مردم سالاری آنلاين - قالیباف در اندیشه روزهای پس از بهشت

محمدباقر قالیباف، شهردار تهران که گویی قصد ندارد بدون آنکه به صندلی ریاست جمهوری در پاستور برسد، صندلی شهرداری تهران در خیابان بهشت را رها کند، بار دیگر بر مواضع سیاسی خود حجم و شدت بیشتری بخشیده است تا شائبه سومین کاندیداتوری او در انتخابات ریاست جمهوری، تقویت شود.
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، قالیباف، این بار در مراسم روز دانشجو در دانشگاه شهید بهشتی سخنرانی کرده و علیرغم آنکه مدعی شده سخنران خوبی نیست و دنبال حرف زدن و شعار دادن هم نیست، تا جایی که توانسته، عملکرد دولت را زیر سوال برده و از خوبی های خود و بدی های دیگران سخن گفته است. اینها شاید نشانه ای از تمایل او برای کاندیداتوری سه باره در انتخابات ریاست جمهوری باشد...
قالیباف؛ از طرقبه تا تهران
محمدباقر قالیباف، اهل طرقبه است. جایی نزدیک شاندیز در مجاورت مشهد مقدس. اگر گذرتان به طرقبه بیفتد خواهید دید که طی یک دهه اخیر، چقدر پیشرفت کرده و اهالی آنجا می دانند که قالیباف، نقش مهمی در رونق بخشیدن به طرقبه ای که سالها زیر سایه شاندیز بود داشته است. فقط کافیست سری به طرقبه بزنید تا نقش قالیباف را در ولایتش ببینید. البته قالیباف هیچگاه شهردار طرقبه نبوده است. او شهردار تهران است و البته فواید حضور قالیباف در شهرداری مرکز، برای طرقبه ای ها و مشهدی ها هم کم نبوده است. یازده سال است کارکنان قدیمی شهرداری، چه در مرکز و چه در مناطق و معاونت ها عادت کرده اند زیر سایه خراسانی هایی باشند که به برکت حضور قالیباف در راس شهرداری تهران، منصبی در شهرداری پیدا کرده اند. حتی چند روز پیش محمد سروری، عضو اصولگرای شورای شهر نیز درباره حضور مشهدی ها در شهرداری تهران و انتقادات کارکنان شهرداری، نقدهایی را نسبت به قالیباف مطرح کرد. اما حضور طرقبه ای ها در شهرداری تهران، بعد از بیش از یک دهه، تبدیل به جزیی جدایی ناپذیر از شهرداری شده است...
قالیباف در یکم شهریور 1340 در طرقبه متولد شد؛ از پدری کرد از اهالی طرقبه که حسین قالیباف نام داشت و مادری اصالتاً نیشابوری به نام خیرالنساء بوژمهرانی. همسرش هم اهل طرقبه است و حالا به لطف حضورش در شهرداری، در سمت های مختلف، همگان او را می شناسند : زهراسادات مشیر که تقریبا همسن محمدباقر است و در سال 61، با هم ازدواج کرده اند.
5 دوره زندگی قالیباف
دوران زندگی قالیباف را شاید بتوان به 5 قسمت تقسیم کرد. نخست، دوران پیش از پیروزی انقلاب اسلامی که سن چندانی نداشت و طبعا با توجه به حضور در نقطه ای دور از مرکز، فعالیتهای سیاسی چندانی هم نداشت. هرچند که سایت شخصی قالیباف، حضورش در پای منابر روحانیون بزرگ انقلاب در مشهد را در زمره فعالیتهای انقلابی او و عامل شکل گیری سمت و سوی فکری او ارزیابی کرده است.
بخش دوم زندگی او مربوط به دوران جنگ است. قالیباف در اوایل جنگ به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد. وی در جبهه‌های جنگ اغلب مسئولیت اطلاعات عملیات جنگ را به عهده داشت سپس در مسئولیت فرماندهی گردان و فرماندهی تیپ امام رضا نیز فعالیت کرد. وی در سال ۱۳۶۱ به فرماندهی لشکر نصر خراسان منصوب شد و سپس در فرماندهی لشکر ۲۵ کربلا کار خود را دنبال کرد. برادرش حسن قالیباف در عملیات کربلای 4 به شهادت رسید. اما قالیباف تا پایان جنگ، فعال بود و پس از آن، فرمانده قرارگاه نجف شدو سپس به جانشینی نیروی مقاومت بسیج منصوب شد.
