شاید اگر این روزها در مورد جاده‌ای پرخطر در بیخ گوش پایتخت صحبت کنیم برای خیلی‌ها تعجب برانگیز و باورنکردنی باشد. اما چه باور کنیم یا نکنیم، جاده‌ای در همین پایتخت وجود دارد که در بین اهالی آن به جاده مرگ معروف شده است.

شاید اگر این روزها در مورد جاده‌ای پرخطر در بیخ گوش پایتخت صحبت کنیم برای خیلی‌ها تعجب برانگیز و باورنکردنی باشد. اما چه باور کنیم یا نکنیم، جاده‌ای در همین پایتخت وجود دارد که در بین اهالی آن به جاده مرگ معروف شده است.
گلحصار نام روستایی است در پنج کیلومتری شهرری و از توابع بخش کهریزک که با جمعیتی حدود 20 هزار نفر با مشکلات بسیاری دست به گریبان است. یکی از این مشکلات جاده روستا است که به علت عرض کم، نبود روشنایی مناسب، نبود گاردیل و آسفالت نامناسب سالیانه صدمات جانی و مالی را به مردم این روستا تحمیل می‌کند.
پیگیری برای تعریض و ایمن‌سازی این جاده از سالیان دور مورد درخواست اهالی بوده است تا اینکه سال 1399 کلنگ تعریض آن به زمین خورد تا ساکنین این روستا به آینده آن امیدوار شوند. اما این کلنگ‌زنی داستانی تازه برای جاده گلحصار ایجاد کرد و می‌توان گفت تغییری برای بهبود اوضاع ایجاد نکرد.
جاده گلحصار جزو معدود جاده‌های پایتخت است که متولیان بسیاری دارد و همین مساله باعث شده تا عدم هماهنگی میان دستگاه‌های متولی و پاسکاری آنها این پروژه را با تاخیر بسیار روبرو کند.
از ابتدای بزرگراه شهید رجایی که ورودی جاده گلحصار است، تا ریل راه‌آهن در اختیار شهرداری منطقه 20 تهران است که بی‌تفاوتی این شهرداری به این جاده بسیار تعجب برانگیز است. در این قسمت آسفالت به هیچ عنوان شرایط مساعدی ندارد و با توجه به عبور و مرور خودروهای سنگین جاده با چاله های بسیاری روبرو است. در کنار جاده نخاله‌های ساختمانی فراوان دیده می‌شود و نبود گاردیل و همچنین عدم رعایت حریم جاده روستایی از دیگر معضلات این بخش است. متاسفانه شهرداری منطقه 20 در این بخش هیچ حرکت مثبتی انجام نداده و علی‌رغم پیگیری‌های بسیار جاده هر روز در این بخش شرایط سابق خود را از دست می‌دهد و شهرداری منطقه 20 تنها به چند لکه‌گیری کوچک اکتفا می‌کند.
از ریل راه‌آهن تا کانال آب در دست اداره راه و شهرسازی است که این بخش بعد از کلنگ‌زنی سال 1399 بخشی از آن تعریض و آسفالت مناسب برای آن در نظر گرفته شد. اما ادامه راه با چالشی عجیب روبرو شد. بخش قدیمی جاده توسط پیمانکار برای زیرسازی و آسفالت‌ریزی تخریب شد، اما پیمانکار به دلیل افزایش قیمت قیر از ادامه پروژه دست کشید و همچنان این بخش بلاتکلیف است. رضا باقری مطلق رییس شورای این روستا نیز در این خصوص اعلام کرد که دهیاری و مجموعه شورای روستا به وظایف خود در این خصوص عمل کرده و تمام هزینه تعریض جاده را نیز به پیمانکار پرداخت کرده است، اما پیمانکار این طرح به دنبال سهمیه قیر رایگان است تا بتواند هزینه‌های خود را کاهش دهد. سوالی که در این خصوص می‌توان پرسید آن است که چگونه قراردادی با پیمانکار این پروژه بسته شده است که به این راحتی می‌تواند ترک فعل کند و پروژه را بدون پرداخت ضرر و زیان رها کند؟ پروژه‌ای که باید سال گذشته در تابستان به اتمام می‌رسید هم اکنون بلاتکلیف رها شده است و بخشی از جاده به امان خدا رها شده و همین مساله تغییری در تعریض آن به وجود نیاورده است و خودروهای عبوری همچنان با یک جاده دو طرفه و پرخطر روبرو هستند و ماهی دو یا سه تصادف منجر به جرح و ضررهای مالی بسیار از آن گزارش می‌شود. بخش بهینه شده این جاده نیز از نور کافی برخوردار نیست و متاسفانه روشنایی برای باند پرتردد در نظر گرفته نشده است و تنها به چراغ‌های کم‌سویی که در سمت جاده تخریب شده وجود دارد اکتفا شده است. این تاریکی باعث شده تا در شب این جاده پرخطرتر از گذشته باشد.
اما بخش کانال آب تا ورودی روستا نیز گفته می‌شود در اختیار دهیاری و شورای روستا است که این بخش نیز با مشکل آسفالت، عدم تعریض و همچنین عدم رعایت جاده روستایی در کناره‌ها روبرو است.
تمام مشکلات این جاده در حالی است که در چند وقت اخیر وزیر کشور، نماینده مجلس شورای اسلامی، فرماندار ویژه شهرری، مسسولین پلیس راهور و... از این جاده عبور کرده‌اند و تعیین وضعیت نشدن آن باعث تعجب است.
سال گذشته جلسات متعددی نیز در بخشداری کهریزک با حضور تمام عوامل برگزار شد و حتی تقسیم کار نیز صورت گرفت، اما این جاده همچنان در بلاتکلیفی به سر می‌برد و هنوز هیچ کار عملیاتی بر روی آن صورت نمی‌گیرد.
در پایان باید به این نکته اشاره کرد که دود طولانی شدن تعریض و بهینه‌سازی جاده پرخطر گلحصار تنها و تنها به چشم ساکنین این روستا خواهد رفت و ما همچنان شاهد خسارات جانی و مالی بر اثر تصادفات این جاده خواهیم بود.
مسوولین این حوزه یعنی اداره راه و شهرسازی، شهرداری منطقه 20 و بخشداری کهریزک هرچه سریعتر باید تکلیف این جاده را مشخص کنند تا مردم محروم این روستا بیشتر از این چوب عدم هماهنگی و بی‌تعهدی آنها را نخورند.

گزارش: علیرضا لرک