حسن معيني کارگردان نمايش آوينيون مي‌گويد شکل گيري نمايش «آوينيون» را مديون امير رضا کوهستاني و حضورش در جشنواره آوينيون است.

گروه فرهنگي - امين اکبري نسب: حسن معيني کارگردان نمايش آوينيون مي‌گويد شکل گيري نمايش «آوينيون» را مديون امير رضا کوهستاني و حضورش در جشنواره آوينيون است.
به گزارش مردم سالاری آنلاین ،حسن معيني کارگردان نمايش «آوينيون» درباره شکل‌گيري ايده اين اثر به روابط عمومي مجموعه تئاترشهر گفت: ما گروهي از بچه‌هاي تئاتر دانشگاهي هستيم که دور هم جمع شديم و تلاش کرديم بتوانيم تجربه‌هاي خودمان را بر روي صحنه به نمايش بگذاريم. ما قبلا هم از آثار شکسپير براي اجرا استفاده کرده‌ايم و اصولا آثار شکسپير براي من هميشه جذاب بوده است اما ايده اصلي اين اثر از صحبت درباره امير رضا کوهستاني و به جشنواره آوينيون رفتن او گرفته شد. چيزي که براي گروه ما (که همگي در دانشگاه هنر تحصيل مي‌کنيم) درباره کوهستاني جذاب بود اين بود که در آثار او چيزي فراتر از يک اجراي معمول وجود دارد. من به عنوان يک کارگردان تئاتر آثار بسياري از کارگردانان مطرح تئاتر را مثل اوستر ماير، کانتور، بروک، گرتفسکي و باربا را دنبال مي‌کنم ولي با تمام احترام براي اين کارگردانان مطرح دنيا، براي ما و گروهمان امير رضا کوهستاني کارگردان ويژهاي بوده و هست. او در آثارش از يک جنس اجرايي بهره مي‌برد که هميشه دغدغه ما در گروه‌مان است.
حسن معيني،‌ کارگردان نمايش و برنده جايزه جشنواره تئاتر دانشگاهي ادامه داد: چطور مي‌شود در آثار کوهستاني روزمرگي را اينقدر ساده ولي جذاب با تماشاگر در ميان گذاشت؟ زماني که در گروه داشتيم درباره اجراي نمايش «ايوانف» اميررضا گوهستاني صحبت مي‌کرديم، خبر پذيرفته شدن اثر کوهستاني براي بار سوم در جشنواره آوينيون به ميان آمد و از آنجا اين سوال به ذهن من خطور کرد که وقتي کوهستاني به اين جشنواره مي‌رود برخوردش با کارگردانان و گروه‌هاي شناخته شده تئاتر دنيا چگونه است يا حتي برخورد گروه‌هاي ديگر با اثر کوهستاني به چه شکل است؟ احتمالاً اثر او با يک چار پايه و در يک فضاي خالي چه تاثيري مي‌تواند بروي مخاطبان داشته باشد؟ بنابراين حضور کوهستاني در جشنواره آوينيون ايده اين نمايش را در ذهن من شکل داد و به نوعي اجراي اين اثر را مديون حضور کوهستاني در جشنواره آوينيون هستم.
