خبرگزاری رویترز در گزارشی به نقل از سه منبع آگاه که خواستند نام آنها فاش نشود، نوشت: مقام‌های آمریکایی و روسی از ماه‌ها پیش از جمله در هفته‌های گذشته برای مذاکره درباره جنگ اوکراین در سوئیس با یکدیگر ملاقات کرده‌اند.

گروه بین‌الملل- الهام یلمی: خبرگزاری رویترز در گزارشی به نقل از سه منبع آگاه که خواستند نام آنها فاش نشود، نوشت: مقام‌های آمریکایی و روسی از ماه‌ها پیش از جمله در هفته‌های گذشته برای مذاکره درباره جنگ اوکراین در سوئیس با یکدیگر ملاقات کرده‌اند.
به گزارش مردم سالاری آنلاین ،هنوز مشخص نیست که آیا مقام‌های شرکت‌کننده در این مذاکرات از سوی دولت‌های آمریکا و روسیه فرستاده شده بودند یا خیر؟ اما آنها از تجربه دیپلماتیک و امنیتی برخوردار بودند.
بر اساس گزارش رویترز اگرچه بسیاری از جزئیات این جلسات مشخص نشده است از جمله اینکه آیا اوکراینی‌ها در آنها حضور داشتند؟، یا اینکه این جلسات از چه زمانی شروع شده و چه مواردی را شامل می‌شده است اما نفس برگزاری این جلسات حکایت از این دارد که تلاش‌های واشنگتن و مسکو برای پایان دادن به جنگ در اوکراین حتی در دوران جو بایدن رئیس جمهور سابق آمریکا که روابط دو کشور به مرز انجماد رسیده بود هم در جریان بوده است.
وزارت خارجه سوئیس تائید کرده که جلساتی بین طرفین درگیری در اوکراین از گذشته به طور منظم در این کشور برگزار شده و این وزارتخانه در جریان برگزاری آن جلسات بوده است اما این جلسات از طرف مقام‌های رسمی دو کشور سازماندهی و برگزار نمی‌شدند. بر اساس گزارش رویترز، شبکه خبری ان بی سی هم سال گذشته میلادی (۲۰۲۴) در گزارشی خبر از برگزاری مذاکرات محرمانه‌ای داد که مقام‌های سابق امنیتی آمریکا و مقام‌هایی که گمان ‌می‌رود نزدیک به کرملین بودند در آن مذاکرات شرکت داشتند. در گزارش رویترز آمده است: مذاکرات غیررسمی میان کشورها که از آن به عنوان «شیوه دوم» یاد می‌شود، به ایجاد ارتباطات بهتر میان طرف‌های عمیقاً بی‌اعتماد به یکدیگر کمک می‌کند اما در حال حاضر این مذاکرات محرمانه میان واشنگتن و مسکو ممکن است اهمیت خود را از دست داده باشد چرا که مقام‌های ایالات متحده و روسیه در هفته‌های اخیر کانال‌های رسمی گفت وگو با یکدیگر را ایجاد کرده‌اند.
قمار سخت اروپا
مقام‌های اروپایی اعلام کرده‌اند که نیروهای نظامی این قاره ممکن است در صورت توافق بر سر آتش‌بس با روسیه، در شهرهای اوکراین، بنادر و نیروگاه‌های هسته‌ای این کشور مستقر شوند. گفته می‌شود این نیروها، که تعدادشان کمتر از ۳۰ هزار نفر خواهد بود، به‌عنوان نیروی «تضمین امنیتی» و نه صلح‌بان، عمل خواهند کرد و حضور آن‌ها می‌تواند زمینه بازگشت میلیون‌ها اوکراینی آواره را فراهم کند.
درحالی‌که انگلیس و فرانسه هدایت این بحث‌ها را بر عهده دارند، مشخص نیست که آیا ایالات متحده از چنین اقدامی حمایت خواهد کرد یا خیر. کی‌یر استارمر نخست‌وزیر انگلیس، هفته آینده در واشنگتن با دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا دیدار خواهد کرد، اما هنوز معلوم نیست که این طرح در دستورکار مذاکرات دو طرف قرار دارد یا نه. درعین‌حال، مقام‌های انگلیسی از برنامه‌ریزی برای برگزاری یک نشست ویژه درباره اوکراین، پس از دیدار استارمر با ترامپ، خبر داده‌اند.
