در شرایطی که سه ماه تا برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی باقی مانده است، بحث درباره سرلیستی اصلاح طلبان مورد توجه برخی محافل اصلاح طلبی قرار گرفته است.

در شرایطی که سه ماه تا برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی باقی مانده است، بحث درباره سرلیستی اصلاح طلبان مورد توجه برخی محافل اصلاح طلبی قرار گرفته است.

به گزارش پایگاه خبری فریادگر، طی هفته های گذشته نامهای متعددی درباره سرلیستی اصلاح طلبان در انتخابات مجلس مطرح شده که مقبولیت عمومی و همچنین توان احراز صلاحیت در انتخابات، از جمله ویژگی های این کاندیداهای سرلیستی بوده است. اما به نظر می رسد در این موضوع دو نکته کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

نکته اول، ضرورت ارائه فهرست واحد از سوی اصلاح طلبان و اولویت این موضوع نسبت به انتخاب فردی برای سرلیستی است. به نظر می رسد زمانی می توان در مورد انتخاب فردی به عنوان سرلیست اصلاح طلبان سخن گفت که فهرست واحد اصلاح طلبان در شهر تهران نهایی شده باشد. این درحالیست که هنوز فهرست سی نفره اصلاح طلبان در تهران مشخص نشده و درباره افرادی که می توانند در این لیست حضور داشته باشند ابهاماتی وجود دارد. هرچند تعداد افرادی که بتوانند سرلیست شوند محدود است اما با این حال، اولویت اصلی اصلاح طلبان، نه معرفی سرلیست، بلکه تکمیل فهرست واحد انتخاباتی است.

نکته دوم، تاثیر منفی گمانه زنی و جدال درباره انتخاب فردی به عنوان سرلیست اصلاح طلبان است. هر چند برخی از اصلاح طلبان از مقبولیت و به تبع آن شانس بیشتری برای سرلیستی برخوردارند، اما با این حال هر یک دارای هوادارانی هستند که طرح موضوع سرلیستی برای یک اصلاح طلب دیگر، می تواند زمینه بروز اختلاف را فراهم سازد و این موضوع به هیچ وجه به سود اصلاح طلبان نیست. بویژه با توجه به اینکه جناح مقابل در صدد بهره گیری تبلیغاتی از کوچکترین موضوعات اختلافی بین اصلاح طلبان به سود خود است.

به نظر می رسد اولویت اصلی اصلاح طلبان برای انتخابات آتی در شرایط کنونی، نه تعیین فردی به عنوان سرلیست، بلکه رایزنی برای انتخاب فهرست واحد باید باشد تا در محله نهایی سرلیست را انتخاب کنند.