بعد از ديدن «خط ويژه» بود که به کارهاي مصطفي کيايي علاقه‌مند شدم. کيايي از معدود فيلم‌سازان ايراني است که رگ خواب مخاطب را مي‌شناسد و مخاطبش را از ابتداي فيلم با خود همراه مي‌کند او مي‌داند که براي ساختن يک فيلم خوب نياز به يک قصه خوب دارد و کيايي آدمي‌است که خوب قصه مي‌گويد...

همانطور که در خلاصه داستان اين فيلم آمده است‌: «پشت هر آدمي‌داستاني هست و پشت هر داستاني يه آدم، بهتره قبل از هر قضاوتي يکم صبر داشته باشيم.» اين داستان است که مهم است.

«بارکد» در حقيقت بازگشت دوباره کيايي به عرصه کمدي است. او در دو فيلم قبلي‌‌اش مضامين تلخ اجتماعي را دستمايه ساخت اثرش قرار داده بود و اين بار با روش خاص خودش به سراغ مفسدان اقتصادي رفته است و گوشه‌اي از بازي‌هاي کثيف آن‌ها و تاثير آنان‌ بر جامعه را نشان مي‌دهد.

«بارکد» در امتداد خط ويژه است اما اين تکرار مکررات، که نمايشي از دغدغه‌هاي هميشه کارگردان آن است، براي بيننده آزار دهنده نيست .نقطه قوت مصطفي کيايي در فيلمسازي آن است که دقيقا مي‌داند چطور مخاطب را «هول» کند و تا پايان فيلم با خودش همراه کند. اين نقطه ‌قوتي است که او در جديدترين اثرش هم از آن استفاده کرده است، شايد کيايي متوجه نقطه ضعف عصر يخبندان در قصه‌گويي شده است و به همين دليل در «بارکد» براي همراهي مخاطب ايراني با خود از طنز استفاده کرده است.

هرچند کيايي در نشست فيلمش گفته بود «اين فيلم براي من يك ريسك بوده ؛ چراكه ممكن است شوخي‌هايي كه در «باركد» نشان داده مي‌شد با سطح سليقه مخاطب متفاوت باشد» اما با اين حال مردم در سينما به تمام شوخي‌هاي فيلم مي‌خندند و در عين حال طنز داستان باعث نمي‌شود که فيلم از مسير اصلي خود خارج شود.

شروع مناسب، ديالوگ‌هاي خوب و حساب شده، صحنه‌هاي اکشن، و روايت متفاوت قصه، از جمله مواردي است که مخاطب را جذب مي‌کند

استفاده از کمدي موقعيت و شيوه روايت معکوس از ديگر نقاط قوت فيلم است. قسمت‌هايي از فيلم مانند صحنه‌اي که رادان و بازغي با موزيک متني‌هاليوودي درحال تخمه شکستن به سمت دوربين مي‌آيند نشان از شناخت صحيح کارگردان از طنز دارد اما علاوه بر اين‌ها کيايي براي جذب مخاطب از طنز کلامي‌هم استفاده مي‌کند و از مخاطب خود خنده مي‌گيرد.

اما اين فقط فيلمنامه و کارگرداني «بارکد» نيست که جذاب است؛ نقش‌آفريني بازيگران فيلم نيز به اندازه و استاندارد است. بهرام رادان و محسن کيايي در به نمايش گذاشتن دو شخصيت به ظاهر احمق و کودن خوب عمل مي‌کنند، رضا کيانيان، سحر دولتشاهي، بهاره کيان‌افشار نيز بازي‌هاي رواني را ارايه مي‌دهند همين‌طور پژمان بازغي در نقش «سامان» پليسي عجيب و غريب که عاشق شليک در پاي مجرمان است، يکي از بهترين نقش‌هايش رابازي کرده است. «بارکد» سوپراستار کم ندارد اما کارگردان به درستي هر بازيگر را درجاي خودش قرار داده است و از همه توان آن‌ها براي فيلم بهره مي‌گيرد. «بارکد» بر خلاف فيلمي‌مثل «50 کيلو آلبالو» که در آن دقيقا کيلويي بازيگر ريخته شده بود، حساب شده کار کرده است و کيايي با ارائه فيلمي‌خوش‌ريتم و خوش‌ساخت است براي فتح گيشه و جذب مخاطب آمده است که اتفاقا در اين امر هم موفق عمل کرده است و فقط در دو روز نمايش خود 158 ميليون فروش داشته است.

کيايي مي‌داند که اگر خواهان گيشه است نياز به طنز و سوپراستار دارد اما اين مساله باعث نشده است که فيلم از محتوا خالي شود بلکه او به درستي با استفاده از اين اهرم‌ها حرفش را هرچند در قالب طنز به مخاطب مي‌زند و او را با خود همراه مي‌کند.
گزارش:پویان فراستی