به نظر مي رسد سعيد جليلي همان احمدينژاد است اما مهره احمدينژاد نيست. يعني بر خلاف غالب نظرات ناظران كه مدعي هستند كانديداي دولت در انتخابات آتي در غياب رحيم مشايي، جليلي است اينگونه به نظر مي آيد كه دولت در اين انتخابات دستانش خالي مانده است. در واقع پاستورنشينان اين روزها يك راه حل دارند و آن اينكه سعي کنند تا حد امكان خود را به يكي از كانديداهاي اصولگرا بچسبانند و اين كانديدا مي‌تواند جليلي باشد. زيرا رفتار سياسي دبير شوراي امنيت ملي بسيار به رئيس دولت شبيه است. به گزارش پایگاه خبری فریادگر، دولتي‌ها نيك مي‌دانند رحيم مشايي امكان بازگشت به انتخابات ندارد همانطور كه هاشمي نمي‌تواند، بنابراين براي اينكه احمدينژاد و اعوان و انصارش در آينده دچار انسداد سياسي نشوند يك راه بيشتر مقابل خود نمي‌بينند. اين درست كه اين راه چندان خوشايند تيم دولت نيست اما از يك بن بست سياسي بهتر مي‌تواند باشد.
تفاوت هاي جليلي و احمدي نژاد
اما در مورد سعيد جليلي به نظر مي رسد كه اولين تبليغ تلويزيوني او در صداوسيما به خوبي هويت سياسي وي را مشخص نمود. همانطور كه در ابتدا آمد جليلي همان احمدينژاد است اما تفاوت‌هايي نيز دارد. اولين تفاوت اينجاست كه برخلاف احمدينژاد، سعيد جليلي از قدرت بيان پاييني برخوردار است و صراحت لهجه ندارد. دومين و مهمترين تفاوت در اين است كه جليلي نسبت به احمدينژاد مدرن‌تر است و تلاش مي‌كند مثل رئيس دولت آنچنان عوامانه سخن نگويد.
شباهت هاي رييس و دبير
اما در خصوص شباهتها بايد گفت جليلي و احمدينژاد هر دو براي فرار از ضعف‌ها و كاستي‌ها صرفا كلي گويي مي‌كنند. يعني احمدينژاد با علم به اينكه با ريز شدن در مسائل ناكارمدي دولت‌اش هويدا مي‌شود سعي مي کند با كلي گويي فرار روبه جلو كند. در مورد جليلي نيز به خوبي مشخص بود او برنامه روشن و مشخصي براي رفع مشكلات ندارد و بنابراين تلاش مي‌كرد فقط كليات را بگويد كه هر كس اين توانايي را دارد. دومين شباهت در اين است كه هر دو شعار محور هستند. نطق تلويزيوني سعيد جليلي سرشار از شعارهايي بود كه ۸ سال پيش احمدينژاد هم اين شعار ها را خيلي بهتر و صريح‌تر بيان مي‌كرد. سومين و مهمترين شباهت جليلي و احمدينژاد سلوك مديريتي و سياسي اين دو مي‌باشد. كسانيكه حضور تلويزيون جليلي را مشاهده كردند به اين نكته اذعان دارند كه وي شمه اي از "بگم بگم"هاي احمدينژاد را به نمايش گذاشت. او در تلويزيون از ليستي سخن گفت كه جزو بدهكاران بانكي هستند و سرمايه عظيمي را در اختيار گرفته‌اند اما به بانك‌ها برگشت نمي‌دهند. يعني همان ليستي كه زماني احمدينژاد در مجلس هفتم از آن سخن مي‌گفت اما به توصيه دوستان شفيق آن را ارائه نمي‌داد. سعيد جليلي در بخشي از سخنان خود در شبكه دو گفت: " رقم معوقات بانكي ۷۰ هزار ميليارد تومان است كه طبق بررسي در دبيرخانه به اين نتيجه رسيديم كه ۴/۱۱ (يازده و چهار دهم ) ميليارد آن دست ۲۳ نفر است كه فقط شش نفر اول ۳ هزار و هفتصد ميليارد تومان در اختيار دارند كه اين رقم بيشتر از يارانه‌اي است كه در يك ماه به ۷۰ ميليون ايراني داده مي‌شود." وي در ادامه مي‌گويد: « اين شش نفر با اين ميزان، داراي كار توليدي هم نيستند به طوري كه از ۵۲ شركتي كه به نام آن‌ها ثبت است فقط يك شركت عنوان توليدي داشته است.»احمدينژاد نيز در تبليغات خود ۸ سال پيش چنين سخن مي‌گفت و بارها تاكيد مي‌كرد كه يك عده‌اي «آمده‌اند، خورده‌اند و برده‌اند.» وي همچنين پس از آنكه به پاستور رسيد در جلسه علني مجلس ۱۸/۸/۸۴ خطاب به رئيس مجلس گفت:«فهرست بلندي از كساني كه به بيت‌المال دست اندازي كرده‌اند را در اختيار دارم، مي‌خواستم به اين فهرست اشاره كنم ولي برخي دوستان شفيق گفتند كه از اين بگذر و كار خود را انجام بده.» به نظر مي رسد روز شنبه آغاز بگم بگم هاي جليلي بود.
