كوچ ورزشكاران ايراني به كشورهاي ديگر مربوط به ديروز يا امروز نيست و قطعا در آينده هم شاهد اقامت هميشگي قهرمانان اين مرز و بوم در ساير كشورها هستيم كه متاسفانه و علي رغم نمونه هاي فراوان به خصوص در سالهاي اخير، كسي در اين خصوص زنگ خطر را نمي شنود.
به گزارش پايگاه خبري فريادگر، شرايط ناعادلانه در ساختار ورزش كشور و بي مهري هاي فراوان نسبت به برخي قهرمانان به ويژه در چند سال گذشته، باعث شده كوچ ورزشكاران ايراني به آن سوي مرزها شتاب بيشتري به خود بگيرد و اين در حالي است كه متاسفانه كمتر مسئولي در ورزش كشور يافت مي شود كه نسبت به اين موضوع حساسيت نشان دهد.
بوكسوري كه به المپيك سيدني رفت و بازنگشت
مسابقات المپيك ۲۰۰۰ سيدني در كنار تمامي اتفاقات و نتايجي كه براي كاروان ورزش ايران به دنبال داشت، حاوي يك خبر ناراحت كننده نيز براي ورزش كشورمان بود. "انوشيروان نوريان" بوكسور سنگين وزن تيم كشورمان در جريان برگزاري بازيها به يكباره ناپديد شد كه چند روز بعد رسانه هاي داخلي و خارجي خبر دادند او در استراليا مانده است. البته نوريان چند سال پس از زندگي در سرزمين كانگوروها به ايران بازگشت. با اين حال كوچ ورزشكاران ايراني از آن زمان شتاب بيشتري به خود گرفت.
قايقراناني كه در آلمان ماندند
در شرايطي كه ورزش ايران همچنان در شوك عدم بازگشت بوكسور ملي پوش كشورمان از المپيك سيدني بود، در اعزام تيم ملي قايقراني ايران به مسابقات جهاني آلمان چند پاروزن كشورمان، ديگر همراه تيم به ميهن بازنگشتند. البته اين حادثه با انواع و اقسام توجيهات هميشگي از سوي مسئولان سازمان تربيت بدني وقت به خصوص "علي كفاشيان" كه آن زمان معاون فني دستگاه ورزش بود و كلا به توجيهات عجيب و حتي خنده دار معروف است، مواجه شد. اما هر چه زمان مي گذشت احتمال بازگشت قايقرانان كم و كمتر مي شد تا اينكه مشخص شد آنها ديگر به وطن بازنخواهند گشت.
شمشيرزنان ايراني با مليت قطري
يكي از اتفاقاتي كه تا مدتها جامعه ورزش ايران را تحت تاثير قرار داد، بدون شك حضور چند عضو تيم ملي شمشير بازي كشورمان در تيم قطر بود و تاسف بارتر اينكه آنها با لباس تيم قطر مقابل تيم كشورمان بازي كردند! اين شمشيربازها كه اتفاقا يكي از آنها پسر رئيس وقت فدراسيون شمشيربازي بود، اكنون و پس از سالها از اين حادثه همچنان مقيم قطر هستند و با مليت قطري در مسابقات مختلف شركت مي كنند!
جودوكاراني كه به آمريكا و آلمان رفتند
در بين فدراسيونهاي ورزشي شايد به جرات بتوان گفت فدراسيون جودو در خصوص كوچ ورزشكارانش به كشورهاي ديگر ركورددار است. چند سال پيش "احسان رجبي" جودوكار سنگين وزن كشورمان كه تك مدال تيم ايران در مسابقات آسيايي ۲۰۰۹ چين تايپه را به دست آورد، به خاطر برخي بي مهري ها و اعمال نفوذ مربيان وقت تيم ملي، راهي آمريكا شد كه اتفاقا دراين كشور چند مقام قهرماني نيز كسب كرد. بعد از رجبي و به فاصله حدود دو سال بعد نوبت به "وحيد سرلك" رسيد تا او هم به فهرست جودوكاران خارج نشين اضافه شود. سرلك در مسابقات قهرماني جهان در فرانسه مقام پنجم را كسب كرد، اما اندكي بعد سر از آلمان درآورد تا در اين كشور به جودو و البته زندگي خود ادامه دهد و بالاخره سال گذشته كه "محسن غفار" ديگر عضو تيم ملي جودو در سالهاي اخير نيز راهي سرزمين ژرمن ها شد تا به اين ترتيب فدراسيون جودو يك آمار قابل توجه در زمينه ورزشكاران مهاجر را به خود اختصاص دهد.
