کشورهاي اروپايي با اضطراب روند انتخابات آمريکا را دنبال مي‌کنند. همه نگران بازگشت «مرد ديوانه» با راهبردهاي يکجانبه گرايانه او هستند؛ وضعيتي که در گذشته براي اروپا گران تمام شده بود.

گروه بين‌الملل- هديه گل محمدي: کشورهاي اروپايي با اضطراب روند انتخابات آمريکا را دنبال مي‌کنند. همه نگران بازگشت «مرد ديوانه» با راهبردهاي يکجانبه گرايانه او هستند؛ وضعيتي که در گذشته براي اروپا گران تمام شده بود.
به گزارش فاکس نيوز، اولين گردهمايي «دونالد ترامپ» رئيس جمهور سابق آمريکا و نامزد جمهوري‌خواهان با معاون جديدش در حالي برگزار مي‌شود که در جبهه دموکرات‌ها وضع آشفته است و هنوز از وضعيت نامزد اصلي اين حزب مقابل جمهوري‌خواهان خبري منتشر نشده است.
به گزارش مردم سالاری آنلاین ،طبق برنامه،ترامپ در گرند رپيدز ايالت ميشيگان براي اولين بار با معاون جديد خود جي. دي. ونس به ميان جمعيت مي‌رود. اين اولين رويداد انتخاباتي رسمي ترامپ و ونس محسوب مي‌شود. حالا براي اروپايي‌ها ترس از ونس به معادلات سخت ترامپ آنها تبديل شده است.
پوليتيکو در گزارش مي‌نويسد؛ حضور ونس به عنوان معاون ترامپ در کاخ سفيد، بدبيني دولت احتمالي ترامپ نسبت به سازمان پيمان آتلانتيک شمالي (ناتو) را افزايش و درخواست از اروپا براي مسئوليت پذيري بيشتر در دفاع از خود را تقويت خواهد کرد.
البته ونس به تغيير نظر خود نسبت به ترامپ معروف است. اين سناتور 39 ساله تا قبل از اين ترامپ را «يک احمق» و «هيتلر آمريکا» مي‌دانست.
اما اکنون به يکي از ياران وفادار رئيس جمهوري پيشين آمريکا تبديل شده است به طوري که ميت رامني سناتور ارشد جمهوريخواه را به طرح اين سوال وادار کرده که او چطور مي‌تواند کنار ترامپ بنشيند و با او غذا بخورد؟  رقباي ونس وي را به تلاش براي پيشبرد اهداف سياسي خود متهم مي‌کنند. ترديد ونس به سياست خارجي آمريکا در دوران بعد از جنگ سرد و سياست مداخله جويانه اين کشور به قبل از نزديکي به ترامپ باز مي‌گردد.
انتقاد از سياست‌هاي خارجي آمريکا
ونس زماني که به عنوان تفنگدار نيروي دريايي آمريکا در عراق خدمت مي‌کرد گفت به اين درک رسيده که به او دروغ گفته اند و وعده‌هاي دستگاه سياست خارجي آمريکا کاملا يک طنز سياسي است.
او تنها عضو نسل جوان قانونگذاران حزب جمهوريخواه با شعار «اول آمريکا» نيست که ديدگاه‌هايش بواسطه حضور مستقيم در ميدان جنگ و شرکت در جنگ‌هاي هميشگي واشنگتن در عراق و افغانستان شکل گرفته است.ونس منتقد سرسخت بسته کمک 61 ميليارد دلاري براي اوکراين بوده که در نهايت در آوريل (فروردين) گذشته تصويب شد. سخنراني طولاني او در صحن سناي آمريکا در جريان هفته‌ها جنجال بر سر اين قانون، مواضع سياسي احتمالي وي را نشان مي‌دهد که مي‌تواند خبر خوبي براي اروپا نباشد.