بخش سوم فعالیتهای قالیباف را می توان به دوران حضور در قرارگاه خاتم الانبیا و سپاه اختصاص داد. او در سال ۱۳۷۳ به عنوان فرمانده قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا انتخاب شد و سه سال بعد به سمت فرماندهی نیروی هوایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی منصوب شد. نخستین فعالیت سیاسی وی که نشانه سمت و سوی سیاسی او بوده، در جریان حادثه کوی دانشگاه تهران در سال 1378 ثبت شده است. چند روز پس از نا آرامی‌های کوی دانشگاه تهران، روزنامه کیهان نامه محرمانه جمعی از فرماندهان سپاه به سید محمد خاتمی رییس جمهور وقت را منتشر کرد که فرماندهان امضاء کننده نامه به خاتمی نوشته بودند کاسه صبرشان لبریز شده و اگر دولت نا آرامی‌ها را کنترل نکند وارد عمل خواهند شد. نام محمد باقر قالیباف هم در میان امضاء کنندگان دیده می شد. هرچند آنها وارد عمل نشدند، اما این نامه و نام قالیباف پای آن، در تاریخ ثبت شد و پس از 14 سال، در بزنگاه انتخابات ریاست جمهوری گذشته، وقتی قالیباف تلاش کرد از ماجرای کوی دانشگاه در آن سال به عنوان برگ برنده ای در مناظرات انتخاباتی در مقابل حسن روحانی استفاده کند، با واکنش روحانی با شاه بیت "پیشنهاد حمله گازانبری قالیباف به دانشجویان" مواجه شد تا شکست سنگینی را در آن مناظره انتخاباتی بپذیرد.
بخش چهارم فعالیتهای قالیباف در نیروی انتظامی شکل گرفت؛ دوره ای که از سال 1379 آغاز شد و تا رقابتهای انتخاباتی ریاست جمهوری در سل 84 ادامه یافت. آن دوره قالیباف تلاش کرد رابطه نیروی انتظامی و مردم را بویژه پس از حوادث کوی دانشگاه در سال 78 آسیب دیده بود ترمیم کند که با خرید خودروهای مرسدس بنز و تشکیل پلیس 110، در تغییر چهره پلیس تاثیرگذار بود. هرچند که هچنان به دلیل نقش نیروی انتظامی در برخورد با برخی نویسندگان و روزنامه نگاران و ...، نخبگان، همچنان نسبت به قالیباف نظر مثبتی نداشتند.
بخش بعدی زندگی قالیباف مربوط به 11 سال اخیر است. از سال 84 و شکست در انتخابات ریاست جمهوری تا امروز که او هنوز مسوولیت شهرداری تهران را بر عهده دارد. قالیباف که خلبان هم هست سعی کرد در سال 84 و در تبلیغات انتخاباتی، بر این حوزه فعالیت خود – به جای حضور در سپاه و نیروی انتظامی – مانور دهد و از خود چهره ای روزآمد و علاقه مند به جوانان به نمایش گذاشت. اما در آن دوره که اصلاح طلبان و اصولگرایان به تعدد کاندیدا مواجه بودند و قالیباف خود را شانس اصلی پیروزی در انتخابات می دانست، در مقابل سه رقیب اصلی خود هاشمی رفسنجانی، مهدی کروبی و محمود احمدی نژاد شکست خورد و حتی موفق به رسیدن به دور دوم انتخابات هم نشد. اما حضور در شهرداری تهران برای او محمل مناسبی ایجاد کرد تا بتواند این بار از طریق جلب رضایت مردم تهران، زمینه ای برای ریاست جمهوری دوباره پیدا کند. او طی این سالها، به لطف طولانی تر شدن دوران شورای شهر سوم که در اختیار همفکران قالیباف بود و نیز یک رای بیشتر اعضای شورای شهر چهارم به او، 11 سال در راس شهرداری تهران باقی ماند. البته در این میان تلاش فراوانی کرد تا با فعالیتهای تبلیغاتی، از ساخت اتوبان دو طبقه گرفته تا تونل و دریاچه، رضایت مردم تهران را جلب کند، اما انتخابات ریاست جمهوری 92 نشان داد که قالیباف هنوز جایگاه چندانی در بین مردم تهران ندارد.
