پاپ فرانسیس، رهبر کاتولیک‌های جهان، در سن ۸۸ سالگی در واتیکان درگذشت. او که نام اصلی‌اش «خورخه ماریو برگولیو» بود، در ۱۷ دسامبر ۱۹۳۶ در بوئنوس آیرس، پایتخت آرژانتین، به دنیا آمد. خانواده‌اش از مهاجران ایتالیایی بودند که به آرژانتین نقل مکان کرده بودند.

گروه بین‌الملل - مهدی یزدی: پاپ فرانسیس، رهبر کاتولیک‌های جهان، در سن ۸۸ سالگی در واتیکان درگذشت. او که نام اصلی‌اش «خورخه ماریو برگولیو» بود، در ۱۷ دسامبر ۱۹۳۶ در بوئنوس آیرس، پایتخت آرژانتین، به دنیا آمد. خانواده‌اش از مهاجران ایتالیایی بودند که به آرژانتین نقل مکان کرده بودند.
به گزارش مردم سالاری آنلاین ،روزنامه یو اس ای تودی نیز طی مطلبی با عنوان «چه کسی پاپ بعدی را تعیین می‌کند» نوشت: گروهی از کاردینال‌ها، یا بلندپایه ترین مقام‌های کلیسا که در واتیکان یا در سراسر جهان ساکن هستند، در رم گردهم می‌آیند تا پاپ بعدی را انتخاب کنند. کالج کاردینال‌ها همچنین سرپرست کلیسا در دوره موقت است. درشرایط مرگ طبیعی یا اقدام نادر در بازنشستگی، پس از خالی شدن کرسی پاپ باید فرد بعدی انتخاب شود. کلیسای کاتولیک رومی حدود ۱.۳ میلیارد عضو در سراسر جهان دارد و مراسم تشییع جنازه پاپ معمولاً میلیون‌ها عزادار را به رم دعوت می‌کند.
تشییع جنازه پاپ ژان پل دوم در سال ۲۰۰۵ با حضور حدود ۴ میلیون نفر در رم و واتیکان برگزار شد. رهبران جهان اغلب در این مراسم شرکت می‌کنند. بنابر دکترین کلیسا، چهار تا ۶ روز بعد از مرگ پاپ در شرایط عادی مراسم تدفین برگزار می‌شود. پاپ‌ها کالبد شکافی نمی‌شوند و مراسم تشییع به مدت ۹ روز پس از مرگ دکترین کلیسا خواستار دفن پاپ چهار تا شش روز پس از مرگش است، مگر اینکه شرایط تخفیفی وجود داشته باشد.
معمولا ظرف ۱۵ تا ۲۰ روز بعد از خالی شدن کرسی پاپ، تیم انتخاب کننده کاردینال‌ها در کلیسای سیستین گردهم می‌آیند تا روند رای‌گیری مخفیانه را آغاز کنند. در سراسر این مدت کاردینال‌ها سوگند می‌خورند سکوت کنند و از تماس با دنیای خارج منع هستند.
به گزارش یورونیوز،روند انتخاب پاپ جدید آغاز شده و همه باید تا دود سفید در واتیکان منتظر بمانند. اکنون، بنا به سنت همیشگی در واتیکان، انگشتر مخصوص از دست پاپ فقید خارج و درب آپارتمان او پلمپ شده است. پس از مراسم تشییع و دفن پاپ فرانسیس، کلیسای «سیستین» در واتیکان، شاهد مراسمی دیگر خواهد بود که در آن پاپ جدید انتخاب خواهد شد.
پاپ متفاوت از پاپ‌های سنتی
پاپ که برخی او را «هیپی‌ترین رهبر مذهبی جهان» و «لیبرال‌ترین پاپ تاریخ» می‌خواندند در آمریکای لاتین بزرگ شد و اولین «پاپ غیراروپایی» واتیکان محسوب می‌شد. او به چند زبان زنده دنیا یا صحبت می‌کرد یا با آنها آشنا بود. تحصیل‌کرده رشته شیمی و سپس الهیات بود.
