این روزها سعید جلیلی، کاندیدای شکست خورده انتخابات ریاست جمهوری ۹۲، پرکارتر از گذشته شده است. اما راز ظهور دوباره او در عرصه های مختلف سیاسی و رسانه ای چیست؟

این روزها سعید جلیلی، کاندیدای شکست خورده انتخابات ریاست جمهوری ۹۲، پرکارتر از گذشته شده است. اما راز ظهور دوباره او در عرصه های مختلف سیاسی و رسانه ای چیست؟
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، سعید جلیلی که همگان او را با مسوولیت تیم مذاکره کننده هسته ای ایران در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد در قامت دبیر شورای عالی امنیت ملی می شناسند، با اتکا به همان تجربه، کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ شد. اما انشقاق اصولگرایان از یک سو و نگرانی مردم از ظهور فردی که مشی او در مناظرات انتخاباتی یادآور مشی محمود احمدی نژاد بود از سویی دیگر موجب شد جلیلی بر خلاف انتظار آرای پایینی کسب کند و حتی از رقیب اصولگرای خود محمدباقر قالیباف هم در رتبه پایین تری قرار بگیرد. او که در مناظرات انتخاباتی، شیوه مذاکرات هسته ای در دوره مسوولیت حسن روحانی در دولت اصلاحات را زیر سوال برده بود، بیش از آنکه با واکنش روحانی مواجه شود، با واکنش صریح علی اکیر ولایتی مواجه شد که از مشاوران مورد اعتماد مقام معظم رهبری در عرصه دیپلماسی محسوب می شود. در مجموع شکست جلیلی در آن انتخابات تا مدتی او را به حاشیه راند.
به نظر می رسید سکوت سعید جلیلی در دو سال اخیر به دلیل انتظار او و همفکرانش برای سرنوشت مذاکرات هسته ای بود و اکنون که مذاکرات به پایان رسیده و نتیجه ای مثبت هم در پی داشته و بر خلاف دوره او، محمد جواد ظریف و همکارانش در وزارت امور خارجه، شش تحریم قبلی شورای امنیت بر ضد ایران را بی اثر کرده اند، دوباره از لاک سکوت خارج شده تا از خود اعاده حیثیت کند و البته فضا نیز برای فعالیت وی فراهم شده است.
سعید جلیلی روز دهم شهریور ماه میهمان کمیسیون ویژه بررسی برجام در مجلس شورای اسلامی بود تا نظرات خود را در کمیسیون ویژه مطرح کند درحالیکه در ظاهر دلیلی برای توضیحات او در کمیسیون وجود ندارد. اما او نه تنها در کمیسیون حضور یافت، بلکه انتقاداتی نسبت به تیم مذاکره کننده کنونی هم وارد کرد. یک روز بعد، جلیلی میهمان اجلاسیه خبرگان شد و در آنجا نیز درباره پرونده هسته ای سخن گفت. نکته جالب و حاشیه ساز سخنان جلیلی در این سخنرانی ها و حواشی پس از آن، این بود که جلیلی مدعی شده بود طرف مقابل در مذاکرات هسته ای در دوران ریاست او برتیم ایرانی مذاکره کننده، همان زمان آماده رفع تحریم ها بوده است؛ ادعایی که نه تنها طی دو سال اخیر از سوی او و همراهانش در آن مذاکرات از جمله علی باقری مطرح نشده بود، بلکه همین حالا نیز ابهامات فراوانی بر می انگیزد؛ از جمله اینکه اگر طرف مقابل تا این حد آماده رفع تحریم در دولت قبل بود، پس چرا مذاکرات در دولت جدید که بنا به ادعای همفکران جلیلی، تا حد زیادی هم مذاکره کنندگان ایرانی، آمادگی امتیاز دادن به طرف غربی را داشته اند تا این حد به طول انجامیده است؟
اما مهمتر از همه اینها، دلایل افزایش تحرک سعید جلیلی در این روزهاست؛ روزهایی که به انتخابات مجلس شورای اسلامی منتهی می شود و گفته می شود جلیلی گزینه اصلی جبهه پایداری نه تنها برای ورود به مجلس، بلکه برای تصدی ریاست مجلس شورای اسلامی است. کمپین دعوت از سعید جلیلی برای انتخابات مجلس توسط یارانش از پاییز دو سال پیش در فضای مجازی راه اندازی شده و او هم اکنون در حال افزایش فعالیتهای تبلیغی و رسانه ای خود است.
اردیبهشت ماه امسال، دیدار سعید جلیلی با آیت الله مصبح یزدی، گمانه ها در مورد احتمال کاندیداتوری او در انتخابات مجلس را افزایش داد و حالا گفته می شود جلیلی قصد دارد از قم یا مشهد برای مجلس آینده کاندیدا شود و برای این کاندیداتوری، نه تنها از حمایت جبهه پایداری برخوردار است، بلکه آیت الله مصباح نیز از او پشتیبانی می کند. راز افزایش فعالیتهای جلیلی را در همین برنامه او برای انتخابات مجلس آینده باید جستجو کرد.
سعید جلیلی، متولد سال ۱۳۴۴ در شهرمقدس مشهد تحصیلاتش را تا مقطع دكتری علوم سیاسی از دانشگاه امام صادق علیه‌السلام به پایان رسانده و از سال ۱۳۶۸ به وزارت امور خارجه رفت و پس از یك دوره ۲ ساله، ریاست اداره بازرسی وزارت خارجه را بر عهده گرفت. 
مناصب جلیلی در وزارت امور خارجه عبارتند از:
۱۳۷۰: رئیس اداره بازرسی وزارت خارجه
۱۳۷۶: معاون اداره اول آمریکا در وزارت خارجه
۱۳۷۹: مدیر بررسی‌های جاری دفتر رهبری
۱۳۸۴: معاون اروپا و آمریکای وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران
در دوم خرداد ۷۶ به اداره آمریكای وزارت خارجه منتقل شد و معاونت این اداره را بر عهده گرفت و در سال ۸۰ نیز به دفتر مقام معظم رهبری رفته و در سمت مدیریت بررسی‌های جاری دفتر رهبر انقلاب به ادامه خدمت پرداخت. اما زمانی شهرت یافت که پس از استعفای علی لاریجانی از دبیری شورای عالی امنیت ملی در مهرماه سال ۱۳۸۶، دبیر شورا شد و مسوولیت مذاکرات هسته ای را بر عهده گرفت. اما شکست در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ نقطه پایانی بر فعالیتهای او در شورا در منصب دبیری شورای عالی امنیت ملی بود؛ هر چند که همچنان به عنوان نماینده رهبری در شورا حضور دارد.
شاید انتخابات مجلس، مسیر تازه ای پیش روی مذاکره کننده شکست خورده هسته ای در دوره قبل قرار دهد؛ مذاکره کننده ای که نه تنها از دستاوردهای تیم جدید هسته ای انتقاد می کند، بلکه رفع تحریم ها را هم حاصل عملکرد خود در آن دوران می داند.