره ترامپ را به طور واضح بیان کرده است. دنیرو درباره ترامپ گفت که او نباید در جایگاهی که قرار گرفته باشد و امیدوارم که خدا به ما رحم کند. بن استیلر دیگر هنرپیشه هالیوود نیز گفته است که نمی تواند ترامپ را جدی بگیرد و از اینکه عده‌ای او را جدی گرفته اند، متعجب است. جورج کلونی نیز در مصاحبه‌ای با گاردین ترامپ را یک فاشیست بیگانه‌هراس خوانده است. وی همچنین منع ورود مسلمانان به آمریکا را ایده احمقانه‌ای دانسته است. جانی دپ هم ترامپ را یک بچه بد اخلاق و لوس خوانده است. با این وجود در هالیوود هنرپیشه‌هایی نیز هستند که با بیان بحث‌های سیاسی از سوی هنرمندان مخالف هستند، مانند راسل کورت که مخالف استفاده افراد از شهرتشان برای بیان نظرات سیاسی‌شان است.
جوایز علمی و هنری همواره دارای جنبه‌های سیاسی هستند و مسائل سیاسی و اجتماعی هر دوره بر روی انتخاب افراد و کشورها برای اعطای جوایز تأثیر می‌گذارد. به عنوان مثال ماجرای دکترای تاچر مارگارت و بدبینی به اعطای دکترای افتخاری در آینده به ترزای می ‌از این دست ماجراها است. به نظر می‌رسد که ترزا می ‌از اینکه با مارگارت تاچر مقایسه شود، بسیار خوشحال می‌شود. البته این مقایسه از بسیاری از جهات عادلانه است. او دومین رهبر محافظه‌کار زن و دومین نخست وزیر زن در انگلستان است. می ‌در موارد خاصی پیرو سیاست‌های تاچر است. در سال 1985، دکترای افتخاری دانشگاه آکسفورد از مارگارت تاچر در اعتراض به کاهش بودجه آموزش پس گرفته شد. او فارغ‌التحصیل رشته شیمی از دانشگاه آکسفورد بود. از برخی از جهات، این اتفاق، رویداد بسیار تلخ و دردناکی بود که این نهاد بریتانیایی را در کل آن دهه تحت تأثیر قرار داد. در آن دوره عده‌ای دانشگاه آکسفورد را سرزنش کردند که باید دوباره دکترای افتخاری را به وی بدهند، زیرا وی ابتدا برای این افتخار انتخاب شده بود و بعد از آن، ماجرای چالش‌برانگیز بودجه آموزش پیش آمده است. ترزا می‌ نیز مدرک جغرافیای خود از دانشگاه آکسفورد را در سال 1977 دریافت کرده است. جامعه دانشگاهی آکسفورد و دانشجویانش چه برخوردی باید با وی بکنند زیرا او به سرعت پس از در دست گرفتن قدرت از سوی ترامپ به آمریکا سفر کرد و این سفر با قانون منع سفر ترامپ و دیگر بی‌عدالتی‌های وی همزمان بود. اگر جناح‌های طرفدار می ‌در دانشگاه آکسفورد بخواهند به وی مدرک دکترای افتخاری بدهند و خاطره تلخ تاچر را پاک کنند، بهتر است که این کار را انجام دهند. اسکار، سیاسی‌ترین بخش هالیوود است. هنگامی که مارلون براندو در سال 1973 یک زن آپاچی را به روی صحنه فرستاد تا جایزه اسکار او را برای بهترین بازیگر در فیلم پدر خوانده دریافت کند، سیاسی بودن اسکار بسیار آشکار شد. اسکار سال‌هاست که بین هنر و آنچه که مردم می خواهند، مردد است. برخی معتقدند که اسکار باید حتماً رویکردهای سیاسی داشته باشد، زیرا باید درباره حقیقت قدرت و آنچه که در اجتماع اتفاق می افتند حرف زد.
منبع : روزنامه گاردین
ترجمه : سمیه دالوند