«تلویزیون خصوصی» موضوعی است که طی دو دهه اخیر در فضای سیاسی کشور همواره مورد بحث بوده اما بیش از همه در ایام انتخابات ریاست جمهوری به این موضوع توجه ویژه شده است.
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، با توجه به نقشی که صدا و سیما می تواند در معرفی کاندیداها داشته باشد و اینکه همواره این دغدغه وجود داشته که صدا و سیما – خواسته یا ناخواسته – بعضی از کاندیداها را تبلیغ بیشتری می کند یا به تخریب بعضی کاندیداها می پردازد ، باید به کاندیداهای ریاست جمهوری حق داد که در این مورد نظراتی ابراز کنند .
بازخوانی انتخاباتهای ریاست جمهوری از سال ۱۳۷۶ ( که اولین انتخابات رقابتی به معنای واقعی کلمه بود) نشان می دهد که موضوع بی طرفی یا طرفداری صدا و سیما از یک کاندیدای خاص ، همواره تنش آفرین بوده است. پیش از انتخابات دوم خرداد ۱۳۷۶ ، برنامه های سیاسی – انتخاباتی صدا و سیما به گونه ای بود که معدود رسانه های طرفدار سید محمد خاتمی به شدت از آن گله داشتند ، به همین دلیل بلافاصله پس از انتخابات و در اولین کنفرانس خبری هاشمی رفسنجانی (رئیس جمهور برگزار کننده انتخابات ) که از تلویزیون هم پخش می شد، خبرنگار روزنامه سلام گفت : صدا و سیما در انتخابات از یک کاندیدا طرفداری کرد و چوبش را هم خورد ! هاشمی هم در جواب گفت که انتخابات تمام شده و بهتر است روزنامه سلام و صدا و سیما با هم آشتی کنند! در آن زمان هنوز تکنولوژی رسانه ای بخصوص گسترش صنعت دیجیتال و اینترنت به گونه ای نبود که کسی به فکر تلویزیون خصوصی بیفتد.
در انتخابات سال ۱۳۸۰ به دلیل اینکه پیروزی سید محمد خاتمی مسجل بود و برنامه های صدا و سیما نمی توانست تغییری در جهت گیری مردم داشته باشد، اما انتخابات سال ۱۳۸۴ بار دیگر اعتراض بعضی کاندیداها را برانگیخت و پس از آن بود که موضوع تاسیس تلویزیون خصوصی از طرف مهدی کروبی مطرح شد. از بهروز افخمی به عنوان یکی از کسانی که چنین کاری را سازماندهی خواهد کرد ، نام برده می شد.
بهروز افخمی اما پیش از آن هم به فکر تاسیس تلویزیون خصوصی افتاده بود . در اواخر اردیبهشت سال ۱۳۸۳ اعلام شد که دولت اصلاحات با اعطای وام به بهروز افخمی، کارگردان سينما و نماينده وقت مجلس شورای اسلامی ، برای تاسيس نخستين راديو تلويزيون خصوصی در ايران موافقت کرده است. در آن زمان چنین اعلام شد که دفتر رييس جمهوری با درخواست وام آقای افخمی برای تاسيس راديو تلويزيون خصوصی موافقت کرده و قرار است با پيگيری وزير ارشاد اين مبلغ به آقای افخمی پرداخت شود. افخمی هم همان زمان گفت که يک کانال تلويزيونی ماهواره ای و يک ايستگاه راديویي تاسيس خواهد کرد که مرکز آن در لندن خواهد بود و دفتری نيز در دوبی خواهد داشت. اما با گذشت زمان این موضوع ، منتفی شد .
داستان تلویزیون قانونی خصوصی در ایران بعد از انتخابات سال ۱۳۸۴ هم به نتیجه مشخصی نرسید، تا اینکه در آستانه انتخابات سال ۱۳۸۸ بار دیگر این موضوع از طرف کاندیداها مطرح شد. در آن زمان اعلام شد یکی از برنامه‌ها و دغدغه‌های میرحسین موسوی در طول سال‌های گذشته ایجاد شبکه تلویزیون خصوصی بوده است ...
