بعد از اعلام اسامی تایید صلاحیت‌های نامزدهای انتخابات چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، مردم و صاحبنظران سیاسی در ابتدا از لیست ارایه شده به دلیل نبود چهره‌های موثری مانند اسحاق جهانگیری و علی لاریجانی شگفت زده شدند اما بعد از گذشته چند ساعت جستجو در فضای مجازی درباره نام مسعود پزشکیان به شدت افزایش یافت و به ترند فارسی تبدیل شد.
گروه سیاسی-محمدرضا حقی: بعد از اعلام اسامی تایید صلاحیت‌های نامزدهای انتخابات چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، مردم و صاحبنظران سیاسی در ابتدا از لیست ارایه شده به دلیل نبود چهره‌های موثری مانند اسحاق جهانگیری و علی لاریجانی شگفت زده شدند اما بعد از گذشته چند ساعت جستجو در فضای مجازی درباره نام مسعود پزشکیان به شدت افزایش یافت و به ترند فارسی تبدیل شد.
به گزارش مردم سالاری آنلاین ،به اواخر شب که رسیدیم، نظرات گسترده ای درباره وی منتشر شد و مشخص شد که اصلاح طلبان نمی‌توانند شادمانی خود را از تایید صلاحیت یکی از نامزدهای اصلی خود در انتخابات ریاست جمهوری پنهان کنند.
این افراد از همان ساعات اولیه در کنار پزشکیان جمع شده و اقدام به حمایت از وی کردند. هرکدام تحلیل‌های مشخصی از این وضع ارایه دادند و برای برون رفت از وضع موجود در اردوگاه اصلاح طلبی دست به کار شدند.
یک دستی اصلاحات در حمایت از پزشکیان
با مرور روزنامه‌های اصلاح طلبان در روز گذشته مشخص می‌شود که روزنامه‌های سازندگی و هم میهن که نزدیک به جریان کارگزاران یعنی بال راست اصلاح طلبی هستند تا اعتماد که نزدیک به حزب اعتماد ملی و شرق که به اتحاد ملت و مردم سالاری که به بخش چپ‌تر اصلاحات تعلق دارد را نمایندگی می‌کنند، همه با ذوق زدگی به دنبال حمایت از پزشک اصلاحات هستند. اما در این میان باید به سال 92 بازگشت، زمانیکه محمدرضا عارف به عنوان نامزد اصلاح‌طلبان پای در عرصه انتخابات گذاشت ولی به دلیل عدم اقبال عمومی از پایگاه رای سرخورده‌ای که وقایع سال 88 را به تازگی پشت سرگذاشته بود، مجبور شدند در زمین منتها علیه راست خود یعنی اعتدال و توسعه آن هم با هدایت آیت الله‌هاشمی رفسنجانی بازی کنند و در نهایت حسن روحانی را به عنوان کاندیدای خود معرفی کردند و عارف از گردونه رقابت‌ها خارج شد.
پس از این بود که بخشی از پایگاه رای عظیمی از اصلاح طلب‌ها که در سال 88 برای پیروزی میرحسین موسوی بسیج شده بود، در سبد رای روحانی جمع شد و وی را پیروز انتخابات کرد، حتی چند بار هم دست راست روحانی یعنی محمدباقر نوبخت از حمایت اصلاح طلبان قدردانی کرد و منکر این حمایت و پیروزی نشد.
اما امروز بعد از گذشته سه سال از پایان دولت اعتدالیون، اصلاح طلبان اعلام کردند که حاضر نیستند که دوباره در زمین اعتدال بازی کنند، چه متنها علیه چپ اصولگرایی باشد یا انتهای بال راست اصلاح طلبی.
