قطار پاسخ‌گویی دولت به راه افتاده است. در تمام مدت تبلیغات همه منتظر بودند تا کاسه صبر دولت لبریز شود و حالا با پاسخگویی‌های زنجیره‌ای از روز پنجشنبه می‌توان گفت این اتفاق در حال رخ دادن است. 
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، در یازدهم خرداد، یعنی یک روز پس از نخستین مناظره تلویزیونی نامزدها، محمدرضا رحیمی، معاون اول دولت زبان به انتقاد از کاندیداها گشود و با گلایه از تبلیغات منفی و نسبت دادن برخی کم کاری ها به دولت‌های نهم و دهم گفت: «نامزدهای ریاست جمهوری انصاف را رعایت کنند». با این حال این به معنای ورود رسمی و با تمام قوای دولت به صحنه نبود تا این که از روز پنج‌شنبه، شانزدهم خرداد این روند شتاب تازه‌ای گرفت.
اولین اقدام را مرکز آمار انجام داد. مرکز آمار نام اقدام خود را پاسخگویی نگذاشت، اما می‌خواست در برابر هجمه به عملکرد اقتصادی دولت بایستد. مرکز آمار جدول و نمودار نرخ رشد اقتصادی کشور طی ۲۰ سال گذشته از سال ۷۱ تا ۹۰ را منتشر کرد تا نشان دهد نرخ رشد اقتصادی کشور در سال ۷۶ منفی شده است. با این حال مرکز آمار هیچ اشاره‌ای به رشد اقتصادی سال ۹۱ که به باور منتقدین منفی شده، نکرد. دولت احمدی‌نژاد با انتشار این جدول و نمودار در صدد اثبات این امر بود که نرخ رشد اقتصادی کشور در هر سه دولت گذشته نوسانات شدید داشته است و هیچ یک کارنامه درخشانی در این زمینه ندارند.
اما همه می‌دانند که احمدی‌نژاد را تاب انتقاد در پرده نیست. نخستین بیانیه رسمی دولت از راه رسید که کاندیداهای انتخاباتی را به مناظره با مسئولان اقتصادی دولت فرامی‌خواند و می‌خواست به هر طریق از دریچه صدا و سیما با مردم سخن بگوید. در این بیانیه که بوی تهدید نیز می‌داد آمده بود: «در صورت عدم آمادگی نامزدهای محترم، از صدا و سیما انتظار می رود، فرصت و زمان مناسبی را در اختیار قرار دهند تا در فضایی عادلانه به انتقادات مطرح شده، پاسخ داده شود؛ در غیر این صورت پاسخ به انتقادات مطرح شده به طرق مقتضی داده خواهد شد».
دولت منتظر آن نماند که در صدا و سیما فرصتی در اختیارش قرار گیرد، بلکه خود دست به کار شد و نخستین بیانیه‌اش را در دفاع از فضای کنونی دانشگاه‌ها صادر کرد. در این بیانیه وزارت علوم با اعلام این که نقدهای برخی نامزدها با رهنمودهای رهبر انقلاب هم‌خوانی نداشته، آورد: «یکی از کاندیداهای محترم، نقدی را در حوزه فضای دانشگاهی مطرح کرد و معتقد بود طی سالهای اخیر با فضایی که در دانشگاهها ایجاد شده موجبات بی انگیزگی دانشجویان فراهم شده است به نحوی که دانشجو هیچ رغبتی نمی کند در فعالیت های سیاسی و فرهنگی مشارکت کند و همچنین جایگاه تشکل های دانشجویی و فعالیت های صنفی، گروهی، سیاسی و فرهنگی نیز کمرنگ شده حتی بعضی از تشکل ها نیز در دانشگاهها تعطیل شده‌اند»، بیانیه دولت در راستای این انتقاد به بیان آمار و ارقامی پرداخته که به زعم خود حکایت از رونق فضای دانشگاهی دارد.
همه این انذارها و هشدارها برای سومین مناظره راه به جایی نبرد و از قضا تیغ انتقادات را تیزتر هم کرد. در آخرین مناظره وقتی نوبت به علی‌اکبر ولایتی رسید او از تریبون صدا و سیما سخن از مقام اجرایی بلندپایه‌ای گفت که با نطقش در نماز جمعه مانع از نهایی شدن توافق لاریجانی و سولانا و حل مسئله هسته‌ای شده بود. برای رسانه‌ها رمزگشایی حرف‌های ولایتی دشوار نبود، آن مقام اجرایی، محمود احمدی‌‎نژاد، رئیس دولت بی‌پناه این روزهاست.
همین شد که احمدی‌نژاد خود به صحنه آمد. او دیروز و در افتتاح یکی از پروژه‌های عمرانی دولتش گفت مثل زمان دفاع مقدس که ستون پنجمی وجود داشت، امروز نیز ستون پنجم وجود دارد: «نمی‌خواهم بگویم چه کسانی با دشمن همراهی کرده و با اقدامات خود در بخش‌های مختلف از جمله ارز و سکه به بازار فشار آوردند و می خواستند همه استحکام، عظمت و اقدامات بزرگ ملت را زیر سوال ببرند».
او از تمسخر ساده‌زیستی دولت هم زبان به شکوه گشود: «کسی که ساده زیستی دولت را مسخره می کند برای این است که می‌داند خودشان نمی‌توانند اینگونه باشند به همین دلیل از قبل اشرافیت خود و اطرافیانش را توجیه می کند».
اما شاه‌بیت حرف‌های او که حتی پایگاه اطلاع‌رسانی دولت هم از انعکاس آن سرباز زد، این بود: «نمی‌خواهم وارد بحث مذاکرات هسته‌یی شوم چون خودشان مسئولند و می‌دانند چه باید بکنند و کاری به آن ندارم و دخالتی هم ندارم».
احمدی‌نژاد نیک می‌داند در این روزهای پایانی همه منتظر شنیدن اظهارات بازی‌خراب‌کن او هستند. کامران دانشجو اگر به تنهایی صدها سخنرانی در دفاع از عملکرد وزارت علوم کند، آن قدر تاثیر و بازتاب نخواهد داشت که احمدی‌‌نژاد اگر یک جمله بگوید. آیا تا بیست و چهارم خرداد باز هم از این یک جمله‌ها از رئیس دولت خواهیم شنید؟