اینک در آستانه انتخابات بار دیگر سخنانی درباره ضرورت امکان احداث تلویزیون خصوصی از سوی بعضی کاندیداها عنوان شده؛ بطوریکه مصطفی کواکبیان دبیر کل حزب مردم سالاری و کاندیدای اصلاح طلب انتخابات ریاست جمهوری یازدهم، مهمترین برنامه انتخاباتی خود را در حوزه فرهنگ، ایجاد تلویزیون تخصصی اعلام کرده است؛ اما این بار نه تنها دغدغه های سیاسی ، که موارد دیگری نیز باعث شده که به این موضوع توجه ویژه شود . در طول یک دهه گذشته گسترش شبکه های ماهواره ای و اینترنت ، عملا انحصاری بودن صدا و سیما را ناممکن کرده است. دریافت اخبار و برنامه های شبکه های مختلف توسط شهروندان ایرانی چنان سهل و فراگیر شده که حتی با قوه قهریه هم نمی توان جلوی آن را گرفت . در این میان ناتوانی صدا و سیما در تامین برنامه های پر مخاطب و مورد توجه عموم مردم ، بسیاری را ناچار به دریافت کانالهای ماهواره ای کرده که چندان با فرهنگ خانواده های ایرانی همخوانی ندارد. برای مثال این روزها فراگیری تماشای سریالهای ترکی مثل «حریم سلطان» که ضعف ساختاری دارد، نشان می دهد که اگر هر چه زودتر امکان تاسیس تلویزیونهای خصوصی داخلی اندیشیده نشود، با جذب بیشتر مخاطبان ، دولت و جامعه ایران ضرر بسیاری را متحمل خواهد شد و توجه به این امر از اهم واجبات است!
با این تفاصیل ، اگر عنوان شود که در آستانه انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری ، دغدغه تاسیس «تلویزیون خصوصی» نه یک دغدغه سیاسی ، که دغدغه ای اجتماعی است ، سخن دقیقی گفته شده است ...و البته شاید این بار این موضوع به نتیجه ای منطقی منجر شود.
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، با توجه به نقشی که صدا و سیما می تواند در معرفی کاندیداها داشته باشد و اینکه همواره این دغدغه وجود داشته که صدا و سیما – خواسته یا ناخواسته – بعضی از کاندیداها را تبلیغ بیشتری می کند یا به تخریب بعضی کاندیداها می پردازد ، باید به کاندیداهای ریاست جمهوری حق داد که در این مورد نظراتی ابراز کنند .
بازخوانی انتخاباتهای ریاست جمهوری از سال ۱۳۷۶ ( که اولین انتخابات رقابتی به معنای واقعی کلمه بود) نشان می دهد که موضوع بی طرفی یا طرفداری صدا و سیما از یک کاندیدای خاص ، همواره تنش آفرین بوده است. پیش از انتخابات دوم خرداد ۱۳۷۶ ، برنامه های سیاسی – انتخاباتی صدا و سیما به گونه ای بود که معدود رسانه های طرفدار سید محمد خاتمی به شدت از آن گله داشتند ، به همین دلیل بلافاصله پس از انتخابات و در اولین کنفرانس خبری هاشمی رفسنجانی (رئیس جمهور برگزار کننده انتخابات ) که از تلویزیون هم پخش می شد، خبرنگار روزنامه سلام گفت : صدا و سیما در انتخابات از یک کاندیدا طرفداری کرد و چوبش را هم خورد ! هاشمی هم در جواب گفت که انتخابات تمام شده و بهتر است روزنامه سلام و صدا و سیما با هم آشتی کنند! در آن زمان هنوز تکنولوژی رسانه ای بخصوص گسترش صنعت دیجیتال و اینترنت به گونه ای نبود که کسی به فکر تلویزیون خصوصی بیفتد.