به اعتقاد تحلیل‌گران، هرگونه تلاش اروپا برای استقرار نیرو در اوکراین بدون حمایت مستقیم آمریکا، یک قمار بزرگ محسوب می‌شود. استارمر بارها بر لزوم «تضمین امنیتی» آمریکا به‌عنوان یک پشتوانه برای هرگونه اقدام نظامی اروپا در اوکراین تأکید کرده است، اما هنوز مشخص نیست که واشنگتن تا چه اندازه حاضر است در این مسیر همکاری کند. یکی از نگرانی‌های اصلی اروپا این است که آمریکا و روسیه بدون مشارکت این قاره، درباره آینده جنگ اوکراین مذاکره کنند. مقام‌های ارشد آمریکایی و روسی سه‌شنبه گذشته در ریاض دیدار کردند تا درباره آینده جنگ اوکراین گفت‌وگو کنند؛ نشستی که بدون حضور اوکراین و کشورهای اروپایی برگزار شد و موجی از نگرانی‌ها را در بروکسل و لندن به همراه داشت. آلمان، فرانسه و انگلیس، به‌ویژه در روزهای اخیر، نسبت به روند مذاکرات پشت‌پرده میان مسکو و واشنگتن ابراز نگرانی کرده‌اند. آنالنا بائربوک وزیر امور خارجه آلمان، امروز در بیانیه‌ای هشدار داد که «امنیت اروپا در یک مقطع سرنوشت‌ساز قرار دارد» و افزود: «صلحی که فقط به روسیه فرصت استراحت برای حمله بعدی بدهد، برای هیچ‌کس مفید نیست؛ نه برای اوکراین، نه برای اروپا و نه برای ایالات متحده.»
ریسک‌های نظامی و اقتصادی قمار اروپا
بر اساس گزارش‌ها، در برنامه پیشنهادی اروپا، ممکن است نیروهای نظامی در شهرهای بزرگ، بنادر و تأسیسات حیاتی اوکراین مانند نیروگاه‌های هسته‌ای مستقر شوند. همچنین، بحث‌هایی در مورد استقرار جنگنده‌های ناتو برای نظارت بر حریم هوایی اوکراین و استقرار ناوهای جنگی در دریای سیاه مطرح شده است.
با این‌حال، این اقدامات با خطرات جدی همراه است زیرا روسیه پیش‌تر هشدار داده بود که استقرار هرگونه نیروی نظامی ناتو یا اروپا در اوکراین، اقدامی «غیرقابل‌قبول» تلقی خواهد شد و ممکن است واکنش‌های تندی از سوی مسکو به دنبال داشته باشد. از سوی دیگر، حضور نیروهای اروپایی در اوکراین می‌تواند احتمال تشدید تنش‌ها و درگیری مستقیم با روسیه را افزایش دهد، به‌ویژه اگر کرملین این اقدام را به‌عنوان مقدمه‌ای برای عضویت اوکراین در ناتو در نظر بگیرد. علاوه بر چالش‌های نظامی، این طرح از بُعد اقتصادی نیز پیامدهای سنگینی خواهد داشت. کشورهای اروپایی، که هم‌اکنون با بحران‌های مالی و افزایش هزینه‌های دفاعی مواجه هستند، باید بودجه کلانی را برای این مأموریت نظامی تأمین کنند. آلمان و فرانسه، به‌عنوان دو بازیگر کلیدی در این طرح، پیشنهاد تخصیص منابع مالی گسترده را مطرح کرده‌اند، اما مشخص نیست که افکار عمومی این کشورها تا چه حد از چنین اقدامی حمایت خواهد کرد. با افزایش فشارهای اقتصادی داخلی، احتمال مخالفت گسترده در میان مردم و حتی برخی سیاستمداران اروپایی وجود دارد که می‌تواند اجرای این برنامه را با چالش‌های جدی مواجه کند. این درحالی است که دونالد ترامپ همچنان به موضع‌گیری‌های تند خود علیه اوکراین و رهبر آن، ولودیمیر زلنسکی، ادامه می‌دهد. او اخیراً در اظهاراتی جنجالی، زلنسکی را «دیکتاتور» خوانده و به وی هشدار داده بود که اگر سریع‌تر عمل نکند، دیگر کشوری به نام اوکراین نخواهد داشت. زلنسکی نیز در واکنش به این اظهارات اعلام کرد که اوکراین به تضمین‌های امنیتی نیاز دارد، تا به جنگ پایان دهد.
آینده نامعلوم قمار اروپا در جنگ اوکراین
اروپا، درحالی‌که از روند مذاکرات آمریکا و روسیه کنار گذاشته شده، تلاش دارد با ایجاد یک نیروی نظامی مستقل در اوکراین، نفوذ خود را در این بحران حفظ کند. بااین‌حال با این ناظران معتقدند که استقرار نیروهای اروپایی بدون پشتیبانی نظامی آمریکا، یک قمار پرریسک محسوب می‌شود که می‌تواند این قاره را درگیر هزینه‌های نظامی و اقتصادی سنگینی کند.
در چنین شرایطی، اگر اروپا نتواند حمایت واشنگتن را جلب کند، طرح استقرار نیروهای نظامی در اوکراین، پیش از اجرایی‌شدن، با شکست مواجه خواهد شد. اما اگر این طرح پیش برود، ممکن است اروپا را به‌صورت مستقیم وارد تقابل با روسیه کند، موضوعی که تاکنون حتی کشورهای عضو ناتو نیز از آن اجتناب کرده‌اند.
درنهایت، پرسش کلیدی این است که آیا اروپا می‌تواند این قمار خطرناک را مدیریت کند، یا اینکه این اقدام به بحرانی گسترده‌تر منجر خواهد شد؟