ناخرسندي از «مفت خوري ناتو»
حضور او در کاخ سفيد مي‌تواند ترديدهاي ترامپ به ناتو را تقويت کند. ونس مانند جيمز متيس وزير دفاع سابق ترامپ حامي ناتو نيست و تلاش نخواهد کرد مانند مايک پنس معاون سابق ترامپ نگراني‌هاي متحدان اروپايي را رفع کند.
او مانند رئيس خود ترامپ، منتقد به اصطلاح «مفت خوري» اعضاي اروپايي ناتو است.
اين سناتور جوان آمريکايي بيش از پنس از سياست مداخله جويانه آمريکا انتقاد دارد و تشکيلات سياست خارجي اين کشور را متهم مي‌کند که دائما در همه چيز اشتباه مي‌کنند. وي مي‌گويد در چند دهه گذشته بارها از ما خواسته شده به نظرات کارشناسان گوش دهيم با اين حال ما هرگز نمي‌پرسيم که سوابق اين کارشناسان در زمينه سياست خارجي چيست؟
ونس همچنين از اين موضوع شکايت دارد که توافق دو حزب آمريکا، يکي پس از ديگري واشنگتن را در ويتنام، افغانستان و عراق با شکست فاجعه بار مواجه کرد. وي با انتقاد از جنگ اوکراين گفته است که اکنون کارشناسان بهانه جديدي براي کمک ماليات پردازان آمريکايي وکمک بي انتهاي آنها دارند و آن را درگيري در اوکراين مي‌نامند.
تشديد شکاف با پيمان آتلانتيک شمالي
پوليتيکو تصريح مي‌کند که در آستانه هفتاد و پنجمين سالگرد اجلاس ناتو در هفته گذشته، ينس استولتنبرگ، دبير کل اين سازمان بر اهميت پيش بيني پذيري، ثبات و وحدت تاکيد کرد. اما بعيد است دولت دوم ترامپ - که احتمالاً جسورتر و آگاهانه تر از دولت اول او عمل خواهد کرد-به چنين چيزهايي اهميت دهد. مگر اينکه اروپا واقعاً گام بردارد و براي دفاع از خود هزينه بيشتري را متقبل شود.
اما اگر اروپا در اين زمينه بودجه دفاعي ناتو و روابط ترانس آتلانتيک گامي بر ندارد دوره دوم رياست جمهوري ترامپ دشوارتر و آسيب زاتر از دوره نخست آن خواهد بود.
انتخاب ونس به عنوان معاون خود نشان مي‌دهد که ترامپ در ديدگاه‌هاي خود در قبال ناتو و اروپا تجديدنظر نکرده است و با وجود تلاش‌هاي پشت پرده سران اروپا براي اعمال نفوذ در وي همچنان سخت و انعطاف ناپذير است.
در حالي که اروپا مي‌تواند کنترل تامين مالي اوکراين را برعهده بگيرد اما ناتو در نهايت يک سازمان تحت امر آمريکا است و بدون مشارکت فعالي و کامل واشنگتن ناتو محسوب نمي‌شود اين بدان معناست که اروپا بايدن نقش سازنده تري نسبت به دولت اول ترامپ ايفا کند و مسئوليت بيشتري را بپذيرد.
اين رسانه افزود: آمريکا قبلا هم در ترک کردن اروپا سابقه داشته است. از جمله در جنگ بالکان در سال 1990؛ و بيل کلينتون رئيس جمهوري اسبق آمريکا دخالت آمريکا را به پايين‌ترين سطح رساند و معتقد بود اروپا بايد نقش رهبري خود را در دست بگيرد اما بعد از جنايات صرب‌ها عليه بوسنيايي‌ها وارد عمل شد.
بعيد به نظر مي‌رسد اگر ترامپ انتخاب شود و به ويژه اگر ونس معاون او باشد چنين اتفاقي تکرار شود و با حضور ونس شک و ترديد ترامپ به ناتو افزايش خواهد يافت و از اروپا خواهد خواست اقدام بيشتري انجام دهد.