رویترز از پاپ فرانسیس به عنوان «کسی که کلیسای کاتولیک را تکان داد»؛ یاد کرده است. این رسانه نوشت: بعد از استعفای پاپ بندیکت کلیسا عمیقا دچار تفرقه شده بود و در چنین شرایطی پاپ فرانسیس اداره آن را برعهده گرفت. رویترز نوشت: محافظه کاران از همان ابتدا از پاپ به دلیل سبک کاری متفاوت و غیر رسمی و بیزاری از زرق وبرق و نیز تصمیم وی برای اجازه دادن به زنان و مسلمانان برای شرکت در مراسم پنجشنبه مقدس که تا قبل از آن فقط به حضور مردان محدود می‌شد، ناراضی بودند.
پاپ فرانسیس در سال ۱۹۵۸ به جامعه «یسوعی» که خود را سربازان سپاه دیانت می‌خواندند پیوست و در سال ۱۹۶۹ به مقام کشیشی رسید. او در سال ۱۹۹۸ به‌عنوان سراسقف بوئنوس آیرس منصوب شد و در سال ۲۰۰۱ توسط پاپ ژان پل دوم به مقام کاردینالی نائل آمد. در ۱۳ مارس ۲۰۱۳، پس از کناره‌گیری پاپ بندیکت شانزدهم، به‌عنوان پاپ انتخاب شد و نام فرانسیس را برای خود برگزید.پاپ در کودکی بخشی از ریه‌اش را از دست داده بود در روزهای پایانی عمرش به ذات‌الریه مبتلا شده بود.
واتیکان پیشتر در ۲۲ فوریه (۴ اسفند) وضعیت جسمانی پاپ را وخیم گزارش کرده بود و آن را به دلیل طولانی شدن بحران تنفسی عنوان کرد که به استفاده از اکسیژن نیاز دارد.
واتیکان سپس از مشکل کلیوی پاپ در نتیجه این بیماری خبر داد. اولین بار بعد از بستری رهبر کاتولیک‌های جهان در بیمارستان و وضعیت بیماری اش، که ۳۸ روز طول کشید وی در ۲۳ ماه مارس (۳ فروردین) در انظار عمومی حاضر شد و در بالکنی که به طور معمول در آنجا سخنرانی می‌کند به مردم لبخند زد و دست تان داد.
پاپ فرانسیس چهره مذهبی بی‌پیرایه‌ای بود و مثل اسلافش تشریفاتی نبود و می‌گفت که خود را شایسته مقام پاپی نمی‌داند. معتقد بود که تئوری انفجار بزرگ، منشاء آفرینش تضادی با تعالیم دین ندارد. می‌گفت که خداوند را نباید در هیات جادوگری دیدی که با عصای جادویی قادر به انجام هر کاری است و شیطان را هوشمندتر از بشر می‌خواند.
به کشورهایی سفر کرد که اسلافش فکرش را هم نمی‌کردند، برای مثال به سودان جنوبی، کشور جنگ زده فراموش شده رفت و در آنجا پای طرفین درگیر در جنگ را بوسید، کاری که در ایتالیا نیز کرد و پای نوجوانان محبوس را شست و خشک کرد و بوسید. به کشورهای مسلمان نیز سفر کرد از جمله به اندونزی، پرجمعیت‌ترین کشور مسلمان جهان و به عراق، جایی که در دیدار با آیت‌الله سیستانی، از مراجع تقلید پرنفوذ شیعه، بر اهمیت همزیستی مسالمت‌آمیز تأکید کرد. او در موصل هدف طرح حمله انتحاری از سوی زنی افراط‌گرا بود.
وی، هم به دلیل درخواست‌هایش برای عدالت اجتماعی و هم به دلیل اقدامات سیاسی پرمخاطره، از اعتبار قابل توجهی در سطح بین‌المللی برخوردار بود. او بیش از ۴۵ سفر بین المللی انجام داد.