تفاوت هاي جليلي و احمدي نژاد
اما در مورد سعيد جليلي به نظر مي رسد كه اولين تبليغ تلويزيوني او در صداوسيما به خوبي هويت سياسي وي را مشخص نمود. همانطور كه در ابتدا آمد جليلي همان احمدينژاد است اما تفاوت‌هايي نيز دارد. اولين تفاوت اينجاست كه برخلاف احمدينژاد، سعيد جليلي از قدرت بيان پاييني برخوردار است و صراحت لهجه ندارد. دومين و مهمترين تفاوت در اين است كه جليلي نسبت به احمدينژاد مدرن‌تر است و تلاش مي‌كند مثل رئيس دولت آنچنان عوامانه سخن نگويد.
شباهت هاي رييس و دبير
اما در خصوص شباهتها بايد گفت جليلي و احمدينژاد هر دو براي فرار از ضعف‌ها و كاستي‌ها صرفا كلي گويي مي‌كنند. يعني احمدينژاد با علم به اينكه با ريز شدن در مسائل ناكارمدي دولت‌اش هويدا مي‌شود سعي مي کند با كلي گويي فرار روبه جلو كند. در مورد جليلي نيز به خوبي مشخص بود او برنامه روشن و مشخصي براي رفع مشكلات ندارد و بنابراين تلاش مي‌كرد فقط كليات را بگويد كه هر كس اين توانايي را دارد. دومين شباهت در اين است كه هر دو شعار محور هستند. نطق تلويزيوني سعيد جليلي سرشار از شعارهايي بود كه ۸ سال پيش احمدينژاد هم اين شعار ها را خيلي بهتر و صريح‌تر بيان مي‌كرد. سومين و مهمترين شباهت جليلي و احمدينژاد سلوك مديريتي و سياسي اين دو مي‌باشد. كسانيكه حضور تلويزيون جليلي را مشاهده كردند به اين نكته اذعان دارند كه وي شمه اي از "بگم بگم"هاي احمدينژاد را به نمايش گذاشت. او در تلويزيون از ليستي سخن گفت كه جزو بدهكاران بانكي هستند و سرمايه عظيمي را در اختيار گرفته‌اند اما به بانك‌ها برگشت نمي‌دهند. يعني همان ليستي كه زماني احمدينژاد در مجلس هفتم از آن سخن مي‌گفت اما به توصيه دوستان شفيق آن را ارائه نمي‌داد. سعيد جليلي در بخشي از سخنان خود در شبكه دو گفت: " رقم معوقات بانكي ۷۰ هزار ميليارد تومان است كه طبق بررسي در دبيرخانه به اين نتيجه رسيديم كه ۴/۱۱ (يازده و چهار دهم ) ميليارد آن دست ۲۳ نفر است كه فقط شش نفر اول ۳ هزار و هفتصد ميليارد تومان در اختيار دارند كه اين رقم بيشتر از يارانه‌اي است كه در يك ماه به ۷۰ ميليون ايراني داده مي‌شود." وي در ادامه مي‌گويد: « اين شش نفر با اين ميزان، داراي كار توليدي هم نيستند به طوري كه از ۵۲ شركتي كه به نام آن‌ها ثبت است فقط يك شركت عنوان توليدي داشته است.»احمدينژاد نيز در تبليغات خود ۸ سال پيش چنين سخن مي‌گفت و بارها تاكيد مي‌كرد كه يك عده‌اي «آمده‌اند، خورده‌اند و برده‌اند.» وي همچنين پس از آنكه به پاستور رسيد در جلسه علني مجلس ۱۸/۸/۸۴ خطاب به رئيس مجلس گفت:«فهرست بلندي از كساني كه به بيت‌المال دست اندازي كرده‌اند را در اختيار دارم، مي‌خواستم به اين فهرست اشاره كنم ولي برخي دوستان شفيق گفتند كه از اين بگذر و كار خود را انجام بده.» به نظر مي رسد روز شنبه آغاز بگم بگم هاي جليلي بود.