انشقاق اروپا مقابل ترامپ
پاتريک وينتور، دبير ديپلماتيک گاردين با بيان اين که پيروزي ترامپ محتمل به نظر مي‌رسد؛ مي‌نويسد: «غرب آماده مواجهه با انزواگرايي جديد آمريکا مي‌شود.»
به نظر گاردين، اروپايي دچار نوعي شکاف ديدگاه هستند؛ براين اساس آنها در سه اردوگاه قرار دارند: خوش‌بين‌ها، به خصوص انگليسي‌ها و آلماني‌‌ها که معتقدند رياست‌ جمهوري ترامپ پذيراي اروپا براي همکاري دوجانبه است. بدبيناني مانند امانوئل مکرون، رئيس جمهوري فرانسه، که معتقدند زمان آن فرا رسيده تا اروپا در برابر ترامپ به تقويت امنيت خود بپردازد. گروه سوم که تعدادشان بسيار بيشتر از سال 2017 است و ويکتور اوربان، نخست وزير مجارستان، چهره شاخص آن است، از رياست جمهوري ترامپ استقبال کرده و مايل به پايان جنگ در اوکراين بر اساس برخي از شرايط ولاديمير پوتين هستند.
اين خطر وجود دارد که اين شکاف‌‌ها منجر به ناهماهنگي در ميان اروپايي‌ها شده و دستيابي آمريکا به توافق‌هاي سودمند دوجانبه را آسان ‌تر کند.
آمريکا و اروپا در نخستين دوره رياست جمهوري ترامپ درگير برخي از مسائل اقتصادي و امنيتي بودند و جنگ اوکراين نيز مي‌تواند شکاف در روابط دو سوي اقيانوس اطلس را عميق تر کند.
گروهي که معتقدند مي‌توان موضع ترامپ را در مورد اوکراين تغيير داد، توجهي به جِي دي ونس، معاون ترامپ، نمي‌کنند که منتقد سرسخت کمک‌هاي واشنگتن به کي يف بوده و سرگئي لاوروف، وزير امور خارجه روسيه، وي را «مرد صلح» ناميده است.
واقعيت آن است که از الان تا ژانويه 2025 و بر سر کار آمدن دولت جديد آمريکا هيچ احتمالي وجود نداشته و تغييري در منابع مالي رخ نخواهد داد که وابستگي امنيتي اروپا به آمريکا را کاهش دهد.
از سوي ديگر، انتخاب ونس به ويژه آلمان را عصباني کرده است.
او نه تنها وابستگي برلين به سپر دفاعي آمريکا را به رخ آلماني‌ها کشيده، بلکه به سياست‌هاي اقتصادي اين کشور نيز حمله کرده است.
او در ماه فوريه در کنفرانس امنيتي مونيخ خطاب به ميزبان گفته بود: شما مشغول کاهش صنايع در کشورتان بوده و در عين حال مي‌گوييد که پوتين بايد به هر قيمتي شکست بخورد.
اگر پوتين بايد به هر قيمتي شکست بخورد از صنعت ‌زدايي کشور خود در چارچوب سياست مضحک «انرژي سبز» دست برداريد.
در بخش ديگري از اين مقاله با اشاره به بدبينان به رياست جمهوري احتمالي ترامپ، آمده است: همفکران مکرون استدلال مي‌کنند که براي عدم اشاعه پوپوليسم ترامپي در سراسر اروپا، بايد آن را به چالش کشيد و چاپلوسي را کنار گذاشت. اين امر مستلزم سطح بي سابقه اي از هماهنگي دفاعي در سراسر اين قاره است.
مشکل اين گروه از اروپايي‌ها آن است که بحران‌هاي داخلي رئيس جمهور فرانسه، تأثيرگذاري او را بر نحوه پاسخ اروپا به ترامپ کاهش مي‌دهد.
اين امر باعث شده که بسياري از انديشکده‌ها پيش‌بيني کنند که واکنش اروپا به اندازه 8 سال پيش يکدست نخواهد بود.