در انتخابات سال ۱۳۸۰ به دلیل اینکه پیروزی سید محمد خاتمی مسجل بود و برنامه های صدا و سیما نمی توانست تغییری در جهت گیری مردم داشته باشد، اما انتخابات سال ۱۳۸۴ بار دیگر اعتراض بعضی کاندیداها را برانگیخت و پس از آن بود که موضوع تاسیس تلویزیون خصوصی از طرف مهدی کروبی مطرح شد. از بهروز افخمی به عنوان یکی از کسانی که چنین کاری را سازماندهی خواهد کرد ، نام برده می شد.
بهروز افخمی اما پیش از آن هم به فکر تاسیس تلویزیون خصوصی افتاده بود . در اواخر اردیبهشت سال ۱۳۸۳ اعلام شد که دولت اصلاحات با اعطای وام به بهروز افخمی، کارگردان سينما و نماينده وقت مجلس شورای اسلامی ، برای تاسيس نخستين راديو تلويزيون خصوصی در ايران موافقت کرده است. در آن زمان چنین اعلام شد که دفتر رييس جمهوری با درخواست وام آقای افخمی برای تاسيس راديو تلويزيون خصوصی موافقت کرده و قرار است با پيگيری وزير ارشاد اين مبلغ به آقای افخمی پرداخت شود. افخمی هم همان زمان گفت که يک کانال تلويزيونی ماهواره ای و يک ايستگاه راديویي تاسيس خواهد کرد که مرکز آن در لندن خواهد بود و دفتری نيز در دوبی خواهد داشت. اما با گذشت زمان این موضوع ، منتفی شد .
داستان تلویزیون قانونی خصوصی در ایران بعد از انتخابات سال ۱۳۸۴ هم به نتیجه مشخصی نرسید، تا اینکه در آستانه انتخابات سال ۱۳۸۸ بار دیگر این موضوع از طرف کاندیداها مطرح شد. در آن زمان اعلام شد یکی از برنامه‌ها و دغدغه‌های میرحسین موسوی در طول سال‌های گذشته ایجاد شبکه تلویزیون خصوصی بوده است ...
اینک در آستانه انتخابات بار دیگر سخنانی درباره ضرورت امکان احداث تلویزیون خصوصی از سوی بعضی کاندیداها عنوان شده؛ بطوریکه مصطفی کواکبیان دبیر کل حزب مردم سالاری و کاندیدای اصلاح طلب انتخابات ریاست جمهوری یازدهم، مهمترین برنامه انتخاباتی خود را در حوزه فرهنگ، ایجاد تلویزیون تخصصی اعلام کرده است؛ اما این بار نه تنها دغدغه های سیاسی ، که موارد دیگری نیز باعث شده که به این موضوع توجه ویژه شود . در طول یک دهه گذشته گسترش شبکه های ماهواره ای و اینترنت ، عملا انحصاری بودن صدا و سیما را ناممکن کرده است. دریافت اخبار و برنامه های شبکه های مختلف توسط شهروندان ایرانی چنان سهل و فراگیر شده که حتی با قوه قهریه هم نمی توان جلوی آن را گرفت . در این میان ناتوانی صدا و سیما در تامین برنامه های پر مخاطب و مورد توجه عموم مردم ، بسیاری را ناچار به دریافت کانالهای ماهواره ای کرده که چندان با فرهنگ خانواده های ایرانی همخوانی ندارد. برای مثال این روزها فراگیری تماشای سریالهای ترکی مثل «حریم سلطان» که ضعف ساختاری دارد، نشان می دهد که اگر هر چه زودتر امکان تاسیس تلویزیونهای خصوصی داخلی اندیشیده نشود، با جذب بیشتر مخاطبان ، دولت و جامعه ایران ضرر بسیاری را متحمل خواهد شد و توجه به این امر از اهم واجبات است!
با این تفاصیل ، اگر عنوان شود که در آستانه انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری ، دغدغه تاسیس «تلویزیون خصوصی» نه یک دغدغه سیاسی ، که دغدغه ای اجتماعی است ، سخن دقیقی گفته شده است ...و البته شاید این بار این موضوع به نتیجه ای منطقی منجر شود.