كشتي گير ايراني با دوبنده تيم ملي جمهوري آذربايجان
چند سال پيش وقتي "سامان طهماسبي" در كشتي ايران نام خود را بر سر زبانها انداخت و قهرمان آسيا نيز شد، كمتر كسي فكرش را مي كرد كه اين جوان ملي پوش به يكباره سر از جمهوري آذربايجان درآورد و دوبنده تيم ملي اين كشور را برتن كند. اما اين اتفاق افتاد و طهماسبي در ازاي دريافت مبلغي قابل توجه، عضو جديد تيم ملي كشتي آذربايجان شد. او حتي در مسابقات جهاني نيز براي آذربايجان كشتي گرفت كه البته مقامي كسب نكرد.
قهرمان جوجيتسوي جهان و دريافت پيشنهاد از كشورهاي عربي
مهاجرت ورزشكاران ايراني به كشورهاي ديگر هيچ گاه متوقف نخواهد شد و همواره كشورهاي مختلف جهان به قهرمانان كشورمان جهت عضويت در تيمهاي ملي خود پيشنهادهاي وسوسه كننده مي دهند. از جديد ترين نمونه اين ورزشكاران مي توان به "مجتبي اكبري" قهرمان پيشين جودوي آسيا و عضو كنوني تيم ملي جوجيتسوي كشورمان اشاره كرد كه اخيرا با پيشنهاد خوب چند كشور عربي روبرو شده است. اكبري كه در يكي دو سال اخير چند مدال جهاني و بين المللي كسب كرده، از مشكل بيكاري رنج مي برد و بايد ديد آیا او نيز به جرگه ورزشكاران مهاجر مي پيوندد يا اينكه مسئولان حداقل بخشي از مشكلات او را حل خواهند كرد تا اين ورزشكار ورزيده در كشورمان ماندگار شود!
حدادي و عالميان؛ آيا كسي زنگ خطر را مي شنود؟
در تاريخ ورزش ايران سابقه نداشته كه دووميداني صاحب مدال المپيك شود يا يك پينگ پنگ باز به جمع هشت نفر پاياني المپيك راه يابد. اما اين اتفاق در المپيك ۲۰۱۲ لندن رخ داد و "احسان حدادي" با كسب مدال برنز پرتاب ديسك نخستين مدال تاريخ دووميداني ايران را به ارمغان آورد. در پينگ پنگ نيز "نوشاد عالميان" با حضور در جمع هشت ورزشكار برتر مسابقات المپيك، نام خود را در ورزش كشورمان ماندگار كرد. البته اين دو افتخار حدادي و عالميان به غير از مدالها و موفقيت هايي است كه در چند سال اخير براي ورزش اين مرز و بوم به ارمغان آورده اند. با اين حال و علي رغم درخشش اين دو چهره موفق ورزش كشورمان، متاسفانه آنها آنچنان كه بايد از حمايتهاي متوليان ورزش بهره مند نمي شوند و حتي گاهي خواسته هاي معمولي آنها نيز برآورده نمي شود. از اين رو، حدادي اخيرا تهديد كرده كه با ادامه اين وضعيت شايد ديگر در ايران به ورزش خود ادامه ندهد. عالميان هم شرايط مشابهي دارد و حتي يكي از مربيان سابق تيم ملي به او پيشنهاد داده كه بهتر است نوشاد در خارج از ايران فعاليت كند. اين قبيل اخبار براي ورزش ما قطعا خوشايند نيست و به همين دليل مسئولان ورزش مي بايست كاري كنند كه چنين سرمايه هايي به خاطر مسائل پيش پا افتاده، كشورهاي ديگر را به ايران ترجيح ندهند.
خوش خيالي بس است!
چند سال قبل و زماني كه "حسين رضا زاده" به عنوان ورزشكار در مسابقات جهاني و المپيك حضور داشت، از پيشنهاد فوق العاده قطري ها و تركها براي عضويت در تيم هاي ملي اين دو كشور خبر داد و اينكه به تقاضاي آنها پاسخ منفي داده است. اين تصميم رضا زاده توجهات را به سوي او جلب كرد و البته باعث شد مقدمات حضور وي در راس فدراسيون وزنه برداري نيز فراهم شود! بعد از رضازاده نيز چند ورزشكار ديگر مدعي شدند كه كشورهاي خارجي از آنها براي حضور در تيم ملي خود دعوت كرده اند و براي اين كار پول خوبي نيز پرداخت مي كنند. به اينكه اين قبيل اخبار تا چه اندازه صحت دارد، كاري نداريم. اما واقعيت همين است كه برخي كشورها به ويژه كشورهاي متمول از جمله عربها، همواره سعي دارند قهرمانان ايراني را مجاب به اقامت در كشورشان كنند تا از اين راه به مقاصد خود برسند. اينكه خوش خيال باشيم كه هيچ يك از ورزشكاران سرزمين ايران به پيشنهادهاي اغوا كننده خارجي ها پاسخ مثبت نمي دهند، در واقع به خواب زدن خودمان است كه اگر غير از اين بود، اين همه ورزشكار ايراني الان در ديگر نقاط جهان روزگار نمي گذراندند.