هفته گذشته، به سعی و همت یک موسسه غیر دولتی با نام «پنجمین فصل قشنگ» دخترکی زیبا به نام امل از هم میهنان عرب زبان ما که با روحیه ای خستگی ناشناس با بیماری سرطان می جنگد، به آرزویش رسید.

هفته گذشته، به سعی و همت یک موسسه غیر دولتی با نام «پنجمین فصل قشنگ» دخترکی زیبا به نام امل از هم میهنان عرب زبان ما که با روحیه ای خستگی ناشناس با بیماری سرطان می جنگد، به آرزویش رسید.
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، امل چند دقیقه ای با کالسکه و در لباس سیندرلا از میان زنجیره انسانی اقوام و مددکاران در شهر اهواز گذر کرد و بالاخره به رویای کودکانه اش که سیندرلا شدن بود، دست یافت. عرب ها در کنار بلوچ ها و آذری زبان ها از اقوام کهن ایرانی هستند که ایران در تمامیتش بدون آنها معنایی ندارد و شاید ویژگی سرزمین گرامی ما به مصداق «از هر چمن گلی» همین نقش ها و رنگ های گوناگون فرهنگی و قومیتی اش باشد. در سرزمینی که مردمش برای خوشحالی یکی از فرزندانش اینچنین آستین ها را بالا می زند و بی توجه به قوم و زبان برای شادی دختر زیبای عرب زبان در لباس جن و پری افسانه ها می رود، سزاوارش نیست که نماینده اش در مجلس کباده قومیت گرایی بکشد و «مَنم مَنم» های قومیتی سر دهد!
ماجرای کتک کاری نادر قاضی پور نماینده ارومیه با یکی از خبرنگاران پارلمانی مجلس در این چند روز نقل خبرگزاری ها و روزنامه ها شده است و حرف و حدیث ها درباره آن هنوز هم مستدام است. جنجال هایی که سبب شده است، بهانه گلاویز شدن نماینده مجلس با خبرنگار به فراموشی سپرده شود. دعوای قاضی پور با خبرنگار نکته گیر روزنامه ایران بر سر چند و چون تشکیل فراکسیون ترک ها در مجلس بود. فراکسیونی که از هر سو که بنگریم، تنها می تواند به شکاف های قومی و فرهنگی کشور دامن بزند. افزون بر این، نماینده مجلس به اینها بس نکرده و سخنان غلو آمیزی را درباره جنگ و نقش هموطنان آذری مان در جنگ هشت ساله (که شرح دلاوری های شان در جنگ مثنوی هفتاد من کاغذ است) پیش می کشد به این مضمون که در هنگامه جنگ، ترک ها از ایران دفاع کردند. ادعایی که به نظر می آید در میان خودِ هموطنان آذری زبان ما هم کم مخالف نداشته باشد. در همه سال هایی که ایران به عنوان یک دولت_ملت در عرصه جهانی شناخته شده است؛ بوده اند نیروهای سیاسی و سیاستگرانی که از احساسات و علقه های قومی برای بالا رفتن از نردبان قدرت بهره برده اند و خسارت های مادی و معنوی فراوانی به مردم وارد کرده اند. اما با این همه، تاریخ این سرزمین نشان داده است که تجربیات بزرگ مردم ایران از انقلاب مشروطه گرفته تا کودتای بیست و هشت مرداد، از انقلاب اسلامی گرفته تا هشت سال جنگ تحمیلی و... سرمایه همه مردم ایران بوده است و تا به حال قومی از اقوام بزرگ ایرانی مدعای مالکیت و یکه تازی در آنها را نداشته است! به ویژه تجربه هشت ساله جنگ تحمیلی از این نظر درخشان است. جنگی که راهنمای رزمندگانش نه انگیزه های قومی که دفاع از وطن عزیز و علقه های نیرومندِ دینی بوده است. از باقرخان و ستارخان و مصدق گرفته تا سرداران جنگ هشت ساله، از کدامیک تا به حال لافِ قومیتی شنیده شده است؟! امروز گفته ها و نوشته ها و تصویرهای این بزرگان به فضل هزاران موسسه پژوهشی و رسانه ای در دسترس افکار عمومی است. به راستی در میان میراث فکری و عقیدتی این مفاخر تاریخی چند جمله می توان پیدا کرد که در آن شائبه منافع قومیتی می رود؟ در این که در زمینه حقوقِ فرهنگی اقوام، ما کارهای ناکرده و بر زمین مانده فراوان داریم، حرفی نیست اما راهش دامن زدن به قومیت گرایی زیانبار و دفاع نادرست از آن نیست. مجلس جای دفاع جدی از مسائل جدی پیش روی ما است. حد مجلس را پایین نیاوریم!
مهدی مال میر- روزنامه نگار