اصلاح طلبان در طی این سال‌ها یعنی بعد از انتخابات سال 84 و پیروزی محمود احمدی نژاد و شکست مصطفی معین، محسن مهرعلیزاده و آیت الله‌هاشمی که شوک بزرگی به این جریان وارد کرد، که اقدام به بازسازی خود کردند و یکی از اصلی ترین نیروهای سیاسی خود یعنی میرحسین موسوی را پای کار آوردند اما بعد از اتفاقات سال 88 دوباره این بار نیز از نظر ساختاری دچار شکنندگی شدند زیرا برای حمایت از موسوی تمامی کارت‌های خود را رو کردند.
این ترک عمیق تر از شکست در انتخابات 4 سال قبل بود به شکلی که آمادگی حضور موثر در انتخابات سال 92 را نداشتند به همین دلیل مجبور شدند سیاست عملگرایی اعم از توافق با حاکمیت و حمایت از گزینه یا گزینه‌های نیابتی - یا به تعبیری حداقلی - تدریجا جای اصل گرایی را بگیرند. که نتیجه آن حضور بخشی از جریان اصلاح طلب یعنی سمت راست آن احزاب کارگزاران در قدرت بود که آنها اسحاق جهانگیری نمایندگی می‌کرد به همین دلیل انتخابات ٩٢، ٩۴ و سرآخر ٩۶ زاییده این فضا شد.
در تمامی این سه انتخابات، بال چپ اصلاحات با شکنندگی بسیار و ترسان و لرزان به سیاق سیاست‌ورزی بال راست نزدیک شد و سرنوشت خود را با «امکان‌های حداقلی» گره زد.
تا پیش از ظهر گذشته تصور این بود که این بارهم اصلاح طلبان شاید مجبور به این باشند که برای عبور از بحران با بخشی از جناح راست و حتی بال راست خود ائتلاف کنند ولی اکنون شرایط به واسطه رد صلاحیت لاریجانی و تایید پزشکیان به کلی متفاوت و دگرگون شده است؛ بدین معنا که این بال چپ است که احساس می‌کند می‌تواند فرمان را به دست بگیرد و به راست خود تفاخر می‌ورزد و میدان‌داری می‌کند، به همین دلیل طیف راست را به پذیرش منویات خود می‌طلبد.
اعتدالیون به اردوگاه اصلاح طلبان می‌پیوندند؟
به یادداریم که تا چند روز گذشته کارگزاران و بخش تکنوکرات اصولگرایی یعنی اعتدال و توسعه نامزدهای اصلی خود را جهانگیری و لاریجانی معرفی می‌کردند و نامی از پزشکیان نمی‌بردند اما امروز به نظر می‌رسد که راهی جز حمایت از پزشکیان پیش روی خود ندارند. به نظر می‌رسد پس از ١۵ سال، بار دیگر خط امامی‌ها دائر مدار امورات اصلاح طلبان شده‌اند.
حزب اعتدال و توسعه که دولت‌های یازدهم و دوازدهم را در دست داشت امروز باید مشخص کند که آیا می‌خواهد الطاف سال 92 یعنی انصراف عارف به نفع روحانی که براساس نظرسنجی‌ها تنها 1 درصد آرا را در سبد داشت یا حضور جهانگیری به عنوان معاون اول در انتخابات به عنوان نامزد پوششی و حمایت وی از روحانی در آن دوره را جبران کند یا اینکه خود را کنار کشیده و با این بهانه که اصلاح طلبان خود عِده و عُده دارند و می‌توانند از پس خود بربیایند، رفیق روزهای گذشته خود را تنها بگذارند؟ باید احزاب اعتدالی و یاران قدیمی روحانی و لاریجانی و ناطق نوری، هرچه سریعتر نظر خود را درباره نامزد اصلاح طلبان مشخص کنند.
این افراد از سوی دیگر باید بدانند که حمایت آنها از نامزد اصلاحات و حداقل روشن کردن موضع خود، مسیر آینده ای را روشن خواهد کرد و کشور را در افتادن به ورطه تفکراتی که باعث شده حسن روحانی را در انتخابات مجلس خبرگان رد صلاحیت کرده و یا به لاریجانی و جهانگیری دوبار ظلم کرد، نجات می‌دهد.
