خبرنگار می پرسد: قانع کردن این دو نفر طول نکشید؟ آقای علی اکبر ولایتی جواب می دهد:«نه؛شاید تمام صحبتهای من با آقای قالیباف تا زمان به نتیجه رسیدن آن فقط یک ربع ساعت طول کشید. آقای حداد هم همینطور؛شاید ربع ساعت به طول انجامید».
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، علی اکبر ولایتی در مصاحبه با نشریه «مثلث» درباره چگونگی شکل گیری این ائتلاف گفته، این ائتلاف به پیشنهاد وی تشکیل شده و کل زمانی که صرف توافق با دو نفر دیگر، یعنی محمد باقر قالیباف و غلامعلی حداد عادل شده است، جمعا نیم ساعت بوده، یک ربع برای هر کدام وقت صرف شده و در عرض نیم ساعت ائتلاف انتخاباتی شکل گرفته است. به این شکل، ائتلاف ۲+۱ با شعار«ائتلاف برای پیشرفت» وارد جریان انتخابات یازدهم ریاست جمهوری شده است.
کمیت و کیفیت شکل گیری این ائتلاف، شباهت بسیاری به فست فود دارد،فَست فود یا غذای فوری یا غذای سریع، غذاهایی هستند که به سرعت طبخ و آماده می‌شوند. انواع ساندویچ، پیتزا و خیلی از سرخ کردنی ها، فستفودهای رایج هستند. یک غذای سریع بیشتر شامل یک ساندویچ (همبرگر، مرغ برگر و...)، سیب زمینی سرخ کرده و یک نوشابه گازدار می شود. نکته دیگر در مورد غذاهای فست فودی این است که، قیمت آن ارزانتر از سایر رستوران‌هاست.
ائتلاف برای پیشرفت در عرض نیم ساعت شکل گرفته است. این نوع بیان از تشکیل یک ائتلاف برای انتخابات ریاست جمهوری خصلتی شبیه غذای سریع دارد:سریع، مضر برای سلامتی، چاق کننده، و مهم تر اینکه، ارزان تر از سایر رستوران ها.
البته به این امر توجه داریم که اعضای این ائتلاف همواره با یکدیگر در ارتباط بوده و توافق کرده اند، ولی مسئله اصلی درچگونگی بیان این مسئله است. یک سیاستمدار با سابقه در ایران با لحنی ناشیانه و با افتخار می گوید که این ائتلاف نیم ساعته شکل گرفته است. اگر توافق برای امری به این مهمی یعنی انتخابات ریاست جمهوری به این سادگی شکل می گیرد، آن هم در حساس ترین مقطع کشور که مواجه با مسائل و مشکلات جدی در حوزه داخلی و خارجی است. پس دیگر در اداره ی کشور مشکلی پیش نخواهد آمد، چرا که با این محاسبات می توان گفت که در عرض کمتر از یک روز تمام مسائل کشور را نیز می توانند حل و فصل کنند. قالیباف حوزه اقتصاد را سامان خواهد داد، البته خود وی گفته است که دو سال طول می کشد. آقای حداد عادل حوزه مدیریتی و اجرایی کشور و آقای ولایتی نیز حوزه سیاست خارجی را سامان خواهند داد و به این صورت، دیگر مشکل یا مسئله خاصی وجود نخواهد داشت و ایرانی پر از گل و بلبل خواهیم داشت.
این در حالی است که آقای ولایتی در جایی از مصاحبه اش می گوید:«اساس بر اعتدال و منطق است. نمی توان با احساسات مملکت را اداره کرد. اگر لازم باشد باید به عواطف مردم پاسخ داده شود؛اما درعین حال نیازمندی مردم رفاه، امنیت و حل مشکلات است.»
کشور را با احساسات نمی شود اداره کرد. این بیان بسیار درست و متینی است. ولی آیا برای حضور در یک انتخاباتی که سرنوشت کشور را می تواند رقم زند، درعرض نیم ساعت رسیدن به توافق نهایی کافی و عقلانی است؟ آقای حداد عادل نیز در مورد لزوم عقل و منطق در تصمیم گیری ها در خبرگزاری فارس گفته است: «منطقی بودن و عقلانی بودن تصمیم‌گیری‌ها باید در جامعه باور شود و مردم به سازوکاری که دولت برای اداره جامعه در پیش می‌گیرد اعتماد کنند». ائتلافی که در ابتدا به شکلی فست فودی ایجاد می شود، چگونه می تواند از عقلانی و منطقی عمل کردن سخن بگوید؟ متأسفانه فاصله میان نظر تا عمل فرسنگ هاست. پیشرفت پروسه و فرآیندی پیچیده و زمان بر است و نیاز به برنامه ریزی عالمانه دارد، صِرف استفاده از این واژه چیزی جز شعار نخواهد بود. در نتیجه این سخن ها و اعمال است که، ائتلاف فست فودی نتایج فست فودی نیز در بر خواهد داشت. غذایی که به اصطلاح خوب جا نیفتد، مزه ای جز بی مزگی نخواهد داشت.
