معلم‌ها هر سال در دوازدهم ارديبهشت دوباره به ياد آورده مي‌شوند؛ گويي اين روز نامگذاري شده تا هر سال يک روز باشد تا در آن مشکلات آنها بازگو شود و وعده‌هاي داده شده به آنها تجديد شود و دوباره فراموش شود. اين داستاني است که تقريبا هر سال تکرار مي‌شود بدون اينکه چيزي از مشکلات معلمان کم کند! 

گروه اجتماعي – هديه گل‌محمدي: معلم‌ها هر سال در دوازدهم ارديبهشت دوباره به ياد آورده مي‌شوند؛ گويي اين روز نامگذاري شده تا هر سال يک روز باشد تا در آن مشکلات آنها بازگو شود و وعده‌هاي داده شده به آنها تجديد شود و دوباره فراموش شود. اين داستاني است که تقريبا هر سال تکرار مي‌شود بدون اينکه چيزي از مشکلات معلمان کم کند! 
به گزارش مردم سالاری آنلاین ،طي اين سالها بسيار درباره حل مشکلات اين قشر بخصوص مشکلات معيشتي آنها سخن گفته شده و مهمترين وعده اي که در اين خصوص داده شده «رتبه بندي معلمان» است. اين موضوع که سالها در دولت و مجلس معطل ماند و تصويب آن سالها طول کشيد در نهايت با اما و اگرهاي بسياري تصويب شد ولي اجراي آن به گونه اي است که اکثر معلم‌ها از آن ناراضي هستند. به گفته معترضان به اجراي اين طرح، بسياري از معلمان با وجود نزديک‌شدن به آستانه بازنشستگي و داشتن مدارج علمي‌سطح دکتري و ارشد در رتبه‌هاي 3 و حتي پايين‌تر قرار گرفته‌اند و بالعکس کساني با سابقه بسيار اندک بر رتبه‌هاي صدر نشسته و صعود ناگهاني کرده‌اند. نابساماني سايت و ثبت نام و نتيجه نهايي اين رتبه بندي هم مزيد بر علت بود. طرحي که دولت از ابتدا توان و قدرت اجراي آن را نداشت، گويا در اين ماه‌ها روي دست دولت مانده و نمي‌تواند آن را درست و به شکلي موثر اجرا کند.
از سوي ديگر از همان ابتدا ناگفته پيدا بود که اين طرح پاسخ‌گوي انتظار معلمان و نظام تعليم و تربيت کشور نيست. پاسخ منفي به اين انتظار به دليل اجراي کج‌دار‌و‌مريز آن نيست؛ اگر رتبه‌بندي در بهترين شکل آن هم اجرا مي‌شد و معلمان، بالاترين رتبه را کسب مي‌کردند باز هم اين طرح نمي‌توانست تأثيري در ترميم حقوق معلمان و افزايش سطح کيفي آموزش داشته باشد. فاصله کيهاني حقوق و دستمزد معلمان و ساير کارکنان دولت، رقم ناچيز بودجه اختصاص داده‌شده به طرح، پيچيدگي و ابهام آن و تأخير 10 ساله اجراي رتبه‌بندي و بودجه و اعتباري که در اين تأخير از دست رفت، همه و همه نشان از ناکارآمدي قانون رتبه‌بندي معلمان داشت.
اسفندماه سال گذشته اتفاقي افتاد که نشان داد مشکلات معلم‌ها عميقتر از اين حرفهاست. در اين ماه واريز حقوق و عيدي اين قشر به تاخير افتاد و متاسفانه هيچ پاسخ درستي به اعتراض به حق آنها داده نشد. در واقع بي کفايتي دولتمردان و بخصوص وزير آموزش و پرورش به اندازه اي بود که در اين مورد حتي توان پيگيري هم نداشتند . با اين همه اين اتفاق باعث شد که اين وزير استعفا داده شود و هم اکنون اين وزارتخانه با سرپرست اداره مي‌شود! برخي از معلم‌ها نيز مطالباتي عقب افتاده داشته و دارند که در روزگاري که حتي حقوق روتين آنها داده نمي‌شود، انتظارپرداخت آنها نمي‌رود.  در آستانه روز معلم امسال بازهم وعده دادن‌ها آغاز شده و احتمالا امروز به اوج خود مي‌رسد! همين هفته سرپرست وزارت آموزش و پرورش وعده داد: معلمان مطالباتي هم از ما دارند و به هر ميزان که بتوانيم در همين روزهاي اخير از مطالباتشان پرداخت مي‌کنيم. وي همچنين از رسيدگي به اعتراضات درباره رتبه بندي خبر داد اما مشخص نيست که اين رسيدگي چگونه است و چه نتيجه اي خواهد داشت. 
    چند روز قبل جمعي از مديران و معلمان شهر تهران با سرپرست وزارت آموزش و پرورش ديدار کردند و از مطالبات و مشکلات پيش روي اين قشر سخن گفتند. در اين ديدار ضعف مديريت در اجراي رتبه‌بندي و درگير کردن معلمان به مسائل بي‌ارتباط با شغل معلمي‌همچون بارگذاري مستندات،کمبود مدرسه و معلم پرتکرارترين مشکلات مطرح شده توسط معلمان بود.
يکي از معلمها در اين ديدار گفت: در دولت سيزدهم بعد از سال‌ها شاهد به ثمر نشستن رتبه‌بندي معلمان بوديم اما با آيين‌نامه نامناسب و پرنقص، کام معلمان را تلخ کردند در حالي معلمان درگير جمع آوري مستندات بي ارتباط با شغل خود هستند که نياز است مسئولان به فکر توانمندسازي آنها باشند.اميدواريم ترميم احکام رتبه بندي معلمان با بارگذاري مستندات جديد باعث شود آنها با اميدواري سال‌هاي بيشتري خدمت کنند، اين شيوه رتبه‌بندي معلمان، زنگ خطر را به صدا درآورده است و پاسخ منطقي به اعتراضات مي‌تواند مانع يک آسيب بزرگ شود. آيا مي‌توان اميدوار بود که اين مشکلات حل شود؟ اين چيزي است که معلم‌ها انتظار دارند والا برگزاري مراسم‌هاي تکراري و اهداي هديه‌هاي ناچيز به اين قشر از طرف دولتمردان آن هم با هزار تبليغ و منت فايده اي ندارد!