قالیباف در انتخابات ریاست جمهوری، 1 میلیون و 266 هزار رای در تهران کسب کرد که تقریبا نصف آرای حسن روحانی در تهران بود و برای حامیانش غیر قابل باور به نظر می رسید. قالیباف روی آرای زادگاه خود خراسان رضوی هم حساب ویژه ای باز کرده بود اما در آنجا هم در مقابل 529 هزار رای روحانی، 303 هزار رای کسب کرد و برای دومین بار در انتخابات ریاست جمهوری ناکام ماند. نتایج انتخابات ریاست جمهوری اخیر نشان داد که قالیباف، نه تنها نتوانسته مردم پایتخت را تا حدی که به او برای سپردن زمام ریاست جمهوری کشور اعتماد کنند اقناع کند، بلکه حتی همشهریانش هم آنقدر که پیشبینی می شد به او اعتماد نداشتند. گویی نه تهرانی ها یا خراسانی ها، بلکه فقط مشهدی ها و طرقبه ای هایی که به لطف قالیباف به تهران آمده بودند در هر شرایطی حامی او هستند.
دورخیز قالیباف برای انتخابات 96؟
مجموع مواضع محمدباقر قالیباف نشان می دهد که او که پس از 11 سال و 4 ماه، می داند که بهار سال آینده با انتخابات ریاست جمهوری و شوراها، شاید حتی اگر میل هم داشته باشد، دیگر شانسی برای بقا در شهرداری هم ندارد. چرا که پیشبینی ها حاکی از موفقیت احتمالی اصلاح طلبان در انتخابات شورای شهر همانند انتخابات مجلس است. اما آنچه این روزها ذهن قالیباف و مشاورانش را به خود مشغول کرده، این نیست که چه زمانی از شهرداری برود. چراکه قالیباف شهرداری را سکوی پرشی برای ریاست جمهوری می دانست و حامیانش، همواره مدل ژاک شیراک، شهردار پاریس را که رییس جمهور فرانسه شد برای قالیباف مثال می زدند اما انتخابات 92 نشان داد اقداماتش در تهران اثر چندانی در جلب حمایت مردم نداشته است. حالا قالیباف و نزدیکانش به این می اندایشند که پس از پایان دوران خدمت در بهشت، چه مسوولیتی می تواند داشته باشد؟ قطعا اولین انتخاب برای قالیباف و یارانش، همچنان ریاست جمهوری است اما این اولین انتخاب، قطعا ساده ترین راه نیست.
قالیباف در سخنرانی اخیر خود در دانشگاه شهید بهشتی تهران که در روز 16 آذر ایراد شد، به گونه ای سخن گفت که شائبه حضور او در عرصه انتخابات را تقویت کرد. اما حتی اگر او تصمیمی برای کاندیداتوری در انتخابات آینده نگرفته باشد، این بار خط مقابله با رییس جمهور و تقویت حضور خود در بین اصولگرایان را در پیش گرفته است؛ هرچند که ساز جدایی برخی اصولگرایان همچون موئتلفه از یک سو و حمایت برخی اصولگرایان میانه رو از طیف علی لاریجانی از دولت، نشان می دهد که قالیباف کار دشواری در پیش دارد. شاید بهتر باشد محمدباقر قالیباف برای سومین بار هم کاندیدا شود تا پاسخ سوم را هم از مردم بگیرد. اگر قالیباف با همین روند، ادامه دهد، نه تنها در بین مردم تهران، بلکه حتی در میان کارکنان مجموعه ای که بیش از یک دهه بر آن مدیریت کرده هم جایگاهی نخواهد داشت و برای سومین بار در انتخابات ریاست جمهوری شکست خواهد خورد.
گزارش : حمیدرضا شکوهی