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، علی اکبر ولایتی در مصاحبه با نشریه «مثلث» درباره چگونگی شکل گیری این ائتلاف گفته، این ائتلاف به پیشنهاد وی تشکیل شده و کل زمانی که صرف توافق با دو نفر دیگر، یعنی محمد باقر قالیباف و غلامعلی حداد عادل شده است، جمعا نیم ساعت بوده، یک ربع برای هر کدام وقت صرف شده و در عرض نیم ساعت ائتلاف انتخاباتی شکل گرفته است. به این شکل، ائتلاف ۲+۱ با شعار«ائتلاف برای پیشرفت» وارد جریان انتخابات یازدهم ریاست جمهوری شده است.
کمیت و کیفیت شکل گیری این ائتلاف، شباهت بسیاری به فست فود دارد،فَست فود یا غذای فوری یا غذای سریع، غذاهایی هستند که به سرعت طبخ و آماده می‌شوند. انواع ساندویچ، پیتزا و خیلی از سرخ کردنی ها، فستفودهای رایج هستند. یک غذای سریع بیشتر شامل یک ساندویچ (همبرگر، مرغ برگر و...)، سیب زمینی سرخ کرده و یک نوشابه گازدار می شود. نکته دیگر در مورد غذاهای فست فودی این است که، قیمت آن ارزانتر از سایر رستوران‌هاست.
ائتلاف برای پیشرفت در عرض نیم ساعت شکل گرفته است. این نوع بیان از تشکیل یک ائتلاف برای انتخابات ریاست جمهوری خصلتی شبیه غذای سریع دارد:سریع، مضر برای سلامتی، چاق کننده، و مهم تر اینکه، ارزان تر از سایر رستوران ها.
البته به این امر توجه داریم که اعضای این ائتلاف همواره با یکدیگر در ارتباط بوده و توافق کرده اند، ولی مسئله اصلی درچگونگی بیان این مسئله است. یک سیاستمدار با سابقه در ایران با لحنی ناشیانه و با افتخار می گوید که این ائتلاف نیم ساعته شکل گرفته است. اگر توافق برای امری به این مهمی یعنی انتخابات ریاست جمهوری به این سادگی شکل می گیرد، آن هم در حساس ترین مقطع کشور که مواجه با مسائل و مشکلات جدی در حوزه داخلی و خارجی است. پس دیگر در اداره ی کشور مشکلی پیش نخواهد آمد، چرا که با این محاسبات می توان گفت که در عرض کمتر از یک روز تمام مسائل کشور را نیز می توانند حل و فصل کنند. قالیباف حوزه اقتصاد را سامان خواهد داد، البته خود وی گفته است که دو سال طول می کشد. آقای حداد عادل حوزه مدیریتی و اجرایی کشور و آقای ولایتی نیز حوزه سیاست خارجی را سامان خواهند داد و به این صورت، دیگر مشکل یا مسئله خاصی وجود نخواهد داشت و ایرانی پر از گل و بلبل خواهیم داشت.
این در حالی است که آقای ولایتی در جایی از مصاحبه اش می گوید:«اساس بر اعتدال و منطق است. نمی توان با احساسات مملکت را اداره کرد. اگر لازم باشد باید به عواطف مردم پاسخ داده شود؛اما درعین حال نیازمندی مردم رفاه، امنیت و حل مشکلات است.»
کشور را با احساسات نمی شود اداره کرد. این بیان بسیار درست و متینی است. ولی آیا برای حضور در یک انتخاباتی که سرنوشت کشور را می تواند رقم زند، درعرض نیم ساعت رسیدن به توافق نهایی کافی و عقلانی است؟ آقای حداد عادل نیز در مورد لزوم عقل و منطق در تصمیم گیری ها در خبرگزاری فارس گفته است: «منطقی بودن و عقلانی بودن تصمیم‌گیری‌ها باید در جامعه باور شود و مردم به سازوکاری که دولت برای اداره جامعه در پیش می‌گیرد اعتماد کنند». ائتلافی که در ابتدا به شکلی فست فودی ایجاد می شود، چگونه می تواند از عقلانی و منطقی عمل کردن سخن بگوید؟ متأسفانه فاصله میان نظر تا عمل فرسنگ هاست. پیشرفت پروسه و فرآیندی پیچیده و زمان بر است و نیاز به برنامه ریزی عالمانه دارد، صِرف استفاده از این واژه چیزی جز شعار نخواهد بود. در نتیجه این سخن ها و اعمال است که، ائتلاف فست فودی نتایج فست فودی نیز در بر خواهد داشت. غذایی که به اصطلاح خوب جا نیفتد، مزه ای جز بی مزگی نخواهد داشت.