در سال ۲۰۱۴، تماس‌های محرمانه با میانجیگری واتیکان، منجر به نزدیکی بین ایالات متحده و کوبا شد. در سال ۲۰۱۸، پاپ، واتیکان را به یک توافق مهم در مورد انتصاب اسقف‌ها در چین هدایت کرد، که محافظه کاران، آن را به عنوان فروش کلیسا به دولت پکن مورد انتقاد قرار دادند.
تحت نظارت پاپ فرانسیس، واتیکان و سازمان ملل متحد برای برگزاری کنفرانس‌های بین المللی در مورد تغییرات آب و هوایی متحد شدند و در ژوئن ۲۰۱۵ او بخشنامه ای منتشر کرد که در آن خواستار اقدام برای نجات سیاره زمین شد. او در مصاحبه ای با رویترز در سال ۲۰۱۸ گفت که تصمیم دونالد ترامپ، برای خروج از توافقنامه آب و هوایی پاریس در سال ۲۰۱۵، او را آزار داده است «زیرا آینده بشریت در خطر است».
پاپ فرانسیس در طول دوره خدمت خود از حقوق پناهندگان سخن گفت و از کشورهایی که از مهاجران دوری می‌کنند، انتقاد کرد. او از جزیره لسبوس یونان بازدید کرد و ده‌ها پناهنده را با هواپیمای خود به ایتالیا آورد و از نهادهای کلیسا خواست تا برای جلوگیری از قاچاق انسان و برده داری مدرن تلاش کنند.
پاپ فرانسیس با جوامع مختلف همدردی می‌کرد و نسبت به بحران‌ها واکنش نشان می‌داد. برای مثال او با ایغورهای مسلمان چین و روهینگیای میانمار و ایزدی‌های عراق یا ارامنه ابراز همدردی کرد.
می‌گفت: «من که هستم که درباره همجنس‌گراها قضاوت کنم؟» و بر لزوم پذیرش و احترام به همه افراد تأکید داشت. پاپ فرانسیس نه تنها اجازه داد تا کشیش‌ها برای زوج‌های همجنس‌گرا مراسم مذهبی برگزار کنند، بلکه کشیش‌شدن مردان همجنس‌گرا را تحت شرایطی پذیرفت؛ تغییر و چرخشی بنیادین از سوی واتیکان که به مذاق بسیاری از مومنان مسیحی و کاردینال‌ها خوش نیامد.
دشوارترین کار در کارنامه‌اش همانا زدودن پدیده پدوفیلی از کلیسا بود. او اگرچه اسقف‌هایی را که متهم به سوء استفاده جنسی از کودکان بودند، خلع لباس کرد اما در ریشه‌کنی این معضل تاریخی کلیسا، همانند پیشینیان خود آنگونه که باید دگرگونی عمده ای را باعث نشد. او در حوزه مالی کلیسا، دریافت هدایای بیش از ۴۰ یورویی از سوی مجموعه تحت رهبری خود در واتیکان را ممنوع و حقوق کاردینال‌ها را کم کرد.
بحران مهاجرت را واقعیت زمان می‌خواند و حفظ کرامت پناهجویان را واجب می‌دانست. گاه گاهی هم بذله‌گو و بازیگوش می‌شد. با مرد عنکبوتی دیدار کرد و به شوخی در ملاقاتش با «راکی»، سیلوستر استالونه، تمارض به بوکس بازی با او کرد.
مناقشه تهران و واشنگتن را نیز از نظر دور نداشت و هر دو را به خویشتنداری دعوت کرد. نسبت به جنگی هسته‌ای هشدار می‌داد، خواهان پایان جنگ در یمن بود و از این که آمریکا «مادر بمب‌ها» را به افغانستان انداخت ابراز تاسف کرد و گفت که دلش را به درد آورده است. پاپ جنگ اوکراین و هر جنگ دیگری را شکست و فاجعه‌ای برای بشریت می‌خواند.