«آمريکا سال‌هاي متمادي با نزديک شدن به صدام از عراق بعنوان مجرا و مسيري براي مقابله با منافع ايران استفاده کرده و نتيجه اين رويکرد اين شد که اکنون تهران به يکي از مهمترين بازيگران سياسي در عراق تبديل شده است.» وزير خارجه بوش پدر با اين سخن خود از سياست هميشگي آمريکا در عراق سخن مي‌گويد.

«آمريکا سال‌هاي متمادي با نزديک شدن به صدام از عراق بعنوان مجرا و مسيري براي مقابله با منافع ايران استفاده کرده و نتيجه اين رويکرد اين شد که اکنون تهران به يکي از مهمترين بازيگران سياسي در عراق تبديل شده است.» وزير خارجه بوش پدر با اين سخن خود از سياست هميشگي آمريکا در عراق سخن مي‌گويد. 
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، در واقع عراق براي آمريکا هميشه ‌يکي از کشورهاي هدف براي تحقق اهداف خود در خاورميانه بوده است. همانطور که در جنگ ايران و عراق، آمريکا عملا از عراق عليه ايران استفاده مي‌کرد به نوعي مي‌توان گفت عراق صدام نقش اين روزهاي سعودي‌ها را اجرا مي‌کرد زيرا آن روزها بغداد عهده دار جنگ نيابتي واشنگتن در خاورميانه بود و در اين دهه رياض همان نقش را اما اين‌بار در يمن ايفا مي‌کرد.کمک آمريکا به عراق در آن دوره نه به خاطر روابط حسنه با عراق بلکه به نيت تضعيف ايران بوداما آنچه آمريکا پيش بيني نمي‌کرد اين بود که روزي ايران به بازيگيري فعال در عراق تبديل شود! زيرا در آن زمان تئوريسين‌هاي ايالت متحده به هيچ عنوان نمي‌توانستند ماهيت جمهوري اسلامي‌ايران را قبول کنند و در خيال خود بدنبال نقشه‌هايي براي سرنگوني نظام نوپاي آن روزهاي ايران بودند اما با گذشت چند سال از آن روزها و تثبيت نظام جمهوري اسلامي‌ايران در داخل مرزهاي ايران و بازيابي قدرت منطقه اي خود واشنگتن مواضع خود را در قبال تهران بر اساس واقعيت‌هاي موجود لازم به تغيير داده است و اين تغييرات از دهه 60شمسي آغاز شده است بطوريکه پس از جنگ ايران، آمريکا بار ديگر منافع خود را به عراق وابسته ديد و به بهانه حفظ صلح اين کشور را مورد حمله نظامي‌قرار داد. اما هدف اصلي آمريکا در اين اشغال نظامي‌کنترل بيشتر خاورميانه بود. بوش در دوران زمامدارى خود سياست «خاورميانه بزرگ» را برگزيد.سياستي که غوغاسالاري رسانه اي آمريکا بصورت سازمان يافته اي بدنبال اجراي ان بود و اسلام هراسي يکي از رئوس اهداف اين سياست بود که هيچ گاه موفق نشد.حال اين سوال را بايد از مدعيان اين سياست پرسيد که چرا اين سياست به بن بست خورد اما سر آنها به سنگ نخورد؟! از آنجا که آمريکايي‌ها هيچ گاه به شرکاي خود وفا نمي‌کنند به صدام نيز که زماني جانشين آنها در خاورميانه بود نيز رحم نکردند،وقتي آخرين ادعاي بيکر را مرور مي‌کنيم به اينجا مي‌رسيم که رييس جمهوري اسبق آمريکا گفته بود ، نيروهاي صدام را از کويت بيرون خواهد راند و آن‌ها را شکست خواهد داد و اين تنها کاري بود که او کرد و حتي وارد بغداد هم نشد زيرا مي‌دانست که اين کار در دراز مدت به نفع آمريکا نخواهد بود. وزير خارجه اسبق آمريکا افزود :در زمان من و قبل از آن که ما وارد جنگ و حمله نظامي‌به عراق بشويم ما با عراق و صدام حسين همکاري نزديکي داشتيم و بتدريج از صدام بعنوان ابزاري براي مقابله با منافع ايران استفاده مي‌کرديم .

جيمز بيکر در نهايت بدون اشاره به تهاجم دوم آمريکا به عراق در زمان جرج بوش پسر، سرنگون کردن صدام را نادرست خواند و اين اقدام آمريکا را سبب قدرت گرفتن ايران در اين کشور دانست و گفت در نتيجه اين اقدام ، حالا ايران به کشوري تبديل شده که مهمترين نقش را در عراق دارد.اين سخنان وزير سابق آمريکا همه نشان از شکست سياست‌هاي آمريکا در خاورميانه دارد که البته غرور بسياري از سياسيون آمريکايي مانع از بيان اين واقعيت‌ها مي‌شود.