بازتاب گسترده حوادث تروریستی در فرانسه، این پرسش را در افکار عمومی ایجاد کرده که چرا حوادث تروریستی مشابه یا کشتارهایی از این دست در منطقه خاورمیانه و حتی قاره آفریقا به این حد مورد توجه قرار نمی گیرد؟

بازتاب گسترده حوادث تروریستی در فرانسه، این پرسش را در افکار عمومی ایجاد کرده که چرا حوادث تروریستی مشابه یا کشتارهایی از این دست در منطقه خاورمیانه و حتی قاره آفریقا به این حد مورد توجه قرار نمی گیرد؟
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، تعداد کشته شدگان حوادث تروریستی پاریس به ۱۵۰ نفر هم نرسیده اما در اغلب روزهای سال در منطقه خاورمیانه، روزانه همین تعداد در کشورهایی همچون افغانستان، عراق، پاکستان، سوریه، یمن، فلسطین و لبنان بر اثر حوادث تروریستی جان خود را از دست می دهند و این موضوع تنها در حد یک خبر مورد توجه رسانه های دنیا و شخصیتهای سیاسی قرار می گیرد. حتی مرگ دلخراش صدها نفر از زایران بیت الله الحرام از ملیتهای مختلف در حادثه منا، با وجود حجم بالایی که نسبت به کشته شدگان حادثه تروریستی پاریس داشت، به این حد مورد توجه قرار نگرفت تا این تصور و ذهنیت بیش از پیش تقویت شود که گویی جان غربی ها مهمتر و خون آنها رنگین تر از مردم خاورمیانه است. اما به راستی چرا موضوع مرگ کمتر از ۱۵۰ نفر در پاریس، بیش از موضوع مرگ صدهاهزار نفر در منطقه خاورمیانه مورد توجه قرار می گیرد؟
اگر غیر جانبدارانه به این موضوع بنگریم، غرب در دنیا به عنوان مرکز ثقل امنیت و خاورمیانه، به عنوان مرکز ناامنی معرفی شده اند و به همین دلیل طبیعی است که انفجار بمب یا عملیات تروریستی در قلب اروپایی که خود را نماد امنیت می داند، بیش از سایر نقاط جهان مورد توجه قرار می گیرد. چرا که نشان می دهد ناامنی تا قلب اروپا نفوذ کرده و این یک نشانه هشدار است. اما با این حال این پرسش در ذهن ایجاد می شود که آیا ناامنی باید تا قلب اروپا نفوذ کند تا غربی ها بدانند در خاورمیانه چه می گذرد؟
از منظری دیگر، شخصیتهای سیاسی و تصمیم گیران عرصه بین الملل و به تبع آنها رسانه ها، به گونه ای عمل کرده اند که افکار عمومی را به این سمت سوق دهند که جان مردم خاورمیانه ارزش کمتری دارد. به همین دلیل هم هست که حوادث دلخراش حمله صهیونیستها به کرانه باختری در سال گذشته یا عملیاتهای تروریستی گاه و بیگاه در کشورهای منطقه که تبدیل به جزیی از زندگی عادی مردم شده است یا کشتار در سوریه که در پنجمین سال خود به سر می برد و صدها هزار نفر را به کام مرگ کشانده است، کمتر مورد توجه جهانیان قرار می گیرد. حتی مرگ صدها پناهجوی سوری و افغان در مسیر مهاجرت به اروپا هم تا زمانی که عکسی از جنازه کودک سه ساله ای که کنار دریا افتاده بود منتشر نشده بود چندان مورد توجه قرار نمی گرفت. اما وقتی در فرانسه حادثه ای تروریستی رخ می دهد، کشورهای غربی احساس خطر می کنند، رسانه ها به بزرگنمایی حادثه می پردازند و اصلا فراموش می کنند که تقریبا هر روز در یکی از کشورهای خاورمیانه، همین تعداد یا بیشتر به کام مرگ می روند.
در این میان البته یک نکته دیگر نیز نباید به فراموشی سپرده شود و آن تعهد کمتر برخی سیاستمداران منطقه به دلیل شرایط بی ثبات سیاسی کشورهای خود، در تضمین زندگی مناسب و امن برای شهروندانشان است که موجب شده تفاوت معناداری بین کیفیت زندگی در غرب و در سایر کشورهای جهان بویژه منطقه پرآشوب خاورمیانه ایجاد شود و به همین دلیل مرگ انسانها در نقطه ای امن همچون پاریس، بیش از مناطق ناامین خاورمیانه مورد توجه قرار می گیرد.
با این وجود، این معیارهای دوگانه نمی تواند معیار قابل قبولی برای بی تفاوت گذشتن از مرگ صدها هزار نفر از مردم خاورمیانه و در عوض، بزرگنمایی مرگ تعدادی از شهروندان فرانسه باشد. مرگ وقتی بر اثر حادثه ای تروریستی یا جنگ و ناامنی رخ دهد، حادثه ای تلخ و ناگوار است و تفاوتی ندارد جان باختگان، مردم بیگناه فرانسه باشند یا مردم مظلوم سوریه. مهم این است که استانداردهای زندگی و معیارهای نگرش به مرگ و زندگی افراد در نقاط مختلف جهان را به حدی برسانیم که مرگ هر فرد در هر نقطه ای از جهان، موجب تاسف و تاثر همگان شود.