«دونالد ترامپ» رئیس جمهور جدید ایالات متحده تقریبا ۲ سال است که وعده می‌دهد به جنگ اوکراین پایان خواهد داد. او در جریان مناظره ریاست‌جمهوری در سپتامبر ۲۰۲۴ گفت «حتی قبل از اینکه رئیس‌جمهور شوم، آن را حل و فصل خواهم کرد.»

گروه بین‌الملل - هدیه گل‌محمدی: «دونالد ترامپ» رئیس جمهور جدید ایالات متحده تقریبا ۲ سال است که وعده می‌دهد به جنگ اوکراین پایان خواهد داد. او در جریان مناظره ریاست‌جمهوری در سپتامبر ۲۰۲۴ گفت «حتی قبل از اینکه رئیس‌جمهور شوم، آن را حل و فصل خواهم کرد.» اما سپس، تمام آن جسارت پشت وعده‌های انتخاباتی ناپدید شد. «کیت کلوگ» ژنرال بازنشسته ارتش ایالات متحده و گزینه ترامپ به‌عنوان فرستاده ویژه در امور اوکراین و روسیه در یک مصاحبه چشم‌انداز صلح را تا اوایل ماه مه به عقب انداخت.
ضرب‌الاجل تعیین شده هرچه که باشد، پایان دادن به جنگ اوکراین اولین آزمون دولت ترامپ است. متأسفانه رئیس جمهور جدید در حال آموختن این است که چیزی به نام یک توافق صلح «عجله‌ای» وجود ندارد.
به گزارش مردم سالاری آنلاین ،روزنامه لس‌آنجلس تایمز در ادامه با اشاره به اینکه «اوکراینی‌ها در مقایسه با روس‌ها منابع کمتری دارند» نوشت: روسیه در حال حاضر ۱۸ درصد از خاک اوکراین را تحت کنترل دارد. اوکراین ۵۴ درصد از آنچه روس‌ها در یک مقطع در اختیار داشتند را پس گرفته است. جنگ در طول سه سال بیش از ۴۰۰ هزار کشته و مجروح در اوکراین به همراه داشته است. تلفات روسیه بیش از ۷۰۰ هزار کشته و زخمی بوده است.
«ادوارد لوتواک» استراتژیست تخمین زده است: تعداد مردان اوکراینی که سالانه به سن خدمت نظامی می‌رسند حداقل ۲۳۵ هزار یا ۲۰ هزار نفر در ماه است اما هر ماه بیش از ۱۰۰ هزار مرد روسی به سن نظامی می‌رسند. بنابراین، این جنگ بیش از نیمی از مردان جوان اوکراین و یک پنجم روسیه را درگیر کرده است.این، همان کاری است که جنگ انجام می‌دهد. زندگی انسان‌ها را در برابر رسیدن به اهداف معامله می‌کند. این، دردناک، وحشتناک و خشونت‌آمیز است اما همان محاسبات تلخی است که با آن جنگ‌های بزرگ پیروز می‌شوند.
چنین محاسباتی به هر جنگ‌آموز ابتدایی اوکراینی آموزش داده می‌شود؛ همان‌طور که اخیراً گزارش شده است به سربازان اوکراینی گفته می‌شود «هرکسی که در خط مقدم وظیفه است، باید جان حداقل یک سرباز روسی، ترجیحاً بیشتر را قبل از مرگ خودش بگیرد». هرچند این اعداد بزرگ پیروزی را تضمین نمی‌کنند، با گذشت زمان می‌توانند تأثیر مخربی داشته باشند. به همین دلیل است که همان‌طور که «کاتال نولان» مورخ اشاره می‌کند، اکثر جنگ‌ها با دوام آوردن یک طرف و پیروزی آن خاتمه می‌یابد.
لس‌آنجلس تایمز می‌پرسد؛ اکنون این سوال مطرح است که ایالات متحده چگونه می‌تواند اوکراین را متقاعد کند که به جنگ پایان دهد؟ چرا کی‌یف باید معامله کند؟ این، اولین مشکل ترامپ و کلوگ است. در واقع، طرفین مذاکره باید با انگیزه‌ای مبتنی بر میل خود پای میز بیایند - نه ضرورت - چراکه اجبار، امتیازات معنادار را تقریبا غیرممکن می‌کند.
