پايين بودن کيفيت مدارس دولتي موضوعي است که هر چند وقت يکبار مورد توجه مسئولان، صاحب نظران و رسانه‌ها قرار مي‌گيرد، درباره چرايي شکل گيري اين وضعيت و لزوم رفع اين معضل – که باعث افزايش شکاف طبقاتي مي‌شود – سخن‌هايي گفته مي‌شود اما دريغ که تقريبا هيچ اقدام عملي در اين خصوص صورت نمي‌گيرد.

گروه اجتماعي – فخري سادات مسچي: پايين بودن کيفيت مدارس دولتي موضوعي است که هر چند وقت يکبار مورد توجه مسئولان، صاحب نظران و رسانه‌ها قرار مي‌گيرد، درباره چرايي شکل گيري اين وضعيت و لزوم رفع اين معضل – که باعث افزايش شکاف طبقاتي مي‌شود – سخن‌هايي گفته مي‌شود اما دريغ که تقريبا هيچ اقدام عملي در اين خصوص صورت نمي‌گيرد. هر بار وقتي اسامي‌نفرات برتر کنکور اعلام مي‌شود يا نتايج کنکور مورد تجزيه و تحليل قرار مي‌گيرد، اين نکته تذکر داده مي‌شود که متاسفانه در ميان رتبه‌هاي بالاي کنکور، سهم اصلي از آن مدارس غيرانتفاعي است .
به گزارش مردم سالاری آنلاین ،با اعلام نام نفرات برتر کنکور امسال هم مشخص شد که در ميان 40 نفر برتر تنها سه نفر در گروه‌هاي آزمايشي مختلف بودند که در زمره دولتي‌ها قرار گرفته‌اند که نشان مي‌دهد سهم دولتي‌ها فقط هشت درصد بوده است. هرچند که سال گذشته اين ميزان تنها 2.5 درصد بود، يعني در کنکور 1401 فقط يک نفر از اين مدارس توانسته بود خود را به ميان برترين‌هاي کنکور آن سال برساند و امسال اين ميزان رشد 5.5 درصدي داشته؛ اما واقعيت اين است که سه داوطلب از مدرسه دولتي و دو داوطلب از هنرستان هنرهاي زيباي اصفهان بوده‌اند؛ مدرسه‌اي که شرايط تحصيل در آن هم نسبت به مدارس دولتي خاص است. همين مساله نشان مي‌دهد هنوز راه زيادي براي باز شدن مسير درست حضور دولتي‌ها در ميان نفرات برتر وجود دارد.اين امر شايد مهمترين نمود کيفيت پايين مدارس دولتي و بي توجهي به اين مدارس از سوي مسئولان است. به روز نبودن علمي ‌و فناوري در مدارس، کمبود بودجه و امکانات، نبود مديريت بروز در سطوح محتلف تصميم گيري و عدم توجه به نيازها و خواسته‌هاي معلمان بخشي از عواملي است که اين وضعيت را شکل داده است. چند روز پيش رئيس پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش در پاسخ به اينکه چرا توان مدارس دولتي در حدي نيست که دانش آموزان را از لحاظ علمي‌تامين کند و حتي محصلان مدارس دولتي مجبور هستند در کلاس‌هاي کنکور آموزشگاه‌هاي خصوصي شرکت کنند؟، ادامه داد: نکته نخست محدوديت منابع مالي مدارس دولتي  است. سرانه هر دانش آموز در مدارس دولتي حدود 100 هزار تومان است در حاليکه در مدارس غير دولتي ميانگين حدود 30 ميليون تومان از اولياي دانش آموزان پول مي‌گيرند. اگر حتي 10 درصد اين مبلغ را صرف ارتقاي آموزش و آمادگي کنکور کنند، 30 برابر ظرفيت مالي مدارس دولتي مي‌شود.
وي خاطر نشان کرد: نکته دوم اينکه در مدارس غير دولتي بخاطر تعداد کمتر دانش آموز، زمان آموزش بيشتري در اختيار است و ساعات بيشتري در روز در مدرسه آموزش مي‌بينند. در مدارس دولتي چنين امکاني نيست. ضمن اينکه اختيار لازم را هم ندارند. البته در بين مدارس دولتي هم مدارسي هستند که کيفيت نسبتا خوبي دارند کما اينکه در بين مدارس غيردولتي هم برخي مدارس خاص نه همه مدارس غير دولتي هستند که از کيفيت بالاتري برخوردارند. حتي در همان مدارس خاص و مشهور هم اينطور نيست که دانش آموزان نياز به کلاس کنکور نداشته باشند، بلکه برعکس در آنجا کلاس‌هاي کنکور بيشتري توسط مدرسه برگزار مي‌شود.
افزايش انتقادها در اين روزها . بخصوص با توجه به نتايج کنکور باعث شد که روز گذشته وزير آموزش و پرورش گفت: تقويت مدارس دولتي کشور سياست اصلي ما است و نظارت و توسعه مدارس غيردولتي به صورت نظام‌مند جزء اولويت‌هاي پايين اين وزارتخانه قرار دارد.رضامراد صحرايي در نشست کارگروه‌هاي تخصصي سي و هفتمين اجلاس سراسري مديران و رؤساي وزارت آموزش و پرورش، يکي از وظايف مهم مديران مناطق را تشکيل شوراي مديران مدرسه دانست و بر حضور پي در پي مديران آموزش و پرورش مناطق با هدف شناسايي و رفع مشکلات مدارس، تاکيد فراوان کرد.
وزير آموزش و پرورش همچنين برگزاري دوره‌هاي ضمن خدمت براي 150 هزار نيروي مدارس غيردولتي را نويدبخش تحولي عظيم در آينده دانست و با اشاره به افزايش شمار مدارس غيردولتي در شهرهاي بزرگ، اظهار کرد: هنگامي‌که در شهرها، به تعداد مدارس غيردولتي افزوده مي‌شود، بدين معناست که مدارس دولتي ضعيف عمل مي‌کنند.وي همچنين به مديران مناطق پيشنهاد کرد که فرزندان خود را براي تحصيل، در مدارس دولتي ثبت‌نام کنند؛ زيرا با اين اتفاق، بر توجه مديران مناطق نسبت به مدارس دولتي افزوده مي‌شود.  اين سخن وزير آموزش و پرورش نشان مي‌دهد که متاسفانه در اين وزارت برنامه جامع و مفيدي براي اين کار وجود ندارد و براي همين اين گونه توصيه‌هاي غير قابل اجرا و شعاري داده مي‌شود! به اين ترتيب بايد گفت که براي خروج مدارس دولتي از وضعيت موجود نه راه درازي در پيش است، بلکه اصولا چشم‌اندازي در اين خصوص وجود ندارد.