معيني درباره باز توليد و اقتباس از اثر معروف شکسپير هم گفت: من شخصاً ارادت خاصي به آثار شکسپير دارم و در گذشته هم هميشه دغدغه ام توليد و بروز رساني يکي از آثار او بوده است اما در نمايش «آوينيون» ما سعي کرديم کليت درام شکسپيري و تم «جاه طلبي» را مورد توجه قرار دهيم. اين مشخصات هم در سبک کلاسيک نمايش‌نامه «مکبث» هم وجود دارد و هم در وضعيت روزمره و مدرن جهان امروز داراي اهميت است. همه ما ميل به پيشرفت و رو به جلورفتن را در نهاد خود داريم؛ پس هر کدام از ما انسان‌ها مي‌توانيم از مسير ميل به پيشرفت گذر کرده و به جاه طلبي بيمار گونه‌اي برسيم. ما در نمايش «آوينيون» تلاش کرديم اين جاه طلبي افراطي را نشان دهيم و با نگاهي به نمايش «مکبث» نه تنها در شخصيت«مکبث» و «ليدي مکبث» بلکه در همه شخصيت‌هاي نمايش اين جاه طلبي را نشان دهيم و به يک شکسپير امروزي و مدرن برسيم. از يک شکسپيرشناس ونظريه پرداز ادبي سوال مي‌شود که اجراي آثار شکسپير براي کجا و در چه زماني مناسب است؟ او پاسخ مي‌دهد در هر جامعه و اجتماعي که خشونت و جاه طلبي براي رسيدن به قدرت وجود داشته باشد، آثار شکسپير مناسب آنجا است؛ با توجه به شرايط و وضع پيچيده جهان امروز همچنين انسان امروزي و مشخصاتش، آثار شکسپير و شخصيت‌هايش در زندگي رزومره ما جاري هستند.  معيني ادامه داد: ما حتي مي‌توانيم بگويم نمايش ما و درام ما از شکسپير هم عبور مي‌کند، به قول دوست عزيز و نويسنده خلاق تئاتر، رضا سرور در توصيف نمايش «آوينيون» ما از درام شکسپير به درام خودمان و از درام خودمان به درام بدن‌ها مي‌رسيم. ما سعي کرديم در اين اثر، به درام خود مان برسيم و وام‌دار شکسپير نيز باقي بمانيم. در نهايت به نقطه‌اي برسيم که شکسپير از آن حرف مي‌زند؛ اينکه اگر يک روز به ماهيت و وضعيت انساني خود رجوع نکنيم؛ نتوانيم جلوي موتور جاه طلبي دروني خود را در اين روزمرگي‌ها بگيريم.
اين کارگردان تجربي ادامه داد: ما در اين گروه تلاش کرديم بيشتر از آنکه دنبال توليد يا باز توليد درامي سياسي از متن شکسپيري باشيم؛ تلاش کرديم به سمت درامي برويم که در باره انسان و نقد خصلت‌هاي او حرف مي‌زند. براي همين فقط تم «جاه طلبي» که در زندگي روزمره انسان هميشه جاري است را از شکسپير وام گرفتيم. کارگردان نما يش آوينيون درباره خوانش مشترک بين آيين زار و درام شکسپيري بيان کرد: وقتي «زار» به يک آدم مي‌افتد (به قول فيلم ناصر تقوايي) يک باد جني در وجود آدمي رسوخ مي‌کند که او را دچار وضعيت نابهنگامي مي‌کند يعني او را از وضعيت تعادل خارج مي‌کند و به يک جنون نه به معناي بيماري رواني، بلکه به معناي ميل به زياد خواستن مي‌رساند. در بيمار زارزده انگار جنوني را مي‌بينيم که در زندگي اجتماعي يک ميل به خواستن بي حد و اندازه است. شخصيت‌هاي نمايش يک زارزدگي، جنون وارگي و آن چيزي که جورجو آگامبن مي‌گويد يک «معاصر نابهنگام» را تجربه مي‌کنند. اين شخصيت‌هايِ نابهنگام بايد يک روندي شبيه خلاصي از زار را طي کند تا به کاتارسيس و تزکيه برسند. معيني در پايان با اشاره به اينکه هر کارگران در شروع اجرا بايد از خودش سوالي بپرسد، بيان کرد : هر کارگردان براي شروع اجراي نمايش خود بايد يه يک سوال پاسخ دهد تا به اجراي درست برسد. اينکه نمايش در کجا مي‌گذرد؟ جواب اين سوال در اجراي ما اين است که اين نمايش در يک پلاتوي تمرين براي رسيدن به يک مراسم مي‌گذرد؛ گويا اين پلاتو خودش مسير و مامني است که در آن «زار» برگزار مي‌شود.
معيني در پايان خطاب به مخاطبان تئاتر دانشگاهي و تجربي گفت: در انتها اميدوارم تماشاگران بيايند و اجراي ما تماشا کنند نه براي اينکه کيسه گيشه ما را پر کنند؛ بلکه براي اينکه بتوانند در کنار ما به يک تجربه جديد دست پيدا کنند و در اين کاتارسيس شريک ما باشند. نمايش «آوينيون» به کارگرداني حسن معيني هر شب (به جز شنبه) ساعت 20 در تالار سايه و با مدت زمان 70 دقيقه به صحنه مي‌رود و در آن عبدالحميد گودرزي، اميرجوشقاني، مليحه بقايي و سعيد عساکره به ايفاي نقش مي‌پردازند.