تراژدی اوکراین
روزنامه تایمز نوشته است: «اوکراین حالا از جنبه حفظ حیات ملی خود همانطور منتظر تصمیم دونالد ترامپ است که یک گلادیاتور زخمی انتظار دیدن اشاره امپراطور را دارد. اوکراین هنوز در هم نشکسته اما مطمئنا به عنوان یک کشور جنگنده به زانو در آمده است.
در میدان جنگ چشم ‌انداز پیش روی اوکراین هرگز از این تیره و تار تر نبوده است. سربازان ارتش اروسیه در سال ۲۰۲۴ شش برابر بیشتر از سال ۲۰۲۳ توانستند اراضی اوکراین را تصرف کنند. همچنین اوکراین بیش از نیمی از اراضی که توانسته بود در نتیجه حمله برق آسای خود در پاییز به منطقه کورسک روسیه را تصرف کند واگذار کرده است».
هم‌اکنون عملیات‌های تهاجمی متعددی از سوی روسیه در خطوط مقدمی به طول ۱۰۰۰ کیلومتر در جریان بوده و هر روز اراضی بیشتری در منطقه دونباس در شرق از کنترل اوکراین خارج می‌شود. شهرهایی که بیشتر از همه در خطر تصرف از جانب روسیه قرار دارند شامل شهر پوکروفسک، کانون مهم تامین و تدارکات لجستیکی ارتش اوکراین، می‌شوند.
تایمز با تاکید بر وضعیت بد اوکراینی‌ها نوشته است: «صنعت اوکراین هم متحمل ضربه‌های جدید و مخربی شده است.معدن «متینوست» در بیرون از شهر پوکروفسک، تنها معدن تولید زغال سنگ کُک لازم برای صنایع فولاد اوکراین، حالا صحنه نبردهای سنگینی شده است. این معدن ۱۰ روز پیش سرانجام تعطیل شده و معدنچیانش نیز بعد از تخلیه شدن در همان ابتدا یکی از بخش‌های اصلی آن را منفجر کردند تا اجازه به استفاده سربازان روس از آن به منظور پیش‌روی از زیر زمین ندهند.
تایمز ارزیابی می‌کند: «با مردود دانستن برخی سناریوهای بعید، می‌توان چهار سناریوی واقع‌بینانه را برای این جنگ در نظر گرفت. پوتین معتقد است که در نهایت می‌تواند فراتر از تعهد غربی‌ها به کمک به اوکراین، دوام آورده و اوکراین را شکست دهد. توانایی ترامپ در شکست این اعتقاد مشخص خواهد کرد کدام یک از این چهار نتیجه به واقعیت می‌پیوندند».
سناریوی اول: شکست
سناریوی اول بدترین سناریو برای اوکراین است. در صورتی که روسیه تصمیم به ادامه دادن به جنگ و کنار گذاشتن مذاکرات بگیرد، اوکراین درصورت قطع کمک‌های آمریکا ممکن است در نهایت در هم شکسته شده و از نظر نظامی شکست بخورد.
ترامپ تحت تاثیر تمایل خود برای پایان دادن به جنگ و با یادآوری انتقاداتش از خروج ناشیانه بایدن از افغانستان، اجازه به این نتیجه فاجعه‌بار نخواهد داد. اگر اوکراین در هم شکسته شود، پیامدهای آن برای امنیت جهانی بسیار بدتر از پیامدهای خروج ایالات متحده از افغانستان خواهد بود. این سناریو سبب خواهد شد میلیون‌ها پناهجوی اوکراینی دیگر به بیرون از مرزهای این کشور سرازیر خواهند شد و هزاران نفر از کسانی که در اوکراین باقی مانده باشند، در آنچه روزنامه انگلیسی، «مستعمرات کیفری روسیه» خوانده، زندانی خواهند شد و ائتلاف ناتویی که زمانی به گسترش خود با عضویت فنلاند و سوئد در آن افتخار می‌کرد در عوض شاهد گسترش روسیه به سمت غرب و استقرار تانک‌های روسیه در مجاورت مرز لهستان می‌شود.
سناریوی دوم: صلح بد
این سناریو نیز تقریبا به همان اندازه سناریوی اول برای اوکراین بد است؛ سناریویی که در آن، اوکراین در غیاب یک توافقی که در نتیجه مذاکره حاصل یا در غیاب پشتیبانی ایالات متحده، به شکست اعتراف کرده و مجبور به پذیرش یک توافق صلح بد از موضع ضعف شود؛ توافقی که باعث تجزیه این کشور، روی کار آمدن یک دولت دست نشانده، پیروزی برای روسیه و شکست آشکار برای اوکراین و متحدان غربی آن می‌شود. در این سناریو هیچ جایزه نوبلی برای ترامپ وجود ندارد.
سناریوی سوم:‌ آتش‌بس
سومین سناریو شامل آتش‌بس است؛‌ آتش‌بسی که اگر به عنوان بخشی از یک مرحله گذار منتهی به حل و فصل نهایی، یک توافق صلح و پایان واقعی برای جنگ شود می‌تواند ثبات منطقه‌ای و بقای اوکراین و تضمین‌های امنیتی و اقتصادی برای آن را در پی داشته باشد.
تیم ترامپ به وضوح می‌داند که بدون حل‌وفصل نهایی جنگ، توافق آتش‌بس به خودی خود کافی نیست. توقف درگیری صرفاً جنگ را در امتداد خطوط مقدم موجود متوقف می‌کند و به راحتی اجازه می‌دهد جنگ دوباره با اختیار روسیه آغاز شود. اوکراین و متحدان غربی آن به یاد دارند که ۲ توافق آتش‌بس فلج‌شده قبلی، مشهور به توافقات مینسک ۱ و مینسک ۲ در یک دهه پیش در پایان دادن به درگیری‌های دونباس ناکام ماندند.
سناریوی چهارم: حل‌وفصل در نتیجه مذاکرات
این چهارمین نتیجه احتمالی، اصلی‌ترین امید اوکراین بوده و مستلزم این است که آمریکا دست اوکراین را تقویت کرده تا بتواند از موضع قدرت در مذاکرات صلح شرکت کند و در نتیجه آن توافقی حاصل شود که برای اوکراین آینده‌ای مستقل و دارای دوام اقتصادی را رقم زده و به آن تضمین‌های امنیتی برای محافظت در برابر تهدیدات دیگر روسیه بدهد. طبق گزارش تایمز، در مرحله فعلی جنگ بعید است که دستاوردهای ارضی روسیه خنثی شوند، بنابراین ترامپ به منظور «قدرتمند ساختن دست اوکراین»، باید تحریم‌ها علیه روسیه را تشدید کرده و متعهد به تشدید حمایت‌ها از اوکراین با سلاح و پول در صورت اجتناب روسیه از شرکت در مذاکرات صلح با سوءنیت در آن شود. برای تحقق این سناریوی حل و فصل،اوکراین باید اراضی فتح شده خود را واگذار کند. این کشور احتمالاً در عمر نسل فعلی خود هرگز نخواهد توانست شاهد بازگشت مرزهای سال ۱۹۹۱ باشد.
طبق این گزارش، به نظر می‌رسد بسیاری از اوکراینی‌ها هم اکنون ارائه شکلی از امتیازات ارضی را به عنوان یک ضرورت برای پایان‌دادن به درگیری می‌پذیرند. نظرسنجی موسسه بین‌المللی جامعه‌شناسی کی‌یف در اکتبر سال گذشته نشان داد که میزان اوکراینی‌هایی که آماده پذیرش اعطای امتیازات ارضی به روسیه به نفع صلح هستند به ۳۲ درصد افزایش یافته است. این درصد در زمان اطمینان آن‌ها از دریافت تضمین‌های امنیتی و اقتصادی آمریکا افزایش می‌یابد.